 |
| Θρίλερ Διάρκεια: 91' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Μια παμπ στη μέση στη μέση του πουθενά, στην αχανή Αυστραλιανή ύπαιθρο, γίνεται το σκηνικό για το κοινωνικό θρίλερ που σκηνοθετεί η Κίτι Γκριν, η οποία έγραψε το σενάριο μαζί με τον Όσκαρ Ρέντινγκ. Το ανατριχιαστικό στην περίπτωση του The Royal Hotel είναι ότι βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, τα οποία περιγράφονται στο ντοκιμαντέρ, Hotel Coolgardie, που γυρίστηκε το 2016.
Δύο νεαρές τουρίστριες ξεμένουν από χρήματα ενώ βρίσκονται διακοπές στην Αυστραλία και αποφασίζουν να πιάσουν δουλειά για λίγες ημέρες σε μια παμπ, η οποία βρίσκεται κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά. Το μέρος εξυπηρετεί κυρίως τους μεταλλωρύχους που εργάζονται στην περιοχή και μερικούς ακόμα ντόπιους. Τα δύο κορίτσια θα έρθουν αντιμέτωπα με μια διαφορετική πάστα ανθρώπων από αυτές που είχαν συνηθίσει να συναναστρέφονται και διάφορα περίεργα περιστατικά δεν θα αργήσουν να εξελιχθούν σε σκηνικά βίας.
Ενδιαφέρον το θρίλερ που μας δίνει η Κίτι Γκριν. Μέσα από το σκηνικό της απόλυτης ερημιάς, στο οποίο βρίσκεται η παμπ, οι θαμώνες εμφανίζονται το βράδυ, έτοιμοι να κοινωνικοποιηθούν αλλά με έναν δικό τους τρόπο. Τα άγρια ένστικτα δεν αργούν να βγουν στην επιφάνεια, με τη βοήθεια του αλκοόλ, ενώ φαίνεται ότι τα περισσότερα προκαλούνται από την μοναξιά, την έλλειψη συντροφικότητας και την αδυναμία συναναστροφής με τον “έξω κόσμο”. Τα δύο κορίτσια έρχονται από εκεί και αυτό τα τοποθετεί αυτόματα στη θέση του θηράματος για τους κυνηγούς που βρίσκονται έξω από τη μπάρα.
Οι ερμηνείες των Τζούλια Γκάρνερ (κυρίως) και Τζέσικα Χένγουικ εξυπηρετούν απόλυτα την αφήγηση της Γκριν, που αφήνει στις ερμηνείες τους να βγει ανά διαστήματα και μια έντονα ανησυχητική αμηχανία για όλα αυτά που βλέπουν γύρω τους. Στο ρόλο του ιδιοκτήτη της παμπ βρίσκουμε τον Χιούγκο Γουήβινγκ, τον οποίο ομολογώ ότι προσπάθησα πολύ να αναγνωρίσω, καθώς είναι ένας πραγματικά αντιπαθής, διαλυμένος από τη ζωή, τύπος.
Το The Royal Hotel πατάει σε μοτίβα που έχουν απασχολήσει και στο παρελθόν το Αυστραλιανό σινεμά (Wolf Creek, Outback). Δεν είναι τόσο mainstream όσο φαίνεται. Είναι πιο αργό στην εξέλιξή του και βγάζει όλη την ένταση στα τελευταία δέκα πέντε λεπτά κι εκεί όχι απαραίτητα με τον τρόπο που το κοινό περιμένει να εξελιχθεί ένα θρίλερ του σήμερα
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου