 |
| Δράσης, Δραματική Διάρκεια:115' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 υπήρχε ένα άτυπο "συμβόλαιο" μεταξύ των ηθοποιών, που ήθελε τους πάντες να πρέπει ντε και καλά να παίξουν τουλάχιστον έναν κωμικό ρόλο. Οπότε από τον Ντε Νιρό μέχρι τον Σταλλόνε και τον Σβαρτζενέγκερ, από τους ηθοποιούς δηλαδή που επιδίδονταν μόνο σε "σοβαρούς" ρόλους, μέχρι τους ήρωες ταινιών δράσης, έπρεπε όλοι να κάνουν το πέρασμά τους από την κωμωδία. Τα τελευταία χρόνια, το "απαραίτητο" για το βιογραφικό όλων των ηθοποιών είναι η ταινία δράσης. Επιβάλλεται, το 'χεις δεν το 'χεις, να ρίξεις λίγο βρωμόξυλο και να κυλιστείς στα χώματα με τους αντιπάλους σου, γιατί το κοινό διψάει για δράση.
Η τελευταία προσθήκη λοιπόν στη φιλμογραφία της Τζένιφερ Λόπεζ την βρίσκει να μπαίνει στα παπούτσια της ηρωίδας δράσης. Πρώην εκτελεστής, δολοφόνος από τους λίγους βρίσκεται σε δύσκολη θέση όταν αναγκάζεται δώδεκα χρόνια μετά την απόσυρσή της, να βγει από την απομόνωσή της, για να προστατεύσει την κόρη που ποτέ της δεν γνώρισε. Όταν δώδεκα χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια μιας αποστολής, αναγκάστηκε να αφήσει για πάντα το νεογέννητο μωρό της σε θετή οικογένεια ώστε να σώσει τη ζωή του, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι οι εχθροί που είχε αποκτήσει θα έκαναν τα πάντα για να βρουν το παιδί αλλά και την ίδια. Επιστρέφει λοιπόν στη δράση, για χάρη του τέκνου της.
Δεν περίμενα πολλά από το The Mother και εδώ που τα λέμε δεν πήρα πολλά. Η Λόπεζ είναι αρκετά καλή, κυρίως στο δραματικό κομμάτι του ρόλου της. Η πιτσιρίκα Λούσι Πάεζ τα πάει εξαιρετικά ενώ σε ρόλο καρικατούρα κακού βρίσκουμε τον Τζόζεφ Φάινς. Παραδίπλα υπάρχει και ο Γκάελ Γκαρσία Μπερνάλ, σε ρόλο κακού πιο ενδιαφέροντα από αυτόν του Φάινς αλλά με μικρότερης διάρκειας εμφάνιση.
Το πρόβλημα της ταινίας, αν αφήσουμε στην άκρη το εντελώς "βασικό" σενάριο, είναι η άνευρα σκηνοθετημένη δράση. Η σκηνοθέτης Νίκι Κάρο τα πάει καλά στις δραματικές σκηνές αλλά στις καταδιώξεις και τις μονομαχίες υστερεί αρκετά. Προσπαθεί μεν να φτιάξει κάποιες θεαματικές σκηνές αλλά δεν τα καταφέρνει. Μόλις στις τελευταίες σκηνές τις ταινίας υπάρχει ίσως η πιο καλή από αυτές τις σκηνές, με ένα κυνηγητό μέσα στα χιόνια. Πιο πριν, οι δράση είναι αρκετά χλιαρή.
Τα θετικά αυτής της μέτριας, δραματικής ταινίας δράσης βρίσκονται στην όμορφη κινηματογράφηση των τοπίων, στην ερμηνεία της Λόπεζ και στην χημεία της με την πιτσιρίκα. Όχι κακό για την τηλεόραση αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό αρκεί πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου