ΟΔΟΣ ΤΡΟΜΟΥ - ΜΕΡΟΣ 2: 1978
 |
| Τρόμου, Φαντασίας, Μυστηρίου Σκηνοθεσία:Leigh Janiak Σενάριο:Zak Olkewicz,Leigh Janiak Πρωταγωνιστούν:Sadie Sink,Emily Rudd,Ryan Simpkins, McCabe Slye,Gillian Jacobs Διάρκεια: 109' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Με το δεύτερο μέρος του Fear Street, η σκηνοθέτης Λη Γιάνιακ, συνεχίζει την ανοιχτή επιστολή αγάπης για το σινεμά τρόμου των περασμένων δεκαετιών και το βασικό είναι ότι συνεχίζει επιτυχημένα. Το πρώτο φιλμ μας παρέπεμπε στο νεανικό σλάσερ της δεκαετίας του 1980, ενώ το δεύτερο φιλμ μας πάει ελάχιστα πιο πίσω, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, εποχή που στο μυαλό του Σον Σ. Κάνιγχαμ γεννιέται το σενάριο του Παρασκευή και 13, για να ακολουθήσει το πρώτο φιλμ το 1980 και να έχουμε μια σειρά από ταινίες με δολοφόνους που σπέρνουν τον πανικό σε κατασκηνώσεις. Σε αυτά τα μοτίβα κινεί και η Γιάνιακ το δεύτερο μέρος της τριλογίας.
Απομακρυνόμαστε λίγο από τις δύο αντίπαλες πόλεις, το μίζερο Σέιντισαϊντ και το πιο πλούσιο Σάνιβεϊλ, για να δούμε τι συνέβη στην καλοκαιρινή κατασκήνωση των δύο πόλεων, την κατασκήνωση Νάιτγουινγκ. Το μέρος που κτίστηκε η κατασκήνωση φαίνεται να κρύβει υπόγεια μυστικά, σχετικά με τη μάγισσα Σάρα Φίερ, η οποία κάηκε ζωντανή πριν από τετρακόσια περίπου χρόνια. Ο θρύλος θέλει τη μάγισσα να επιστρέφει και να κυριεύει με το πνεύμα της κατοίκους του Σέιντισαϊντ, οδηγώντας τους σε αποτρόπαιους φόνους. Αυτό θα συμβεί κι εδώ, τη βραδιά του μεγάλου Χρωματοπόλεμου της κατασκήνωσης. Ένας ομαδάρχης κυριεύεται από το πνεύμα της μάγισσας και αρχίζει τους φόνους, ενώ μια παρέα φίλων προσπαθεί να βρει τρόπο να τον σταματήσει αναζητώντας κάτι που θα στείλει ξανά τη μάγισσα στον τάφο της.
Ο ρυθμός σε αυτό το δεύτερο φιλμ δεν το ίδιο γρήγορος, καθώς γνωριζόμαστε λίγο παραπάνω με τα πρόσωπα κλειδιά στην τριλογία. Δεν αργούμε όμως να περάσουμε στη δράση και αιφνιδιαστικά η Γιάνιακ μας θυμίζει ότι παρακολουθούμε μια εφηβική σλάσερ ταινία.Από τη στιγμή που ξεκινά δεν κάνει βήμα πίσω και προσφέρει απλόχερα στιγμές gore, προσπαθώντας πάντα να μας πιάσει στον ύπνο για το πόσο βίαιο θα είναι αυτό που θα ακολουθήσει και τις πιο πολλές φορές τα καταφέρνει. Στα συν αυτής της δεύτερης ταινίας είναι η ατμόσφαιρα (όχι ότι έλειπε στην πρώτη, απλώς εδώ είναι διαφορετική), με το δάσος, τα σκοτεινά πέτρινα υπόγεια της μάγισσας και όλο αυτό το μεταφυσικό/ αποκρυφιστικό της ιστορίας να μεταφέρεται στην εικόνα ιδανικά.
Πραγματικά, ό,τι πρέπει και αυτό το δεύτερο μέρος για τους φίλους του είδους, τόσο τους πιο νεαρούς όσο και τους μεγαλύτερους που πρόλαβαν την άνοδο των σλάσερ ταινιών στους κινηματογράφους. Θα έχετε βαρεθεί να ακούτε και να διαβάζετε για τον παράγοντα της "νοσταλγίας" , όμως εδώ όντως έχουμε μια περίπτωση που όλο αυτό γίνεται με πολύ αγάπη και περνάει στο θεατή. Δεν επανεφευρίσκει το είδος αλλά του δίνει μια φρεσκάδα (κλισέ κι αυτό σαν έκφραση αλλά είναι αλήθεια).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου