Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Η κατάσταση φέτος (ο μελλοντικός αναγνώστης ας γράψει στη μηχανή αναζήτησης "covid-19" και θα λυθούν οι απορίες του) επιβάλει Χριστούγεννα από νωρίς! Οι στολισμοί στα σπίτια έχουν αρχίσει, γιατί όλοι ψάχνουν μια αχτίδα φωτός σε όλο αυτό που συμβαίνει γύρω μας και ποιο καλύτερο φως από τα φωτάκια του Χριστουγεννιάτικου δέντρου! Κι επειδή το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, εννοείται ότι οι χριστουγεννιάτικες ταινίες εμφανίστηκαν από τις αρχές του Νοέμβρη στο διαδίκτυο, μιας και το σινεμά πια είναι η οθόνη της τηλεόρασής μας. Την έκπληξη κάνει και πάλι το Νέτφλιξ, που μετά το εξαιρετικό Klaus και το αρκετά ψυχαγωγικό, The Christmas Chronicles (έρχεται και η συνέχεια σε λίγες μέρες), δίνει τη σκυτάλη στο πολύ γλυκό μιούζικαλ, Jingle Jangle: A Christmas Journey!
Η ταινία μας διηγείται την ιστορία του Τζερόνικους Τζάνγκλ, λαμπρού παιχνιδοποιού και εφευρέτη, με έδρα την μικρή πόλη του Κόμπλετον. Ο Τζερόνικους ζει ευτυχισμένος με τη γυναίκα του και την κόρη του και μάλιστα τον βρίσκουμε σε μια στιγμή που φαίνεται να είναι η κορύφωση της καριέρας του. Το μαγικό υλικό που δίνει ζωή στα παιχνίδια έφτασε και ο Τζερόνικους θα το χρησιμοποιήσει για να φτιάξει το τέλειο παιχνίδι, το όνειρο κάθε πιτσιρικά. Έτσι και γίνεται και το ίδιο βράδυ ένας ξύλινος ταυρομάχος αποκτά ζωή! Το παιχνίδι όμως δεν είναι και τόσο αθώο και όταν καταλαβαίνει ότι ο Τζερόνικους σκοπεύει να φτιάξει κι άλλους σαν αυτόν, πείθει τον βοηθό του παιχνιδοποιού, Γκούσταφσον, να κλέψει το βιβλίο των εφευρέσεων του αφεντικού του και μαζί να χτίσουν μια αυτοκρατορία! Ο Γκούσταφσον, που ήδη ένιωθε ζήλεια για τον Τζερόνικους υποκύπτει και χάνεται, κλέβοντας τη δουλειά χρόνων! Από εκεί κι έπειτα, τα πράγματα παίρνουν την κάτω βόλτα για τον παιχνιδοποιό. Χάνει τη γυναίκα του, χάνει την έμπνευσή του και σύντομα αφήνει και την κόρη του να μετακομίσει σε κάποιους μακρινούς συγγενείς του. Χρόνια μετά, η ελπίδα και η δίψα για τη ζωή επιστρέφουν στον Τζερόνικους με τη μορφή της εγγονής του, η οποία κουβαλάει την ευφυία του παππού της και είναι διατεθειμένη να αποκαλύψει τη δολοπλοκία του Γκούσταφσον, ο οποίος είναι πια πλούσιος και επιτυχημένος παιχνιδοποιός, χάρη στα παιχνίδια που είχε σκεφτεί το μυαλό του Τζερόνικους.
Η ταινία είναι σαν τα Χριστουγεννιάτικα ζαχαρωτά και βγάζει μια γλυκιά νοσταλγία και μια θαλπωρή που είχα να νιώσω χρόνια! Αρκετά προσεγμένη παραγωγή, με πανέμορφα σκηνικά, "ζωντανές" ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς και παρά πολύ ενδιαφέρουσες μελωδίες και χορευτικά νούμερα. Αν εξαιρέσω ένα νούμερο κάπου στα μέσα της ταινίας, όλα τα άλλα βρήκα να λειτουργούν ρολόι και να βοηθούν την αφήγηση, χωρίς να νιώθεις ότι γίνεται διακοπή της ροής απλώς για να τραγουδήσουμε, ελάττωμα που βρίσκεται σε αρκετά μιούζικαλς.
Του σκηνοθέτη, Ντέιβιντ Ε. Τάλμπερτ, δεν έχω παρακολουθήσει άλλες δουλειές, πέρα από το συμπαθητικό El Camino Christmas, που εξελίσσονταν κι αυτό σε Χριστουγεννιάτικη περίοδο αλλά καμία σχέση δεν έχει με αυτή τη δουλειά του. Εδώ χρειαζόταν ατμόσφαιρα παραμυθιού, χρειαζόταν διαφορετικές ερμηνείες, χρειαζόταν ο σωστός συνδυασμός μουσικής-κωμωδίας-δράματος-φαντασίας και όλα αυτά κατάφερε να τα βρει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Λείπει σε κάποιες στιγμές η κινηματογραφική αίσθηση, με τα κάδρα να μην "ανοίγουν" όσο περιμένεις αλλά το συγχωρείς μπροστά στο όμορφο τελικό αποτέλεσμα, που νομίζω ότι μαζί με το Klaus μπαίνει στη λίστα των πρόσφατων Χριστουγεννιάτικων ταινιών που θα μπορώ να βλέπω άνετα κάθε χρόνο!
Υ.Γ. Μιας και παρακολούθησα τη μεταγλωττισμένη εκδοχή, η οποία ήταν εξαιρετική, αναρωτιόμουν ένα πράγμα. Γιατί δεν γίνονται περισσότερες μεταγλωττίσεις παιδικών ταινιών στη χώρα μας; Και πολύ υψηλό επίπεδο φαίνεται να υπάρχει και περισσότεροι ηθοποιοί θα βρίσκουν δουλειά και πολύ περισσότερο κοινό θα μπορεί να παρακολουθεί τις ταινίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου