Είδος: Κινούμενα Σχέδια, Οικογενειακή
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Ξέρω ότι δεν χωρούν θεολογικές συζητήσεις εδώ, ούτε και θεωρώ ότι είμαι κατάλληλος για κάτι τέτοιο αλλά βλέποντας την ταινία, πέρα από τον όμορφο τρόπο που περνά το μήνυμα στο θεατή, σκεφτόμουν συνεχώς αυτό που σκέφτομαι από την ημέρα που γεννήθηκε ο γιος μου. Αν υπάρχει Θεός κι αν θεωρήσουμε ότι η καλοσύνη , η αλληλεγγύη και ο σεβασμός σε όλες τις υπάρξεις είναι κάτι που ο Θεός (όποιος κι αν είναι ο Θεός σου) θέλει να έχουν οι άνθρωποι, τότε τα παιδιά, που είναι γεμάτα από αυτά τα ιδανικά, είναι ότι πιο κοντά στο Θεϊκό, στο ανώτερο, στο ουσιαστικά ανθρώπινο, υπάρχει στη Γη.
"Χωρίς να είναι αριστουργηματικό, ούτε στα τεχνικά του μέρη αλλά ούτε και σε ότι αφορά την ίδια την ιστορία του, το φιλμ που σκηνοθέτησε ο Ντάμιεν Ο'Κόνορ, είναι τόσο γλυκό και ζεστό που δε μπορείς να μη νιώσεις την "αλήθεια" της απλής αυτής ανθρώπινης ιστορίας που διηγείται."
 |
ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΤΗΣ ΑΝΤΖΕΛΑ
Σκηνοθεσία:Damien O'Connor
Σενάριο:Damien O'Connor,Will Collins
Παίζουν:Brian Gleeson,
Pat Kinevane,Malachy McCourt |
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και η συνδρομητική πλατφόρμα, Netflix, έχει ήδη αρχίσει να προσθέτει ταινίες ανάλογου περιεχομένου. Μέσα στις διάφορες από αυτές που μπορούν να παρακολουθήσουν οι συνδρομητές της πλατφόρμας, υπάρχει κι ένα πολύ γλυκό μικρού μήκους φιλμ κινουμένων σχεδίων, με τον τίτλο Τα Χριστούγεννα Της Άντζελα.
Το φιλμάκι μας μεταφέρει σε μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας, πίσω στο 1914. Εκεί, μέσα στη φτώχεια, μια μητέρα μεγαλώνει τα τέσσερα παιδιά της με δυσκολίες αλλά με αξιοπρέπεια. Παραμονή Χριστουγέννων, η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησιά για την καθιερωμένη λειτουργία κι εκεί η μικρή Άντζελα βλέπει μέσα στη φάτνη το Θείο βρέφος και αυτό που σκέφτεται είναι ότι με το κρύο που επικρατεί στην εκκλησία, το μωράκι πρέπει να κρυώνει. Η Άντζελα λοιπόν αποφασίζει να πάρει κρυφά το μικρό Χριστούλη μαζί της, να τον ζεστάνει και να τον επιστρέψει αργότερα. Όπως είναι προφανές αυτό θα δημιουργήσει μερικά προβλήματα στην οικογένεια της μικρής.
Χωρίς να είναι αριστουργηματικό, ούτε στα τεχνικά του μέρη αλλά ούτε και σε ό,τι αφορά την ίδια την ιστορία του, το φιλμ που σκηνοθέτησε ο Ντάμιεν Ο'Κόνορ, είναι τόσο γλυκό και ζεστό που δε μπορείς να μη νιώσεις την "αλήθεια" της απλής αυτής ανθρώπινης ιστορίας που διηγείται. Δεν προσπαθεί να εκβιάσει συναισθήματα παρά μόνο θέλει να πει μια ιστορία για την καλοσύνη που υπάρχει στις καρδιές αυτών των μικρών ανθρώπων, που λέγονται παιδιά. Η φτωχή Άντζελα, με το τρύπιο πανωφόρι, με τα αδέρφια και τη μαμά που βγαίνουν στο κρύο δίνοντας ο ένας στον άλλο εναλλάξ τα παλτά τους, με τα λιγοστά ξύλα για να ζεσταθούν στο ψύχος του χειμώνα, αυτή η μικρή προσπαθεί να φροντίσει για τη ζεστασιά ενός ακόμα παιδιού, μιας κούκλας στην ουσία.
Ξέρω ότι δεν χωρούν θεολογικές συζητήσεις εδώ, ούτε και θεωρώ ότι είμαι κατάλληλος για κάτι τέτοιο αλλά βλέποντας την ταινία, πέρα από τον όμορφο τρόπο που περνά το μήνυμα στο θεατή, σκεφτόμουν συνεχώς αυτό που σκέφτομαι από την ημέρα που γεννήθηκε ο γιος μου. Αν υπάρχει Θεός κι αν θεωρήσουμε ότι η καλοσύνη , η αλληλεγγύη και ο σεβασμός σε όλες τις υπάρξεις είναι κάτι που ο Θεός (όποιος κι αν είναι ο Θεός σου) θέλει να έχουν οι άνθρωποι, τότε τα παιδιά, που είναι γεμάτα από αυτά τα ιδανικά, είναι ότι πιο κοντά στο Θεϊκό, στο ανώτερο, στο ουσιαστικά ανθρώπινο, υπάρχει στη Γη.
Αν λοιπόν ένα απλό, ειλικρινές μικρού μήκους φιλμ κατάφερε να μου φέρει όλα αυτά στο μυαλό, δε μπορώ παρά να το προτείνω. Προφανώς θα το παρακολουθήσετε μαζί με τα παιδιά σας αλλά μπορείτε άφοβα και όσοι δεν έχετε παιδιά καθώς εδώ το μήνυμα θεωρώ ότι περνά πιο ισχυρό στον ενήλικο. Αυτόν που ήταν παιδί, που ήταν τόσο αγνό, τόσο ανώτερο πλάσμα από αυτό που έγινε με το πέρασμα των χρόνων και που ίσως καταφέρει να θυμηθεί για λίγο τα σημαντικά πράγματα σε αυτό το μικρό πέρασμα από τον τρελό ετούτο κόσμο που έφτιαξε γύρω του.
Καλές Γιορτές και καλά Χριστούγεννα σε όλους! Θα τα ξαναπούμε μέχρι τότε αλλά νομίζω ότι τα Χριστούγεννα της Άντζελα είναι ιδανικό σημείο για να δώσω τις ευχές μου μέσα από το μικρό αυτό προσωπικό ιστολόγιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου