Είδος: Περιπέτεια, Επιστημονικής Φαντασίας, Νεανική
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
"Το ένα κλισέ μετά το άλλο χωρίς δείγματα κινηματογραφικής διαύγειας αλλά συνεχώς μια τηλεοπτικού πεδίου ατμοσφαίρα περασμένων εποχών ή πιο σωστά ξεπερασμένων εποχών."
Σκηνοθεσία: Oliver Daly
Σενάριο: Oliver Daly
Παίζουν:Becky G,Thomas Jane,
Ted McGinley |
Στη δεκαετία του 1980 και λίγο αργότερα, σε μικρότερο βαθμό, στη δεκαετία του 1990, επικρατεί η τάση μίμησης της "φόρμας" του E.T. :Ο Εξωγήινος. Οι ταινίες που απευθύνονται στο νεανικό κοινό ποντάρουν στη μίξη επιστημονικής φαντασίας και μια ιστορία μιας φιλίας μεταξύ είτε κάποιου αλλόκοτου πλάσματος είτε ενός ρομπότ κι ενός ανθρώπου, κατά προτίμηση πιτσιρικά. Η αρχή, η μέση και το τέλος της ταινίας είναι συνήθως προβλέψιμα αλλά αυτό δεν ήταν πάντα κακό, τουλάχιστον αν πάμε δύο δεκαετίες πίσω. Αυτό όμως που επιχειρεί να κάνει το A-X-L το 2018 στερείται φρεσκάδας, έμπνευσης και ενέργειας. Ειδικά το πρώτο και το τρίτο αποτελούν απαραίτητα συστατικά, για να υπάρξει ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα.
Το A-X-L είναι ένα ρομπότ με χαρακτηριστικά σκύλου αλλά μεγαλύτερου μεγέθους που δημιουργήθηκε από το στρατό με σκοπό να χρησιμοποιηθεί στο πεδίο της μάχης, προστατεύοντας τα νώτα των στρατιωτών. Το ρομπότ ξεφεύγει από τον έλεγχο των υπευθύνων και κρύβεται σε μια ερημική περιοχή όπου θα το ανακαλύψει ένας νεαρός. Το ρομπότ και ο νεαρός αναπτύσσουν μια ιδιαίτερη σχέση και το παιδί κάνει τα πάντα για να προστατέψει το πλάσμα από την κυβέρνηση που θέλει πίσω το δημιούργημά της, για να το χρησιμοποιήσει ως πολεμική μηχανή.
Κάτω του μετρίου το αποτέλεσμα της ταινίας που σκηνοθέτησε ο Όλιβερ Ντέιλι. Η ιδέα ανήκει στον ίδιο και αρχικά μετουσιώθηκε σε μικρού μήκους ταινία. Λίγα χρόνια μετά κάποιος βρέθηκε να χρηματοδοτήσει μια μεγαλύτερη παραγωγή αλλά ο Ντέιλι δε φαίνεται να μπορεί να το χειριστεί. Το ένα κλισέ μετά το άλλο χωρίς δείγματα κινηματογραφικής διαύγειας αλλά συνεχώς μια τηλεοπτικού πεδίου ατμοσφαίρα περασμένων εποχών ή πιο σωστά ξεπερασμένων εποχών. Επιχειρεί στο σενάριο, που έγραψε ο ίδιος, να δώσει στο τέλος μια πιο δραματική χροιά αλλά για να φτάσει εκεί και να μας αγγίξει θα έπρεπε ολόκληρη η ιστορία που περνά από τα μάτια μας μέχρι τότε να έχει στηθεί πολύ καλύτερα.
Ηθοποιοί, τεχνικοί και λοιποί βγάζουν ένα μεροκάματο χωρίς να σκοτίζονται σε μια ταινία που θεωρώ ότι όλοι όσοι μπλέχτηκαν στην παραγωγή της γνώριζαν από την αρχή την τύχη της. Μπορεί να βρεθεί κάποιο πιτσιρίκι που θα καταφέρει να την κάνει χάζι αλλά κι αυτό θα την ξεχάσει σύντομα καθώς υπάρχουν ένα σωρό πιο ενδιαφέροντα θεάματα εκεί έξω, είτε καινούρια είτε παλαιότερα. Δυστυχώς το A-X-L δεν έχει να πει απολύτως τίποτα στο σημερινό κοινό.
Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου