Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας, Δράσης
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Η υπόθεση απλή και κατανοητή και ίσως είναι το πρώτο και σημαντικότερο εύσημο στους δημιουργούς της ταινίας, καθώς κατάφεραν να στήσουν μια ιστορία πάνω σε ένα βίντεο παιχνίδι της δεκαετίας του 1980, που δεν προσφέρονταν για κάτι τέτοιο. Ένα γενετικό πείραμα με ένα παθογόνο που διεξάγεται μυστικά σε ένα διαστημικό σταθμό πάει στραβά, ο σταθμός καταστρέφεται και τα συντρίμμια του, που περιέχουν ασφαλισμένες κάψουλες παθογόνου, σκορπίζονται σε τρία σημεία. Τρία ζώα που έρχονται σε επαφή μαζί του μεταλλάσσονται. Ένας άγριος λύκος, ένας κροκόδειλος κι ο Τζορτζ, ένας αλμπίνος γορίλας στο ζωολογικό πάρκο του Σαν Ντιέγκο που έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τον πρωτοζωολόγο Ντέιβις Οκόγιε, αρχίζουν να μεγαλώνουν σε μέγεθος και να παρουσιάζουν αυξημένη επιθετικότητα. Τα ζώα ξεφεύγουν και βρίσκονται καθ οδόν για το Σαν Φρανσίσκο, καταστρέφοντας τα πάντα στο διάβα τους. Ο Οκόγιε θα συνεργαστεί με έναν ομοσπονδιακό πράκτορα και μια γενετίστρια για να καταφέρουν να βρουν το αντίδοτο και να ελέγξουν τα ζώα.
Λοιπόν! Καταλάβατε τι πρέπει να περιμένετε να δείτε νομίζω. Αν θυμάστε το San Andreas, όπου πρωταγωνιστούσε κι εκεί ο Ντουέιν Τζόνσον και σκηνοθετούσε επίσης ο Μπραντ Πέιτον, ο ίδιος σκηνοθέτης με την ταινία μας, μπορείτε να έχετε ακριβώς μια άποψη πάνω στο πως κυλάει κι αυτό εδώ το φιλμ. Οι ρυθμοί είναι παρόμοιοι, οι χαρακτήρες είναι το ίδιο χάρτινοι (σε αντίθεση με το γορίλα, Τζορτζ, ο οποίος είναι ο πιο "αληθινός"), ο Τζόνσον είναι ο καλός που δε μασάει και δεν του τη βγαίνει κανένας, οι κακοί είναι καρτουνίστικοι και όλα τα κλισέ τα συναντάμε εδώ, ακριβώς όπως περιμένουμε να τα συναντήσουμε και όπως υπήρχαν και στην προηγούμενη σύμπραξη πρωταγωνιστή και σκηνοθέτη. Αυτό κάποιους τους προτρέπει να δουν την ταινία, κάποιους τους αποτρέπει, κάποιους τους αφήνει παγερά αδιάφορους.
"Διασκεδαστικό και ικανοποιητικό για μια καλοκαιρινή βραδιά. Τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω. Θα μπορούσε να έχει λίγο παραπάνω ενδιαφέρον αν το χιούμορ του ήταν ένα κλικ πιο έξυπνο και γρήγορο και εάν οι χαρακτήρες είχαν λίγη παραπάνω ζωή μέσα τους και δεν ήταν απλώς καρικατούρες. Στη δράση μια χαρά τα πάει, τα εφέ του θεαματικά είναι."
 |
RAMPAGE:
ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΧΑΟΣ
Σκηνοθεσία: Brad Peyton
Σενάριο:Ryan Engle,Carlton Cuse,
Ryan J. Condal,Adam Sztykiel
Παίζουν:Dwayne Johnson,
Naomie Harris,Malin Akerman |
Δεν είναι λίγα τα χολιγουντιανά υπέρ θεάματα που απογοητεύουν. Αντιθέτως, συνήθως η πλειοψηφία των λεγόμενων "μπλόκμπαστερς" δεν καταφέρνει να κερδίσει απόλυτα, όχι τους κριτικούς, που ποτέ δεν τα είχαν καλά μαζί τους, αλλά ούτε το κοινό, που μπορεί να θαυμάζει τα ψηφιακά θαύματα που γεμίζουν τα συγκεκριμένα φιλμς αλλά δεν θυμάται και πολλά μετά το τέλος τους. Το Rampage, που πρωταγωνιστεί ένας από τους αγαπημένους ήρωες ταινιών δράσης των ανθρώπων που γεμίζουν τις κινηματογραφικές αίθουσες, ο Ντουέιν Τζόνσον, είναι μια περίπου τέτοια περίπτωση ταινίας. Θεαματική, όχι κενή συναισθημάτων, καλογυρισμένη, ικανή να σε διασκεδάσει αν δεν αποζητάς σενάριο βασισμένο στη λογική και χαρακτήρες που ζουν ανάμεσά μας. Φαντάζομαι ότι αν είσαι τέτοιος τύπος και αποφασίζεις να δεις το Rampage ή κάτι μέσα στο κεφάλι σου δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε ή ψάχνεις ευκαιρία να κράξεις και να εκτονωθείς απέναντι στους φίλους σου που "καταναλώνουν ότι σκουπίδι τους δίνει το Χόλιγουντ" κλπ κλπ. Σε κατανοώ και σένα, κατανόησε κι εσύ όμως ότι θες δε θες υπάρχουν κι αυτές οι ταινίες και τουλάχιστον κάποιες, όπως ετούτη εδώ, ναι μεν ξεχνιέται εύκολα και δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να πει, αλλά παλεύει να είναι όσο γίνεται αξιοπρεπής μέσα σε όλο αυτό το "απόλυτο χάος" που δημιουργείται.
Η υπόθεση απλή και κατανοητή και ίσως είναι το πρώτο και σημαντικότερο εύσημο στους δημιουργούς της ταινίας, καθώς κατάφεραν να στήσουν μια ιστορία πάνω σε ένα βίντεο παιχνίδι της δεκαετίας του 1980, που δεν προσφέρονταν για κάτι τέτοιο. Ένα γενετικό πείραμα με ένα παθογόνο που διεξάγεται μυστικά σε ένα διαστημικό σταθμό πάει στραβά, ο σταθμός καταστρέφεται και τα συντρίμμια του, που περιέχουν ασφαλισμένες κάψουλες παθογόνου, σκορπίζονται σε τρία σημεία. Τρία ζώα που έρχονται σε επαφή μαζί του μεταλλάσσονται. Ένας άγριος λύκος, ένας κροκόδειλος κι ο Τζορτζ, ένας αλμπίνος γορίλας στο ζωολογικό πάρκο του Σαν Ντιέγκο που έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τον πρωτοζωολόγο Ντέιβις Οκόγιε, αρχίζουν να μεγαλώνουν σε μέγεθος και να παρουσιάζουν αυξημένη επιθετικότητα. Τα ζώα ξεφεύγουν και βρίσκονται καθ οδόν για το Σαν Φρανσίσκο, καταστρέφοντας τα πάντα στο διάβα τους. Ο Οκόγιε θα συνεργαστεί με έναν ομοσπονδιακό πράκτορα και μια γενετίστρια για να καταφέρουν να βρουν το αντίδοτο και να ελέγξουν τα ζώα.
Λοιπόν! Καταλάβατε τι πρέπει να περιμένετε να δείτε νομίζω. Αν θυμάστε το San Andreas, όπου πρωταγωνιστούσε κι εκεί ο Ντουέιν Τζόνσον και σκηνοθετούσε επίσης ο Μπραντ Πέιτον, ο ίδιος σκηνοθέτης με την ταινία μας, μπορείτε να έχετε ακριβώς μια άποψη πάνω στο πως κυλάει κι αυτό εδώ το φιλμ. Οι ρυθμοί είναι παρόμοιοι, οι χαρακτήρες είναι το ίδιο χάρτινοι (σε αντίθεση με το γορίλα, Τζορτζ, ο οποίος είναι ο πιο "αληθινός"), ο Τζόνσον είναι ο καλός που δε μασάει και δεν του τη βγαίνει κανένας, οι κακοί είναι καρτουνίστικοι και όλα τα κλισέ τα συναντάμε εδώ, ακριβώς όπως περιμένουμε να τα συναντήσουμε και όπως υπήρχαν και στην προηγούμενη σύμπραξη πρωταγωνιστή και σκηνοθέτη. Αυτό κάποιους τους προτρέπει να δουν την ταινία, κάποιους τους αποτρέπει, κάποιους τους αφήνει παγερά αδιάφορους.
Ξαναλέω ότι δεν είναι προφανώς κάποιο αξιόλογο φιλμ, ούτε για το είδος του. Είναι όμως διασκεδαστικό και ικανοποιητικό για μια καλοκαιρινή βραδιά. Τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω. Θα μπορούσε να έχει λίγο παραπάνω ενδιαφέρον αν το χιούμορ του ήταν ένα κλικ πιο έξυπνο και γρήγορο και εάν οι χαρακτήρες είχαν λίγη παραπάνω ζωή μέσα τους και δεν ήταν απλώς καρικατούρες. Στη δράση μια χαρά τα πάει, τα εφέ του θεαματικά είναι. Αυτά. Καλή διασκέδαση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου