Είδος: Δράσης, Επιστημονικής Φαντασίας
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
"Παρά τους βίαιους αλλά καλοσχεδιασμένους τίτλους αρχής και παρά την κεντρική ιδέα που προσφέρεται για ταινία δράσης, το τελικό αποτέλεσμα του Battle Drone είναι πολύ κακό."
 |
Σκηνοθεσία: Mitch Gould
Σενάριο: Mitch Gould,Jo Marr,
Michael Philip
Παίζουν:Louis Mandylor,Michael Paré,
Dominique Swain |
Το Battle Drone είναι ο ορισμός του "b-movie" που θα μπορούσε να είναι διασκεδαστικό αλλά μετά τις αρχικές σεκάνς χάνει κάθε ειρμό, επαναλαμβάνεται και καταντάει απλώς κουραστικό.
Άνθρωπος εναντίον τεχνολογίας είναι το θέμα της ταινίας και προφανώς το έχουμε δει ξανά άπειρες φορές και σαφώς καλύτερες. Μια ομάδα μισθοφόρων βρίσκεται παγιδευμένη στο Τσερνομπίλ, νομίζοντας ότι αποστολή της ήταν να παραλάβει ένα φορτίο όπλων. Όμως οι μυστικές υπηρεσίες της Αμερικής στέλνουν εκεί την ομάδα με σκοπό να γίνουν στόχοι του νέου μυστικού όπλου που επιθυμούν να δοκιμάσουν. Ανθρωπόμορφα ρομπότ τα οποία χειρίζονται πιλότοι από απόσταση υπάρχουν στο χώρο και επιτίθενται στην ομάδα, κάνοντας έτσι την τελική δοκιμή πριν βγουν στην αγορά.
Παρά τους βίαιους αλλά καλοσχεδιασμένους τίτλους αρχής και παρά την κεντρική ιδέα που προσφέρεται για ταινία δράσης, το τελικό αποτέλεσμα του Battle Drone είναι πολύ κακό. Η χρησιμοποίηση της αργής κίνησης ξεφεύγει από κάθε έλεγχο (σε τέτοιο βαθμό που το φιλμ θα είχε τη μισή διάρκεια αν η ροή ήταν κανονική!), τα drones δεν πετυχαίνουν ούτε ελέφαντα στα δύο μέτρα οπότε ουσιαστικά δε μοιάζουν και τόσο μεγάλη απειλή και φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για διαλόγους και χαρακτήρες. Αυτό ήταν ούτως ή άλλως το τελευταίο που περίμενα από ένα τέτοιο φιλμ.
Πρωταγωνιστής είναι ο Ελληνικής καταγωγής, γεννημένος στην Αυστραλία, Λούις Μάντιλορ (Λούης Θεοδοσόπουλος), ο οποίος κυρίως κάνει καριέρα σε μικρές παραγωγές, με πιο γνωστό του ρόλο σε εμάς αυτόν στο Γάμος Αλά Ελληνικά, που υποδύθηκε τον αδερφό της Νία Βάρνταλος. Τίποτα ιδιαίτερο δεν έχει να κάνει εδώ, απλώς είναι ένα κλικ πάνω από τους υπόλοιπους. Ο κακός της υπόθεσης είναι ο (παραλίγο κάποτε να γίνω μεγάλος σταρ) Μάικλ Παρέ, που τον βλέπεις και συνειδητοποιείς ότι έχουν περάσει πολλά χρόνια πια από τη δεκαετία του 1980!
Οι κακοί βέβαια έχουν και ψηφιακή μορφή και όπως φαντάζεστε μιλάμε για τα ρομπότ/ drones. Δεν είναι καλά τα εφέ αλλά δεν είναι και κακά για το μέγεθος της παραγωγής. Άσε που η κίνηση των ρομπότ παραπέμπει και λίγο σε stop motion τεχνική και αρχικά το βλέπεις με συμπάθεια, με τη λογική ότι έχεις μπροστά σου μια b-movie που μάλλον θα είναι διασκεδαστική. Απλώς μετά έρχονται όλα αυτά που είπαμε παραπάνω, χάνονται τα αυγά και τα πασχάλια (να δω πως θα μεταφράσεις αυτό, Google Translate!), πέφτει η επιδημία slow motion και φτάνεις στο τέλος μιας ταινίας που είχε μόνο συμπαθητική αρχή. Για μέση και τέλος, δεν το συζητάμε.
Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου