Είδος: Περιπέτεια, Δράσης
"Το Acts of Violence είναι μια από τις χειρότερες ταινίες που έχουν δει τα μάτια μου τα τελευταία χρόνια. Κακές ερμηνείες, κακό σενάριο, απαράδεκτοι διάλογοι και σκηνοθεσία στον αυτόματο απ' ότι φαίνεται."
 |
Σκηνοθεσία: Brett Donowho
Σενάριο:Nicolas Aaron Mezzanatto
Παίζουν:Bruce Willis,
Cole Hauser,Shawn Ashmore |
Ο Μπρους Γουίλις επιστρέφει με άλλη μια χαμηλού επιπέδου (πιο χαμηλού δεν πάει) περιπέτεια. Πρώτη μούρη στην αφίσα, πρώτο όνομα και στους συντελεστές αλλά μη ξεγελιέστε. Ο Μπρους κι εδώ εμφανίζεται για μικρή χρονική διάρκεια και εξακολουθεί να δίνει αυτές τις βαριεστημένες "ερμηνείες" των τελευταίων ετών, παίρνει την επιταγή του και φεύγει, χάνοντας σιγά σιγά και τους τελευταίους πιστούς οπαδούς του.
Το Acts of Violence είναι μια από τις χειρότερες ταινίες που έχουν δει τα μάτια μου τα τελευταία χρόνια. Κακές ερμηνείες, κακό σενάριο, απαράδεκτοι διάλογοι και σκηνοθεσία στον αυτόματο απ' ότι φαίνεται. Κανένα ενδιαφέρον στις σκηνές δράσης, οι οποίες είναι τόσο πρόχειρα στημένες που έχεις την αίσθηση ότι τα πλάνα είναι από τις πρόβες και κατά λάθος πέρασαν στην τελική κόπια της ταινίας. Ενδιαφέροντας ρόλος δεν υπάρχει, ενδιαφέρουσα ροή δεν υπάρχει, φωνή λογικής δεν βρίσκεις πουθενά στο σενάριο. Όταν μέσα σε όλα αυτά δεν υπάρχει ούτε μια σκηνή δράσης της προκοπής, δεν μένει πραγματικά τίποτα να σώσει την ταινία.
 |
| Photo by Brian Douglas |
Ο Μπρους Γουίλις υποδύεται έναν αστυνομικό που καλείται να εξιχνιάσει την απαγωγή ενός κοριτσιού από ένα κλαμπ. Την απαγωγή καταγγέλλουν ο αραβωνιαστικός της και τα αδέρφια της, οι οποίοι όμως δεν είναι διατεθειμένοι να μείνουν άπραγοι. Ο μεγαλύτερος αδερφός είναι πρώην πεζοναύτης που προσπαθεί να ξεπεράσει τα τραύματα του πολέμου αλλά εδώ βρίσκει ευκαιρία να στήσει έναν μίνι πόλεμο στην πόλη του, αναζητώντας τους υπεύθυνους για ότι συνέβη στην αδερφή του. Οι τρεις άνδρες παίρνουν το νόμο στα χέρια τους, ενώ ο Μπρους Γουίλις κάνει τα στραβά μάτια, αφήνοντας τα αδέρφια να κάνουν αυτό που δεν κάνει η αστυνομία.
Από την πρώτη σκηνή συνειδητοποιείς την απουσία της λογικής από το φιλμ. Εκεί ο πρώην πεζοναύτης βρίσκεται σε συνεδρία με τον ψυχολόγο του και φεύγει θυμωμένος από το γραφεί του, απαξιώνοντας τον γιατρό, χωρίς καμία δόση λογικής στα λεγόμενά του. Στην πορεία φαίνεται οι δημιουργοί να θεωρούν καλύτερη λύση το να τριγυρνά με ένα όπλο στο χέρι και πυροβολεί κακοποιούς, παρά τις επισκέψεις στον ψυχολόγο, ευτελίζοντας έτσι εντελώς την έννοια της διαταραχής μετατραυματικού στρες. Ακόμα κι αν αφήσεις στην άκρη αυτό και δεις το φιλμ σαν ένα φιλμ εκδίκησης, τα κίνητρα και ο τρόπος που οδηγούνται οι ήρωες στην αυτοδικία είναι εντελώς λάθος δοσμένος. Ακόμα κι αν δεν συμφωνώ με την αυτοδικία, ακόμα κι αν είμαι εναντίον της οπλοφορίας των πολιτών, υπάρχουν ταινίες "αυτοδικίας" που με κέρδισαν. Κάποιες είδαν πιο σοβαρά το θέμα και επένδυσαν στην ανάλυση της ψυχολογίας του ήρωα, δείχνοντας το υπόβαθρο και τα βήματα που τον οδηγούν στην αυτοδικία, υποστηρίζοντας πολλές φορές την απόφαση αυτή, άλλες πήραν μόνο το κομμάτι "ανδρική τιμή" και λειτούργησαν ως περιπέτειες εκδίκησης, για την ικανοποίηση των κρυφών ενστίκτων μας. Εδώ έχουμε ένα χάλι που δεν βασίζεται πουθενά και που χρησιμοποιεί αψήφιστα μια διαταραχή που κυνηγά εκατοντάδες βετεράνους στην Αμερική. Αν προσθέσουμε και την κακή χρονική στιγμή σχετικά με την οπλοφορία των Αμερικανών, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα.
Ακόμα κι ο καλός Μπρους Γουίλις δε θα μπορούσε να σώσει αυτό το κάκιστο δημιούργημα. Κυκλοφόρησε σε μερικές αίθουσες στην Αμερική χωρίς επιτυχία, ελπίζει στο VOD και στην αγορά του DVD αλλά ούτε εκεί δεν είναι η θέση του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου