Είδος: Μυστηρίου, Θρίλερ, Εποχής
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Μια σειρά φόνων ταλανίζει την εβραϊκή κοινότητα στο Λάιμχαουζ του Λονδίνου, στα τέλη του 1800. Αποτρόπαιοι φόνοι που το κοινό αποδίδει σε φανταστικό πλάσμα, το Γκόλεμ, μέχρι που συλλαμβάνεται η ηθοποιός Ελίζαμπεθ Κρι, ως κατηγορούμενη για το φόνο του συζύγου της, τη βραδιά που για τελευταία φορά χτύπησε το Γκόλεμ. Ο επιθεωρητής Κιλντέρ αναλαμβάνει την υπόθεση(του τη φορτώνουν στην ουσία λόγω "διαφορών" στο σώμα κι επειδή δεν υπάρχουν στοιχεία), ανακρίνει την Ελίζαμπεθ και οδηγείται μέσα από την κατάθεση της σε τέσσερις βασικούς ύποπτους για τον τίτλο του Γκόλεμ. Ο Νταν Λένο, διάσημος ηθοποιός της εποχής, ο Τζον Κρι, ο Καρλ Μαρξ και ο συγγραφέας Τζορτζ Γκίσινγκ βρίσκονται όλοι μαζί εκείνη την τελευταία νύχτα και τα στοιχειά οδηγούν σε έναν από τους τέσσερις άνδρες. Ο Κιλντέρ πρέπει να βρει το δολοφόνο για να καταφέρει να αθωώσει την Ελίζαμπεθ, η οποία έχει καταδικαστεί σε θάνατο.
Τα προβλήματα της ταινίας τα συναντάμε στον τρόπο που "απλώνεται" η ιστορία, με τον σκηνοθέτη, Χουάν Κάρλος Μεντίνα, να φανερώνει ότι είναι ένας πιο "καλλιτέχνης" σκηνοθέτης και δεν ανήκει τόσο στην κατηγορία των "αφηγητών". Προτιμά να ντύσει τα ενδιάμεσα σημεία του αστυνομικού θρίλερ με περίεργα πλάνα και θεατρικά ενσταντανέ με διαφορετικά χρώματα, παρά να δώσει μια πιο στιβαρή και συγκεντρωμένη αφήγηση. Ίσως δεν βοηθά και το σενάριο σε όλα αυτά, το οποίο μας δίνει αρκετές πληροφορίες, άλλες ξεκάθαρα (αληθινά πρόσωπα πέρα του Νταν Λένο που μπλέκονται στο μυστήριο αλλά δεν χρησιμοποιούνται ποτέ, παρά μόνο υπάρχουν εκεί) κι άλλες με μικρές νύξεις (φαίνεται ο επιθεωρητής και ο βοηθός του να είναι ομοφυλόφιλοι, όμως ούτε αυτό τελικά παίζει κάποιο ρόλο στην υπόθεση).
"Ο πάντα καλός Μπιλ Νάι δίνει υπόσταση στον Κιλντέρ και φτιάχνει ένα ενδιαφέρον υποκριτικό δίδυμο με την νεαρή Ολίβια Κουκ, που έχει ίσως τον πιο απαιτητικό ρόλο, ενώ και ο τρίτος πρωταγωνιστής, Ντάγκλας Μπουθ, είναι πολύ καλός στο ρόλο του Νταν Λένο, πραγματικού κωμικού θεατρίνου της εποχής. Οι ηθοποιοί και γενικότερα η ατμόσφαιρα που λούζει το φιλμ είναι τα δύο πιο δυνατά χαρτιά του."
 |
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΦΟΝΩΝ
Σκηνοθεσία:Juan Carlos Medina
Σενάριο:Jane Goldman,
Peter Ackroyd(βιβλίο)
Παίζουν:Bill Nighy,
Douglas Booth,Olivia Cooke |
Βικτοριανό Λονδίνο, ομίχλη, σκοτεινά σοκάκια, ημίψηλα καπέλα, καθώς πρέπει κύριοι, καταπιεσμένες κυρίες, μυστηριώδεις φόνοι κι ένας αστυνομικός επιθεωρητής να αναζητά ένα δολοφόνο, με τη σκιά του Τζακ του Αντεροβγάλτη να πλανιέται πάνω από όλα αυτά! Εξαιρετικά συστατικά, καλοί ηθοποιοί, διαφορετική σκηνοθετική ματιά σε ένα αποτέλεσμα που θα ικανοποιήσει τους φίλους των μυστηρίων της Βικτοριανής εποχής, χωρίς ωστόσο να είναι κάτι που θα μείνει αξέχαστο.
Μια σειρά φόνων ταλανίζει την εβραϊκή κοινότητα στο Λάιμχαουζ του Λονδίνου, στα τέλη του 1800. Αποτρόπαιοι φόνοι που το κοινό αποδίδει σε φανταστικό πλάσμα, το Γκόλεμ, μέχρι που συλλαμβάνεται η ηθοποιός Ελίζαμπεθ Κρι, ως κατηγορούμενη για το φόνο του συζύγου της, τη βραδιά που για τελευταία φορά χτύπησε το Γκόλεμ. Ο επιθεωρητής Κιλντέρ αναλαμβάνει την υπόθεση(του τη φορτώνουν στην ουσία λόγω "διαφορών" στο σώμα κι επειδή δεν υπάρχουν στοιχεία), ανακρίνει την Ελίζαμπεθ και οδηγείται μέσα από την κατάθεση της σε τέσσερις βασικούς ύποπτους για τον τίτλο του Γκόλεμ. Ο Νταν Λένο, διάσημος ηθοποιός της εποχής, ο Τζον Κρι, ο Καρλ Μαρξ και ο συγγραφέας Τζορτζ Γκίσινγκ βρίσκονται όλοι μαζί εκείνη την τελευταία νύχτα και τα στοιχειά οδηγούν σε έναν από τους τέσσερις άνδρες. Ο Κιλντέρ πρέπει να βρει το δολοφόνο για να καταφέρει να αθωώσει την Ελίζαμπεθ, η οποία έχει καταδικαστεί σε θάνατο.
Ο πάντα καλός Μπιλ Νάι δίνει υπόσταση στον Κιλντέρ και φτιάχνει ένα ενδιαφέρον υποκριτικό δίδυμο με την νεαρή Ολίβια Κουκ, που έχει ίσως τον πιο απαιτητικό ρόλο, ενώ και ο τρίτος πρωταγωνιστής, Ντάγκλας Μπουθ, είναι πολύ καλός στο ρόλο του Νταν Λένο, πραγματικού κωμικού θεατρίνου της εποχής. Οι ηθοποιοί και γενικότερα η ατμόσφαιρα που λούζει το φιλμ είναι τα δύο πιο δυνατά χαρτιά του.
 |
| photo courtesy: NICK WALL |
Το μυστήριο γύρω από το δολοφόνο, θεωρητικά, οι "ψαγμένοι" δε θα αργήσετε να το λύσετε. Ακόμα κι αν αργήσετε, θεωρώ ότι τη λύση θα τη βρείτε πριν την παρουσιάσει ο Μεντίνα. Αυτό είναι ένα άλλο σαφές μειονέκτημα ενός φιλμ που βασίζεται στη διαλεύκανση ενός μυστηρίου, αλλά νομίζω πως είναι το λιγότερο "βλαβερό" από τα μειονεκτήματα.
Το φιλμ του Μεντίνα βασίζεται σε μυθιστόρημα του Πίτερ Ακρόιντ, το οποίο αν κρίνω από τον τίτλο του (Dan Leno and The Limehouse Golem) μάλλον είχε σε πρωταγωνιστικό ρόλο τον Λένο και πιθανολογώ ότι ασχολείται ακόμα περισσότερο με αυτά που το φιλμ επέλεξε να απλώς να αναφέρει. Θες αυτό να έγινε χάριν εξοικονόμησης χρόνου, θες γιατί θεωρήθηκε ότι δεν ήταν απαραίτητο να επεκταθούν σε όλες αυτές τις λεπτομέρειες; Ίσως! Ποτέ δε θα το μάθουμε. Το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει και το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι κακό. Απλώς θα μπορούσε να είναι καλύτερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου