Είδος: Κωμωδία, Φαντασίας
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
"Αρχικά μοιάζει ενδιαφέρον αλλά στην πορεία καταντάει βαρετό. Επαναλαμβανόμενα αστεία και αρκετά από αυτά αμήχανα και άστοχα, με τον Γουέιανς να προσπαθεί να υποστηρίξει το ρόλο του αλλά παρότι φαίνεται ότι το θέλει δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο να πει και να κάνει."
 |
Σκηνοθεσία:Michael Tiddes
Σενάριο:Rick Alvarez,
Mårten Knutsson(story)
Παίζουν:Marlon Wayans,
Regina Hall,Dennis Haysbert |
Μπορώ να σταθώ αδιάφορα απέναντι σε μια κακή περιπέτεια, σε ένα κακό φιλμ τρόμου ακόμα και σε ένα κακό δράμα και έχει τύχει να είμαι πιο επιεικής στην κρίση μου. Αυτό που δεν αντέχω όμως με τίποτα είναι η κακή κωμωδία. Για άλλη μια φορά λοιπόν η ομάδα που βρίσκεται πίσω από τη σειρά ταινιών A Haunted House και Fifty Shades of Black, ενώνεται και παραδίδει μια ακόμα αδιάφορη ταινία.
Το φιλμ που σκηνοθετεί ο Μάικλ Τάιντς είναι στην ουσία ριμέικ μιας Σουηδικής κωμωδίας του 2000, η οποία με τη σειρά της ήταν κάτι σαν μια διαφορετική προσέγγιση στην κλασική Μέρα Της Μαρμότας. Εδώ ο Μάρλον Γουέιανς υποδύεται τον Ρομπ, ο οποίος σε μια μέρα παντρεύεται, χωρίς όμως να είναι πλήρως συνειδητοποιημένος. Τη νύχτα πριν το γάμο του βγαίνει με τον καλύτερό του φίλο και ξυπνά στο ασανσέρ ενός ξενοδοχείου, γυμνός και χωρίς να θυμάται τίποτα από το προηγούμενο βράδυ. Προσπαθεί να φτάσει στην εκκλησία αλλά κάθε φορά αποτυγχάνει και όταν οι καμπάνες χτυπούν αυτός βρίσκεται ξανά στο ίδιο μέρος, γυμνός και ξαναζεί τα ίδια γεγονότα. Ο Ρομπ προσπαθεί να μάθει κάθε φορά από τα λάθη του αλλά και να βρει ποιος του έστησε την παγίδα με σκοπό να χάσει το γάμο του.
Αρχικά μοιάζει ενδιαφέρον αλλά στην πορεία καταντάει βαρετό. Επαναλαμβανόμενα αστεία και αρκετά από αυτά αμήχανα και άστοχα, με τον Γουέιανς να προσπαθεί να υποστηρίξει το ρόλο του αλλά παρότι φαίνεται ότι το θέλει δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο να πει και να κάνει. Υπάρχουν μία- δύο στιγμές που γελάς αλλά μέχρι εκεί δυστυχώς. Όλο το υπόλοιπο είναι ένα φιλμ που ο μόνος τρόπος να το χαζέψεις χωρίς επιπτώσεις είναι ένα σαββατοκύριακο στο σπίτι, το μεσημεράκι, εκεί μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Καλύτερο από το A Haunted House σίγουρα αλλά αν είχαμε το A Haunted House ως δείγμα σύγκρισης τότε δύσκολα θα βρίσκαμε κακή κωμωδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου