Είδος: Δράσης, Κατασκοπική, Θρίλερ
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Προφανώς η πλοκή δεν έχει καμία πρωτοτυπία αλλά σε μια ταινία δράσης μπορείς αυτό να το παραβλέψεις, αρκεί να υπάρχουν άλλα θετικά στοιχεία. Να υπάρχει ρυθμός, να υπάρχει ενέργεια, να υπάρχουν καλές σκηνές δράσης και μια τυπική ευαισθησία από τους ηθοποιούς ούτως ώστε να μην "ξεπετάξουν" τη δουλειά. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά. Οπότε έχουμε να κάνουμε με κάτι που είναι άκρως προβλέψιμο και δεν προσπαθεί καν να κάνει κάτι για να μας διασκεδάσει. Κυνηγητά και πυροβολισμοί εκτυλίσσονται στην οθόνη με εντελώς αδιάφορο τρόπο και καλοί ηθοποιοί εμφανίζονται χωρίς να μπορούν να μας πείσουν ούτε στιγμή ότι υπάρχουν στο φιλμ με ευχαρίστηση, παρά μόνο για να κάνουν τη δουλειά και να πληρωθούν. Μόνη ίσως εξαίρεση ο κακός της υπόθεσης, Τόμας Κρέτσμαν. Απ' την άλλη, στον ρόλο του πρωταγωνιστή βρίσκεται ο συμπαθής συνήθως Ντόμινικ Κούπερ, σε ένα ρόλο που δεν του "πηγαίνει".
"Κυνηγητά και πυροβολισμοί εκτυλίσσονται στην οθόνη με εντελώς αδιάφορο τρόπο και καλοί ηθοποιοί εμφανίζονται χωρίς να μπορούν να μας πείσουν ούτε στιγμή ότι υπάρχουν στο φιλμ με ευχαρίστηση, παρά μόνο για να κάνουν τη δουλειά και να πληρωθούν."
 |
ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ
STRATTON
Σκηνοθεσία:Simon West
Σενάριο:Warren Davis II,
Duncan Falconer
Παίζουν:Dominic Cooper,
Connie Nielsen,Gemma Chan |
Υπάρχει χώρος για έναν ακόμα κινηματογραφικό πράκτορα εν έτει 2017; Μπορεί ο πράκτορας Stratton να σταθεί απέναντι στον Τζέημς Μποντ, τον Ίθαν Χαντ και τον Τζέισον Μπορν; Όχι, αδέρφια. Δυστυχώς ο κινηματογραφικός Stratton, που μας παρουσίασε ο Σάιμον Γουέστ, δεν έχει τίποτα να μας προσφέρει.
Ο Τζον Στράτον είναι καθ' εικόνα δημιούργημα του Βρετανού απόστρατου των ειδικών δυνάμεων, που χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Ντάνκαν Φάλκονερ. Ο Φάλκονερ έχει γράψει δέκα νουβέλες με πρωταγωνιστή τον πράκτορα Στράτον και συνυπογράφει το σενάριο αυτής της κινηματογραφικής μεταφοράς του ήρωα. Για τα βιβλία δεν έχω άποψη αλλά το φιλμ δεν είναι αξιόλογο, πέρα από μερικές σκηνές δράσης προς το φινάλε, που δεν αρκούν όμως να σώσουν αυτό το παθητικό δημιούργημα.
Η ιστορία βρίσκει τον Στράτον κι έναν Αμερικανό συνάδελφό του να προσπαθούν να χτυπήσουν ένα εργοστάσιο βιοχημικών όπλων στο Ιράν. Η επιχείρηση δεν πάει καλά, ο Αμερικανός σκοτώνεται και το μόνο που έχουν σαν στοιχείο στα χέρια τους οι Βρετανοί είναι η εικόνα ενός πρώην Ρώσου πράκτορα, ο οποίος θεωρείται νεκρός εδώ και είκοσι χρόνια. Ο Ρώσος είναι ο εγκέφαλος πίσω από την επιχείρηση και επιθυμεί να πάρει εκδίκηση από τους πρώην εργοδότες του. Ο Στράτον και η ομάδα του πρέπει να τον βρουν και να αποτρέψουν τα σχέδιά του.
Προφανώς η πλοκή δεν έχει καμία πρωτοτυπία αλλά σε μια ταινία δράσης μπορείς αυτό να το παραβλέψεις, αρκεί να υπάρχουν άλλα θετικά στοιχεία. Να υπάρχει ρυθμός, να υπάρχει ενέργεια, να υπάρχουν καλές σκηνές δράσης και μια τυπική ευαισθησία από τους ηθοποιούς ούτως ώστε να μην "ξεπετάξουν" τη δουλειά. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά. Οπότε έχουμε να κάνουμε με κάτι που είναι άκρως προβλέψιμο και δεν προσπαθεί καν να κάνει κάτι για να μας διασκεδάσει. Κυνηγητά και πυροβολισμοί εκτυλίσσονται στην οθόνη με εντελώς αδιάφορο τρόπο και καλοί ηθοποιοί εμφανίζονται χωρίς να μπορούν να μας πείσουν ούτε στιγμή ότι υπάρχουν στο φιλμ με ευχαρίστηση, παρά μόνο για να κάνουν τη δουλειά και να πληρωθούν. Μόνη ίσως εξαίρεση ο κακός της υπόθεσης, Τόμας Κρέτσμαν. Απ' την άλλη, στον ρόλο του πρωταγωνιστή βρίσκεται ο συμπαθής συνήθως Ντόμινικ Κούπερ, σε ένα ρόλο που δεν του "πηγαίνει".
Δεν βλέπω το λόγο που το Stratton βγήκε στις αίθουσες και για να είμαι ειλικρινής δε βλέπω το λόγο δημιουργίας ενός τέτοιου φιλμ. Σε μια εποχή που οι άλλοι παρόμοιοι κινηματογραφικοί πράκτορες παρουσιάζουν όχι μόνο ενδιαφέρουσες περιπέτειες αλλά και καλές ταινίες, στον επίλεκτο πράκτορα Στράτον ανατέθηκε μια άχαρη αποστολή, στην οποία ήταν καταδικασμένος να αποτύχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου