Είδος: Animation, Κωμωδία
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Χαρακτηριστικό της ταινίας είναι η ενέργεια που υπάρχει συνεχώς στην οθόνη. Δεν υπάρχει η συνηθισμένη κοιλιά που κάνουν οι ταινίες του είδους κάπου στα μισά τους αλλά ο ρυθμός διατηρείται πάντα σε πολύ καλά επίπεδα. Η σκηνοθεσία των Στόλερ και Σουίτλαντ δεν κράτα το φιλμ σε επίπεδα παιδικής ταινίας αλλά το κάνει διασκεδαστικό για όλους, τόσο με τη χρησιμοποίηση οπτικών αστείων, καλής σλάπστικ κωμωδίας, όσο και με τις ατάκες και το κατάλληλο timing που πετυχαίνουν σχεδόν πάντα.
 |
ΠΕΛΑΡΓΟΙ
Σκηνοθεσία:Nicholas Stoller,
Doug Sweetland
Σενάριο:Nicholas Stoller
Παίζουν:Andy Samberg,
Katie Crown,Kelsey Grammer |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Οι πελαργοί δε μεταφέρουν πια μωρά αλλά πακέτα! Ένα λάθος, όμως, κι ένα γράμμα παραγγελία νέου μωρού που θα φτάσει στη βάση των πελαργών βάζει σε περιπέτειες τον Τζούνιορ, τον πιο επιτυχημένο και δημοφιλή μεταφορέα των πελαργών, ο οποίος μαζί με την Τουλίπα, ένα κορίτσι που μεγάλωσε μαζί με τους πελαργούς καθώς όταν ήταν μωρό χάθηκαν τα στοιχεία παράδοσής της, πρέπει να παραδώσουν το νέο μωρό και να διορθώσουν το λάθος.
ΑΠΟΨΗ: Σε μια εποχή τόσο πεζή όσο αυτή που ζούμε σήμερα ακόμα κι οι πελαργοί έπρεπε να εκσυγχρονιστούν. Έτσι, οι πελαργοί δε φέρνουν πια μωρά(βρείτε άλλο παραμύθι να λέτε στα πιτσιρίκια σας) αλλά διανέμουν πακέτα κι έχουν μάλιστα υπερσύγχρονη βάση και διαδικτυακή σελίδα. Δεν ξέρω πως σας ακούγεται αυτό, το αποτέλεσμα πάντως αυτής της ιδέας του Νίκολας Στόλερ, ήταν μια ακόμα ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική animation παραγωγή για τη φετινή χρονιά.
Οι Πελαργοί είναι η κλασική περίπτωση ταινίας κινουμένων σχεδίων που μπορεί να περάσει καλά κι ένας ενήλικας παρακολουθώντας τη. Καλό, έξυπνο χιούμορ για όλες τις ηλικίες, όμορφος σχεδιασμός, ερμηνείες γεμάτες ενέργεια, σχόλια για τις δυσκολίες και τις χαρές του να μεγαλώνεις ένα παιδί, αναφορά στη διαφορετικότητα με προσεκτικό τρόπο, σεβόμενο και την ιδιαιτερότητα αλλά και αυτόν που δυσκολεύεται να δεχτεί την ιδιαιτερότητα.
Χαρακτηριστικό της ταινίας είναι η ενέργεια που υπάρχει συνεχώς στην οθόνη. Δεν υπάρχει η συνηθισμένη κοιλιά που κάνουν οι ταινίες του είδους κάπου στα μισά τους αλλά ο ρυθμός διατηρείται πάντα σε πολύ καλά επίπεδα. Η σκηνοθεσία των Στόλερ και Σουίτλαντ δεν κράτα το φιλμ σε επίπεδα παιδικής ταινίας αλλά το κάνει διασκεδαστικό για όλους, τόσο με τη χρησιμοποίηση οπτικών αστείων, καλής σλάπστικ κωμωδίας, όσο και με τις ατάκες και το κατάλληλο timing που πετυχαίνουν σχεδόν πάντα.
Οι δύο πιο πετυχημένες φωνητικές ερμηνείες του φιλμ είναι αυτές του κύριου πρωταγωνιστικού ντουέτου. Ο ιδιαίτερα συμπαθής προσωπικά Αμερικανός κωμικός, Άντι Σάμπεργκ, μαζί με την Κέιτι Κράουν, που πολλές φορές μου θύμισε τους φωνητικούς μανιερισμούς της Κρίστεν Γουίγκ, φτιάχνουν ένα απολαυστικό δίδυμο ενώ ένα άλλο κωμικό ντουέτο κλέβει στιγμιαία την παράσταση, αυτό των Key και Peele, στους ρόλους των Άλφα και Βήτα Λύκων αντίστοιχα, στην πιο αστεία σεκάνς της ταινίας, μαζί ίσως με τη "μη-ξυπνήσει-το-μωρό" απολαυστική μονομαχία λίγο πριν το φινάλε του φιλμ.
Οι Πελαργοί καταφέρνουν να ξεπεράσουν έναν ακόμα ύφαλο των ταινιών του είδους με ιδιαίτερη επιτυχία. Το συνήθως ηθικοπλαστικό φινάλε, εδώ έρχεται με έναν συγκινητικό τρόπο και το μήνυμα περνά με διακριτικότητα. Δε χρειάζεται κάτι άλλο για να θεωρήσεις το φιλμ κατάλληλο για την κινηματογραφική έξοδο μικρών και μεγάλων. Όλοι θα γελάσουν, όλοι θα περάσουν καλά και οι μεγαλύτεροι θα συγκινηθούν ελαφρώς προς το φινάλε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου