 |
Σκηνοθεσία:Scott Derrickson
Σενάριο:Jon Spaihts,
Scott Derrickson,C. Robert Cargill
Παίζουν:Benedict Cumberbatch,
Chiwetel Ejiofor,Rachel McAdams |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο ιδιοφυής, αλλαζόνας νευροχειρουργός, Στίβεν Στρέιντζ έχει τα πάντα. Ένα ατύχημα με το αμάξι του, όμως, θα του κοστίσει την καλή λειτουργία των χεριών του, με αποτέλεσμα να μη μπορεί πια να δουλέψει. Αναζητώντας μεθόδους θεραπείας, αφού έχει δοκιμάσει τα πάντα από τη σύγχρονη ιατρική, θα οδηγηθεί στα βάθη της Ασίας, εκεί όπου θα αναζητήσει την καθοδήγηση της Αρχαίας, μιας γυναίκας που κατέχει πολύ μεγαλύτερα μυστικά από αυτά που ο Στρέιντζ περιμένει. Αναζητώντας θεραπεία μέσω του πνεύματος, ο Στρέιντζ θα ανακαλύψει νέους κόσμους, κρυμμένους στο δικό μας και σύντομα θα έρθει αντιμέτωπος με μια τεράστια απειλή.
ΑΠΟΨΗ: Ο "περίεργος" δόκτορ της Μάρβελ έρχεται επιτέλους στη μεγάλη οθόνη και η ταινία του είναι αντάξια (ή όσο αντάξια θα μπορούσε να είναι μια mainstream παραγωγή για έναν πολύ σκοτεινό και διφορούμενο χαρακτήρα των κόμιξ) της φήμης του. Θέλαμε κάτι πιο σκοτεινό; Δε θα έλεγα όχι! Αυτό, όμως, δε σταματά το Doctor Strange από το να είναι μια ακόμα επιτυχημένη προσθήκη στο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel, θέτοντας νέα δεδομένα στο παιχνίδι του στέμματος για τον βασιλιά αυτού του σύμπαντος. Ο Τόνι Σταρκ απειλήθηκε από τον Κάπτεν Αμέρικα αλλά ο Στρέιντζ μπαίνει δυναμικά στο παιχνίδι και κάτι μου λέει ότι θα το κερδίσει.
 |
| Photo by null - © null |
Από τους πιο ξεχωριστούς χαρακτήρες του κόμικ σύμπαντος της Μάρβελ, ο Doctor Strange, δημιούργημα του θρυλικού Στιβ Ντίτκο, έφερε έναν άλλο αέρα στις σελίδες των κόμιξ. Οι περιπέτειές του οδηγούσαν σε κόσμους παράξενους (τι άλλο;), σουρεαλιστικούς, ψυχεδελικούς. Τα κάδρα του Ντίτκο φαίνεται να φέρνουν επιρροές ακόμα κι από τον Σαλβαντόρ Νταλί ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που εκείνη την εποχή (μέσα του 1960 με μέσα του 1970) πίστευαν ότι οι σχεδιαστές των σελίδων του Strange, είχαν ενδώσει σε ναρκωτικές ουσίες. Οι υπεύθυνοι φυσικά διέψευσαν τα όσα ακούγονταν αλλά δε νομίζω ότι μέχρι σήμερα έχουν πείσει την πλειοψηφία.
Σε μια εποχή που η Μάρβελ πούλαγε τα δικαιώματα των κόμιξ της στην τηλεόραση και χαρακτήρες όπως ο Σπάιντερ Μαν και ο Χαλκ είχανε τη δική τους τηλεοπτική σειρά, γυρίστηκε και μια τηλεοπτική ταινία με πρωταγωνιστή τον Doctor Strange, την οποία οι φίλοι του "γιατρού" προτιμούν να μη θυμούνται, ενώ το 1992, η Full Moon γύρισε το Doctor Mordrid, μια καμουφλαρισμένη εκδοχή του Strange, καθώς η εταιρεία είχε τα δικαιώματα από τη Marvel, είχε ετοιμάσει το σενάριο αλλά ο καιρός πέρασε, τα δικαιώματα χάθηκαν και έτσι άλλαξαν μερικά πραγματάκια και κυκλοφόρησαν το φιλμ, δίνοντας στο κοινό έναν Doctor Strange των φτωχών. Αυτό ήταν η καλύτερη εκδοχή του Strange μέχρι το 2016.
 |
| Photo by null - © null |
Σήμερα πλέον, ο Doctor Strange παίρνει τη μορφή του Μπένεντικτ Κάμπερμπατς και υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Σκοτ Ντέρικσον έρχεται να παίξει σημαντικό ρόλο στον κινηματογραφικό κόσμο της Μάρβελ. Ο Ντέρικσον δίνει έναν απαραίτητο τόνο μυστικισμού στο φιλμ (θα μπορούσε πολύ περισσότερο αλλά μάλλον μέχρι εκεί του επιτράπηκε...) και κρατά όλα αυτά περί ψυχεδέλειας και σουρεαλισμού που έβαλε ο Ντίτκο στον ήρωα. Η πραγματικότητα αλλοιώνεται, τα πάνω έρχονται κάτω, τα πίσω μπροστά, τα μέσα έξω, το πριν γίνεται μετά και το μετά πριν, κάνοντας το φιλμ του Ντέρικσον -ανά διαστήματα- το πιο ιδιαίτερο κινηματογραφικό κόμικ. Η επιτυχία του Αμερικανού σκηνοθέτη βρίσκεται στο ότι κατάφερε να φτιάξει μια ταινία που ταιριάζει απόλυτα στον κορμό της Μάρβελ παράλληλα, όμως, διαφοροποιείται αρκετά στο αισθητικό αποτέλεσμα. Παρότι το 3D είναι κάτι που δεν προτιμώ στα φιλμ, πρέπει να ομολογήσω ότι βοηθάει τα μέγιστα.
Ο Κάμπερμπατς είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής της ταινίας και κλέβει την παράσταση κάθε φορά που βρίσκεται στην οθόνη και πετάει τις ατάκες του, θυμίζοντας έντονα τον τρόπο που ξεκίνησαν όλα για τη Μάρβελ, με το Ρόμπερτ Ντάουνι Τζ να κερδίζει τους πάντες ως Τόνι Σταρκ. Ο Μαντς Μίκελσεν είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός και δίνει έναν πειστικό κακό, που θα μπορούσε να έχει πιο καλογραμμένο ρόλο, ενώ η Τίλντα Σουίντον και ο Τσιουέτελ Εχιόφορ προσθέτουν κι άλλο ερμηνευτικό κύρος στο φιλμ, χωρίς ωστόσο να χρειάζεται να κάνουν πολλά. Η μόνη που μοιάζει να μην αξιοποιείται σεναριακά όπως θα έπρεπε είναι η Ρέιτσελ ΜακΆνταμς. Συνολικά, όμως, το Doctor Strange είναι από τα πιο "γεμάτα" ερμηνευτικά φιλμ της Μάρβελ.
Αν κάτι ήθελα να υπάρχει σε μικρότερο βαθμό στο φιλμ, αυτό είναι χιούμορ. Το χιούμορ υπάρχει σε αφθονία, όπως σε όλα τα φιλμ της εταιρείας και αν και το θεωρώ σημαντικό κομμάτι της επιτυχίας, εδώ νομίζω ότι έπρεπε να κάνουν κράτει. Ο σκοτεινός, μυστικιστικός κόσμος του Στρέιντζ θα μπορούσε να είναι μια σχεδόν τέλεια κόμικ εμπειρία αν η Μάρβελ επέτρεπε στον Ντέρικσον να το πάει λίγο περισσότερο στην πλευρά του τρόμου, κάτι που ο σκηνοθέτης γνωρίζει να χειρίζεται καλά και που θεώρησα, στο άκουσμα της πρόσληψής του, ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάθεση του ήρωα στα χέρια του. Όπως και να 'χει, ο Doctor Strange είναι μια σημαντική υπερηρωική ταινία. Από το πρώτο ταξίδι του γιατρού σε άλλη διάσταση μέχρι την τελυταία αριστοτεχνικά δοσμένη σκηνή, το φιλμ του Ντέρικσον μας συστήνει επιτυχημένα τον παράξενο κόσμο του ... "παράξενου" γιατρού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου