Είδος: Κωμωδία, Φαντασίας
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Εξαιρετικό μείγμα κωμωδίας "του δρόμου", επιστημονικών όρων, φαντασίας και πρακτικών εφέ, οι Γκόστμπαστερς είναι μια από εκείνες τις ταινίες που όλα λειτουργούν στην εντέλεια. Ο Ράιτμαν μας παρουσιάζει τους χαρακτήρες χωρίς να σπαταλήσει χρόνο και αυτοί με τη σειρά τους μας δείχνουν αμέσως ποιός ακριβώς είναι ο καθένας τους και τι ρόλο θα έχει στο φιλμ. Ο κυνικός Βένκμαν του Μάρεϊ μπορεί να μοιάζει ότι επισκιάζει τους υπόλοιπους, όμως, οι ατάκες του Ρέι και του Ίγκον (Ακρόιντ και Ράμις αντίστοιχα) είναι εξαιρετικές και υπάρχουν περισσότερες όταν βλέπεις ξανά την ταινία. Ακόμα και ο μικρότερος και πιο αδικημένος ρόλος του Έρνι Χάντσον ως Γουίνστον έχει τις καλές στιγμές του, όπως όταν κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του στη Τζανίν, γραμματέα των Γκόστμπαστερς, σε ερώτηση αν πιστεύει στα UFO, στις αστρικές προβολές, στην τηλεπάθεια κλπ, απαντά ότι "αν υπάρχει σταθερός μισθός, πιστεύω σε ό,τι μου πείτε"! Σαφώς βέβαια ο πιο παραγκωνισμένος από τους τέσσερις Γκόστμπαστερς.
 |
ΓΚΟΣΤΜΠΑΣΤΕΡΣ
Σκηνοθεσία:Ivan Reitman
Σενάριο:Dan Aykroyd,Harold Ramis
Παίζουν:Bill Murray,
Dan Aykroyd,Sigourney Weaver |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Τρεις επιστήμονες, ερευνητές της παραψυχολογίας, αφού χάνουν τη δουλεία τους στο πανεπιστήμιο της Κολούμπια λόγω της εμμονής τους για την αναζήτηση φαντασμάτων, αποφασίζουν να ανοίξουν μια εταιρεία "κυνηγών φαντασμάτων". Σύντομα γίνονται διάσημοι στην πόλη της Νέας Υόρκης, η οποία θα χρειαστεί τη βοήθεια των κυνηγών φαντασμάτων, γιατί κάτι πολύ ισχυρό έρχεται να απειλήσει τη μεγαλούπολη.
ΑΠΟΨΗ: Ποιά θα ήταν η τύχη των Γκόστμαστερς αν κρατούσαν ραβδιά αντί για τα γνωστά μας όπλα πρωτονίων; Αν ταξίδευαν στο χρόνο και κυνηγούσαν γιγάντια φαντάσματα; Αν δεν υπήρχαν οι Μπιλ Μάρεϊ, Χάρολντ Ράμις και Έρνι Χάντσον και στη θέση τους είχαμε τον Τζον Μπελούσι, τον Τζον Κάντι και τον Έντι Μέρφι; Ποιός μπορεί να το ξέρει; Ίσως σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν, εκεί που ο Τζον Μπελούσι δεν πεθαίνει πριν ολοκληρωθεί το σενάριο και οι Τζον Κάντι, Έντι Μέρφι να δέχονται τους ρόλους, αυτό να έχει συμβεί κι εκεί οι Γκόστμπαστερς να είναι μια κλασική επιτυχημένη κωμωδία φαντασίας ή κανείς να μην τη θυμάται σήμερα. Σε αυτό το σύμπαν, όμως, κανείς δε μπορεί να φανταστεί τους κυνηγούς φαντασμάτων με διαφορετική μορφή από αυτή που τελικά τους έδωσε ο Άιβαν Ράιτμαν το 1984!
 |
| © Sony Pictures Home Entertainment |
Η ενασχόληση του Νταν Ακρόιντ με το παραφυσικό οδηγεί στη σύλληψη της ιδέας των Γκόστμαστερς. Ο Ακρόιντ με τον Χάρολντ Ράμις γράφουν ένα σενάριο που έχει να κάνει με μια ομάδα κυνηγών φαντασμάτων που ζουν σε μια μελλοντική εποχή και κυνηγούν τεράστια τέρατα/ φαντάσματα, τα οποία φυλακίζουν με τη βοήθεια των μαγικών ρανδιών τους. Ο Ακρόιντ βλέπει στους Γκοστμπαστερς μια καλή ευκαιρία να συμπρωταγωνιστήσει με το κολλητάρι του Τζον Μπελούσι αλλά ο Μπελούσι έχει άλλη άποψη και πριν ολοκληρωθεί το σενάριο αποφασίζει να αφήσει αυτόν τον κόσμο και αντί για κυνηγός φαντασμάτων να γίνει θήραμα. Το σενάριο παίρνει στα χέρια του ο Άιβαν Ράιτμαν, ο οποίος προτείνει σημαντικές αλλαγές στους Ακρόιντ και Ράμις, βλέποντας ότι το εγχείρημά τους ήταν δύσκολο να στηριχθεί οικονομικά. Τα ταξίδια στο χρόνο και τα γιγάντια τέρατα αφήνονται λοιπόν στην άκρη και το ντουέτο σεναριογράφων επιστρέφει ακολουθώντας τις οδηγίες του Ράιτμαν και τοποθετώντας τη δράση στη σύγχρονη Νέα Υόρκη. Ο Μπιλ Μάρεϊ παίρνει τη θέση του Μπελούσι και γίνεται ο σταρ της ταινίας ενώ η άρνηση των Έντι Μέρφι και Τζον Κάντι να συμμετάσχουν φέρνει τους Χάρολντ Ράμις και αργότερα τον Έρνι Χάντσον στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Τα υπόλοιπα είναι όσα σήμερα βλέπουμε στις οθόνες μας.
 |
| © Sony Pictures Home Entertainment |
Στους υπόλοιπους ρόλους βρίσκουμε τη σέξι Σιγκούρνι Γουίβερ, τον Ρικ Μοράνις σε ένα σχετικά τυποποιημένο γι αυτόν ρόλο αλλά παρόλ' αυτά πολύ καλό, ενώ ο πιο αντιπαθής ως χαρακτήρας είναι ο Γουόλτερ Πεκ του Γουίλιαμ Άθερτον. Ο Πεκ είναι ο τύπος που θέλει ντε και καλά να κλείσει τους Γκόστμπαστερς και που για λίγο το καταφέρνει.
Η μεγάλη επιτυχία του Ράιτμαν είναι ότι καταφέρνει να κρατήσει την ισορροπία ανάμεσα στην
κωμωδία και τα εφέ. Δεν είναι ένα κλασικό παράδειγμα μπλοκμπαστερικής ταινίας (ή μάλλον δεν ήταν εκείνη την εποχή) αλλά κάτι πολύ διαφορετικό. Έχει χαρακτήρες, έχει ηθοποιούς που μπορούν να στηρίξουν την κωμωδία και μπορούν να βγάλουν το γέλιο αβίαστα. Δουλεύουν για την κωμωδία και όχι για το βιαστικό γέλιο και ο Ράιτμαν τους δίνει χώρο να αποδώσουν.
 |
| © Sony Pictures Home Entertainment |
Ακόμα και τα πρακτικά εφέ της ταινίας ήταν εξαιρετικά για την εποχή. Τα φαντάσματα είναι πειστικά και πολλές φορές τρομακτικά, όπως η βιβλιοθηκάριος στην αρχή, ενώ άλλες φορές είναι αστεία, όπως ο Σλάιμερ και ο τεράστιος λουκουμάς του φινάλε. Η απεικόνιση του Γκόζερ, του κακού πνεύματος της υπόθεσης, που απειλεί να αφανίσει τη Νέα Υόρκη και το σκηνικό που στήνεται γύρω του αποδίδουν πολύ καλά μέχρι σήμερα.
Τρεις επιστήμονες που μιλάνε γλώσσα του δρόμου, φαντάσματα, πύλες σε άλλη διάσταση, κωμικές ατάκες που δεν τις προλαβαίνεις, σχόλιο στην πολυπολιτισμικότητα της Νέας Υόρκης, νοσταλγικά πρακτικά εφέ. Όλα αυτά και άλλα πολλά συνθέτουν την κλασική αυτή ταινία που μας έρχεται από τη δεκαετία του 1980 και που κατάφερε να αποκτήσει μία συνέχεια, πέντε χρόνια μετά, μια επανεκκίνηση με θηλυκούς πρωταγωνιστές το 2016, σειρές κινουμένων σχεδίων και ηλεκτρονικά παιχνίδια με το λογότυπο που απαγορεύει τα φαντάσματα τριγύρω. Από αυτές τις ταινίες που πρέπει κάποιος να δει και προαιρετικά να χορέψει στους ρυθμούς του τόσο επιτυχημένου τραγουδιού που έγραψε ο Ρέι Πάρκερ Τζ. και που τόσο απίθανα έδεσε με το φιλμ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου