Είδος: Animation, Περιπέτεια, Κόμικ
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Σε ό,τι έχει να κάνει με το πρώτο μισό, η αλήθεια είναι ότι δεν βλέπουμε κάτι ιδιαίτερο πέρα από την σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον Μπάτμαν και τη Μπάτγκερλ, η οποία δεν παρουσιάζει σχεδόν κανένα ενδιαφέρον. Είναι μια σχέση φοιτήτριας που ερωτεύεται τον καθηγητή της, αυτός ένα βράδυ ενδίδει και από τότε αρχίζουν τα ψυχολογικά της κοπελιάς, με μονολόγους και αχρείαστες σκηνές εφηβικών ταινιών. Πράγματα δηλαδή που δεν περιμένεις να δεις όταν κάθεσαι να παρακολουθήσεις την animated μεταφορά του The Killing Joke.
 |
Σκηνοθεσία:Sam Liu
Σενάριο:Brian Azzarello
Παίζουν:Kevin Conroy,Mark Hamill,
Tara Strong |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Η Μπάρμπαρα Γκόρντον, κόρη του επιθεωρητή Γκόρντον, είναι η Μπάτγκερλ, όμως, ο Μπάτμαν βλέποντας την αδυναμία της να αντεπεξέλθει χωρίς να εμπλέκεται συναισθηματικά τόσο με τον ίδιο όσο με τις υποθέσεις, αποφασίζει να την αποσύρει από την ενεργό δράση. Λίγο καιρό μετά ο Τζόκερ αποδρά για μια ακόμα φορά από το Άρκαμ και εισβάλει στο σπίτι του Γκόρντον, αφήνοντας τραυματισμένη σοβαρά τη Μπάρμπαρα και απαγάγοντας τον επιθεωρητή. Ο Μπάτμαν αναλαμβάνει να βρει τον Τζόκερ, να σώσει τον Γκόρντον και να ξεκαθαρίσει μια για πάντα την περίεργη σχέση που τον συνδέει με τον Τζόκερ.
ΑΠΟΨΗ: Το 1988 οι Άλαν Μουρ και Μπράιαν Μπόλαντ έδωσαν στον σκοτεινό ιππότη και τη νέμεσή του, τον κλόουν, παρανοϊκό εγκληματία, Τζόκερ, μια από τις καλύτερες και πιο ιδιαίτερες ιστορίες τους, το The Killing Joke. Το 2016 οι Σαμ Λιού και Μπράιν Αζαρέλο δίνουν στο animated σύμπαν της DC μια από τις χειρότερες ιστορίες του, μεταφέροντας το εξαιρετικό δημιούργημα τον Μουρ και Μπόλαντ στην οθόνη.
Είναι φανερό από την αρχή της ταινίας αλλά και από τη σκηνή στο ενδιάμεσο των τίτλων τέλους, ότι η DC ήθελε να ενσωματώσει την ιστορία του The Killing Joke μέσα στο ήδη έτοιμο σύμπαν της. Δυστυχώς το Killing Joke δεν έχει καμιά δουλειά εκεί μέσα και το αποτέλεσμα είναι ένα φιλμ κινουμένων σχεδίων κομμένο στα δύο. Το πρώτο μισό δείχνει τη σχέση του Μπάτμαν με τη Μπάτγκερλ και τους λόγους που οδήγησαν στην απόσυρση της από τη δράση, ενώ έχουμε και μια σχεδόν ερωτική σκηνή μεταξύ τους ενώ το δεύτερο μισό είναι στην ουσία πιστή μεταφορά των σελίδων του graphic novel.
Σε ό,τι έχει να κάνει με το πρώτο μισό, η αλήθεια είναι ότι δεν βλέπουμε κάτι ιδιαίτερο πέρα από την σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον Μπάτμαν και τη Μπάτγκερλ, η οποία δεν παρουσιάζει σχεδόν κανένα ενδιαφέρον. Είναι μια σχέση φοιτήτριας που ερωτεύεται τον καθηγητή της, αυτός ένα βράδυ ενδίδει και από τότε αρχίζουν τα ψυχολογικά της κοπελιάς, με μονολόγους και αχρείαστες σκηνές εφηβικών ταινιών. Πράγματα δηλαδή που δεν περιμένεις να δεις όταν κάθεσαι να παρακολουθήσεις την animated μεταφορά του The Killing Joke.
Το πρόβλημα, όμως, συνεχίζεται και στο δεύτερο μισό της ταινίας, εκεί που στην ουσία ξεκινάει η ιστορία του Killing Joke. Το φιλμ του Λιού είναι τόσο πιστό στο κόμικ που καταντάει κουραστικό. Ωραία τα φλασμπακ στο παρελθόν του Τζόκερ, ωραίο το κείμενο του Μουρ, το οποίο μεταφέρεται εδώ αυτούσιο, αλλά ο συνδυασμός όλων αυτών των στοιχείων και το διαφορετικό και όχι καλά χτισμένο πρώτο μέρος, μας κάνουν να χάσουμε το κέντρο της ιστορίας. Το καλό και το κακό, η απόσταση που χωρίζει το ένα από το άλλο, η δικαιοσύνη, ο νόμος, η μια κακή μέρα που μπορεί να αλλάξει για πάντα τις ζωές των ανθρώπων.
Είναι τόσο δυνατή ιστορία το The Killing Joke που η αυτούσια μεταφορά της στην οθόνη δεν προσφέρει τίποτα. Χάνεται η μαγεία του κειμένου με την οπτικοποίηση που αποφάσισαν να κάνουν οι υπεύθυνοι της DC, χωρίς να κάνουν καμία αλλαγή στην ιστορία, χωρίς κανένα στοιχείο έκπληξης για τους φίλους του σκοτεινού ιππότη, εκτός από μια-δυο στιγμές αναφοράς στο κινηματογραφικό (και όχι μόνο) παρελθόν του Τζόκερ (Batman-1989, The Dark Knight-2008) και του Μπάτμαν. Ο Μαρκ Χάμιλ επιστρέφει ως Τζόκερ, ο Κέβιν Κόνροϊ είναι για άλλη μια φορά η στιβαρή, σκοτεινή φωνή του Μπάτμαν αλλά το The Killing Joke είναι μια αχρείαστη και αδιάφορη τελικά μεταφορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου