Είδος : Δραματική, Βιογραφική
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Τελικά, το 2015 εξελίχθηκε σε μια πολύ καλή κινηματογραφική χρονιά! Πολύ καλές ταινίες για όλα τα γούστα εμφανίστηκαν και οι συζητήσεις μεταξύ των κινηματογραφόφιλων δίνουν και παίρνουν ακόμα∙ αξίζει το όσκαρ το Room, το The Revenant, το Spotligh, το The Big Short ή το Mad Max : Fury Road; Πρέπει να δοθεί το όσκαρ στον Ντι Κάπριο; Να το πάρει άλλη μια χρονιά η Μπλάνσετ; Είναι η βαθιά συγκινητική ερμηνεία του Σταλόνε στο Creed άξια για όσκαρ; Πέρα, όμως, από αυτές τις ανούσιες συζητήσεις περί όσκαρ και λοιπών βραβείων, τα οποία καλά είναι για στοιχηματικές συζητήσεις αλλά θέση στην τέχνη δεν έχουν παρά μόνο σε ότι αφορά τα τεχνικά ζητήματα και τις καινοτομίες, θα μου επιτρέψετε να πιστεύω, τα φιλμ του 2015 έφεραν στην επιφάνεια και ουσιαστικές συζητήσεις και αναζητήσεις του σινεφίλ κοινού. Η ομορφιά των σκηνών του The Revenant και το οπτικό παραλήρημα του Mad Max! Το γκρέμισμα του 4ου τοίχου μέσα από την έξυπνη και διαφορετική προσέγγιση της οικονομικής κρίσης μέσα από το φακό του ΜακΚέη, στο The Big Short! Και, για να μην μακρηγορώ, η ακαδημαϊκή μεν προσέγγιση του Τομ ΜακΚάρθι στο Spotlight αλλά η εξαιρετική καθοδήγηση ενός ολόκληρου καστ ερμηνευτών με απίστευτα φυσικές ερμηνείες, με αποτέλεσμα να μη μπορείς να ξεχωρίσεις κανέναν.
Ακόμα μια μεγάλη επιτυχία του ΜακΚάρθι είναι η ανάδειξη όλων των ηθοποιών του. Μπορεί ο Ράφαλο να κινείται στα όρια μερικές φορές αλλά δεν παύει ολόκληρο το καστ του Spotlight να δίνει την καλύτερη "ομαδική" ερμηνεία, που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Ο Μάικλ Κίτον έχει πάντα αυτή την χαρακτηριστική άνεση που τον διακρίνει ενώ παράλληλα διχάζεται εσωτερικά, η Μακ Άνταμς πατάει σταθερά στη γη και κρατά τα συναισθήματά της στις εκφράσεις των ματιών της, ο Σράιμπερ μεταμορφώνεται στον "άχρωμο" υποκινητή όλης αυτής της προσπάθειας, ο Σλάτερι διατηρεί τις πιο ανθρώπινες αντιδράσεις, ο Τούτσι είναι ο δικηγόρος που περιμένεις σε μια τέτοια υπόθεση, ενώ ο Ράφαλο είναι αυτός που "παίζει" ίσως λίγο παραπάνω απ' όσο χρειάζεται, είναι ωστόσο αυτός και ο Κίτον που μοιράζονται την πιο έντονη σκηνή του φιλμ. Συνολικά, όμως, πρώτοι και δεύτεροι ρόλοι είναι εξαιρετικοί.
 |
SPOTLIGHT:
ΟΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ
Σκηνοθεσία:Tom McCarthy
Σενάριο:Josh Singer,Tom McCarthy
Παίζουν:Mark Ruffalo,Michael Keaton,
Rachel McAdams |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Στις αρχές του 2000 η εφημερίδα Μπόστον Γκλόουμπ και η ειδική δημοσιογραφική της ομάδα, "Προβολέας" (Spotlight), έχουν στοιχεία που αφορούν την παιδεραστία στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας. Βήμα- βήμα παρακολουθούμε την πορεία που ακολουθούν οι δημοσιογράφοι της ομάδας, για την συγκέντρωση στοιχείων, για να φτάσουμε μέχρι την ημέρα που το άρθρο είδε τελικά το φως και προκάλεσε παγκόσμια αναστάτωση και ακολούθησε μια χιονοστιβάδα αποκαλύψεων περιστατικών παιδεραστίας από ιερείς σε παγκόσμια κλίμακα.
ΑΠΟΨΗ: Το 2015 είναι η χρονιά των "αληθινών ιστοριών"! Το The Big Short, το The Revenant, το The Danish Girl και φυσικά το Spotlight, το οποίο είναι η επιτομή αυτού που λέμε "ταινία βασισμένη σε αληθινή ιστορία" και πώς θα μπορούσε αλλιώς, καθώς αφορά μια δημοσιογραφική έρευνα, την οποία παρακολουθούμε από τα αρχικά της στάδια μέχρι το τέλος της. Μερικές ημέρες λοιπόν από τη ζωή των ρεπόρτερ∙ μερικές ημέρες από το χρονικό μιας από τις πιο επίπονες και ψυχοφθόρες δημοσιογραφικές έρευνες.
Τελικά, το 2015 εξελίχθηκε σε μια πολύ καλή κινηματογραφική χρονιά! Πολύ καλές ταινίες για όλα τα γούστα εμφανίστηκαν και οι συζητήσεις μεταξύ των κινηματογραφόφιλων δίνουν και παίρνουν ακόμα∙ αξίζει το όσκαρ το Room, το The Revenant, το Spotligh, το The Big Short ή το Mad Max : Fury Road; Πρέπει να δοθεί το όσκαρ στον Ντι Κάπριο; Να το πάρει άλλη μια χρονιά η Μπλάνσετ; Είναι η βαθιά συγκινητική ερμηνεία του Σταλόνε στο Creed άξια για όσκαρ; Πέρα, όμως, από αυτές τις ανούσιες συζητήσεις περί όσκαρ και λοιπών βραβείων, τα οποία καλά είναι για στοιχηματικές συζητήσεις αλλά θέση στην τέχνη δεν έχουν παρά μόνο σε ότι αφορά τα τεχνικά ζητήματα και τις καινοτομίες, θα μου επιτρέψετε να πιστεύω, τα φιλμ του 2015 έφεραν στην επιφάνεια και ουσιαστικές συζητήσεις και αναζητήσεις του σινεφίλ κοινού. Η ομορφιά των σκηνών του The Revenant και το οπτικό παραλήρημα του Mad Max! Το γκρέμισμα του 4ου τοίχου μέσα από την έξυπνη και διαφορετική προσέγγιση της οικονομικής κρίσης μέσα από το φακό του ΜακΚέη, στο The Big Short! Και, για να μην μακρηγορώ, η ακαδημαϊκή μεν προσέγγιση του Τομ ΜακΚάρθι στο Spotlight αλλά η εξαιρετική καθοδήγηση ενός ολόκληρου καστ ερμηνευτών με απίστευτα φυσικές ερμηνείες, με αποτέλεσμα να μη μπορείς να ξεχωρίσεις κανέναν.
Το μεγαλύτερο επίτευγμα του ΜακΚάρθι στο νέο του φιλμ είναι η "συμπαγής αίσθηση" που σου δίνει, καθ' όλη τη διάρκεια της προβολής. Ναι μεν αποφασίζει να κινηθεί σε λίγο πιο ασφαλή μονοπάτια με έναν κλασικό και ασφαλές για το κοινό τρόπο κινηματογράφησης αλλά απ' την άλλη σκέφτεσαι ότι είναι ίσως πιο δίκαιο για την ιστορία της ταινίας να παρουσιαστεί με αυτόν τον τρόπο. Δε χρειάζονται υπερβολές (παρότι σε σημεία υπάρχουν, όπως π.χ. υπερβολική σκιαγράφηση "καθαρών" δημοσιογράφων και "βρόμικων" ντόπιων "αρχόντων") αλλά προσπάθεια αληθοφάνειας και για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να αφήσεις την κάμερα να παρακολουθεί από ασφαλής απόσταση τα δρώμενα, σαν ένα ουδέτερο τρίτο μάτι.
Ακόμα μια μεγάλη επιτυχία του ΜακΚάρθι είναι η ανάδειξη όλων των ηθοποιών του. Μπορεί ο Ράφαλο να κινείται στα όρια μερικές φορές αλλά δεν παύει ολόκληρο το καστ του Spotlight να δίνει την καλύτερη "ομαδική" ερμηνεία, που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Ο Μάικλ Κίτον έχει πάντα αυτή την χαρακτηριστική άνεση που τον διακρίνει ενώ παράλληλα διχάζεται εσωτερικά, η Μακ Άνταμς πατάει σταθερά στη γη και κρατά τα συναισθήματά της στις εκφράσεις των ματιών της, ο Σράιμπερ μεταμορφώνεται στον "άχρωμο" υποκινητή όλης αυτής της προσπάθειας, ο Σλάτερι διατηρεί τις πιο ανθρώπινες αντιδράσεις, ο Τούτσι είναι ο δικηγόρος που περιμένεις σε μια τέτοια υπόθεση, ενώ ο Ράφαλο είναι αυτός που "παίζει" ίσως λίγο παραπάνω απ' όσο χρειάζεται, είναι ωστόσο αυτός και ο Κίτον που μοιράζονται την πιο έντονη σκηνή του φιλμ. Συνολικά, όμως, πρώτοι και δεύτεροι ρόλοι είναι εξαιρετικοί.
Το Spotlight είναι μια ταινία καταγραφής γεγονότων και ως τέτοια λειτουργεί πάρα πολύ καλά. Ένα παιδί που μεγαλώνει σε μια καθολική οικογένεια που το μαθαίνει να σέβεται την Εκκλησία και τους ιερείς "πώς μπορεί να πει όχι στο Θεό", ρωτάει ο Τούτσι όταν αποκαλύπτει ένα από τα περιστατικά ιερέα που παρενόχλησε σεξουαλικά ένα παιδί. Σοκάρεσαι από τις σταδιακές αποκαλύψεις και προβληματίζεσαι από τον τρόπο που η Καθολική Εκκλησία, ακόμα και το ίδιο το Βατικανό, χειρίστηκε το θέμα. "Η παιδεραστία στους ιερείς χαρακτηρίστηκε ψυχιατρικό φαινόμενο", όπως μαθαίνουμε από τη δημοσιογραφική έρευνα, όμως, το Βατικανό όχι μόνο σιώπησε αλλά τοποθέτησε σε υψηλότερη θέση έναν από τους ιερείς που τα ονόματά τους αναμίχθηκαν στο σκάνδαλο.
Αν μη τι άλλο, το θέμα του Spotlight, δε μπορεί να σε αφήσει αδιάφορο. Η κλασική αλλά προσεκτική κινηματογράφηση του ΜακΚάρθι και η ερμηνείες των πρωταγωνιστών του συντελούν στη δημιουργία μιας αρκετά δυνατής ταινίας, που χωρίς να είναι αριστούργημα, χωρίς να είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί, είναι σίγουρα μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες του 2015. Είπαμε ότι η χρονιά αυτή μας προσέφερε ποικιλία κινηματογραφικών επιλογών και το Spotlight προτείνεται ως μια "γεύση" που δε θα ξενίσει. Ένα "πιάτο" που έχουμε γευτεί κι άλλες φορές στο κινηματογραφικό μας τραπέζι, που είναι, όμως, καλομαγειρεμένο και εύγευστο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου