Είδος: Περιπέτεια-Δράση-Θρίλερ
 |
Σκηνοθεσία:Sam Mendes
Σενάριο:John Logan,Neal Purvis,
Robert Wade,Jez Butterworth
Παίζουν:Daniel Craig,
Christoph Waltz,Léa Seydoux
|
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Η MI6 τίθεται "εκτός λειτουργίας" τη στιγμή που μοιάζει η Βρετανία αλλά και ολόκληρος ο κόσμος να την έχει περισσότερο ανάγκη. Ο Μποντ ανακαλύπτει μια μυστική οργάνωση με το όνομα SPECTRE, η οποία έχει απλώσει τα πλοκάμια της παντού εδώ και χρόνια, με σκοπό την παγκόσμια κυριαρχία αλλά και με μια ιδιαίτερη εμμονή προς το πρόσωπο του Μποντ.
Παρακάτω αποκαλύπτεται ένα σημαντικό κομμάτι της πλοκής που έχει να κάνει με τον "κακό" της υπόθεσης. Αν δεν έχετε δει το φιλμ ίσως θέλετε να σταματήσετε εδώ και να επιστρέψετε μετά τη θέαση του SPECTRE. Η επιλογή είναι δική σας.
ΑΠΟΨΗ: Ο Μποντ όχι μόνο δε λέει να σταματήσει να επιστρέφει στις κινηματογραφικές μας οθόνες αλλά φροντίζει να χτίσει το μύθο του ξανά από την αρχή και να συστηθεί έτσι στις νεότερες γενιές. Το SPECTRE έρχεται να συνεχίσει αυτό το χτίσιμο που ξεκίνησε με το Casino Royale αλλά παράλληλα να αποτίσει φόρο τιμής στην κινηματογραφική και μυθιστορηματική ιστορία του Μποντ, με λίγο διαφορετικό τρόπο από το Skyfall.
Ο Σαμ Μέντες παρέμεινε τελικά στο τιμόνι του 24ου Μποντ και μετά το εσωτερικό ταξίδι του Skyfall μας δίνει αυτό που μας είχε προϊδεάσει με το τέλος του προηγούμενου φιλμ αλλά και αυτό που περιμέναμε να συμβεί βήμα-βήμα από το τέλος του Casino Royale. Ο Μποντ επέστρεψε και επίσημα στις κινηματογραφικές του αρχές. Περισσότερη δράση, περισσότερες ατάκες και ένας κλασικός (με όλη τη σημασία της λέξης) "κακός", με σχέδια παγκόσμιας κυριαρχίας. Μη φανταστείτε ότι επιστρέψαμε απότομα στην προ Ντάνιελ Κρεγκ εποχή. Υπάρχουν ακόμα στοιχεία από αυτά που συναντήσαμε στο Skyfall, με στιγμές πολύ πιο σκοτεινές απ' ότι μας είχε μάθει ο Μποντ, στιγμές που έχουν να κάνουν κυρίως με το παρελθόν του και αποτελούν και το σημαντικό σεναριακό εύρημα της ταινίας, σήμα κατατεθέν για την επιστροφή στις ρίζες αλλά και ξεκάθαρο μήνυμα προς τους θεατές ότι ο Μποντ δε θα συνεχίσει να είναι το ίδιο σκοτεινός από εδώ και πέρα.
Ο Μέντες βρίσκει έναν έξυπνο να συνδέσει παρελθόν και παρόν δημιουργώντας μέσα στο στο φιλμ του σκηνές που παραπέμπουν σε παλιότερα φιλμ του Μποντ. Η έναρξη θα φέρει στο μυαλό των φίλων του Βρετανού υπερπράκτορα το πρώτο φιλμ του Ρότζερ Μουρ, Live and Let Die, η κλινική στο χιονισμένο βουνό δε μπορεί να μη μας ταξιδέψει πίσω στο 1969 και την μία και μοναδική εμφάνιση του Τζορτζ Λέιζενμπι ως Μποντ στο On Her Majesty's Secret Service ενώ Κρεγκ και Μπαουτίστα αναβιώνουν τη θρυλική σκηνή μάχης σώμα με σώμα του From Russia With Love, σε μια από τις πιο δυνατές σκηνές πάλης που έχουμε δει σε ταινία Μποντ.
Πιο ενδεικτικό σημάδι για την επιστροφή στο παρελθόν του Μποντ δεν είναι άλλο από την εμφάνιση της Νέμεσις του 007, Ερνστ Σταύρο Μπλόφελντ. Ο ερχομός, η αποκάλυψη του Μπλόφελντ αλλά και της οργάνωσης SPECTRE προετοιμάζεται εδώ και τρεις ταινίες με τις συνεχείς αναφορές στην "οργάνωση" που έχει ανθρώπους παντού. Εδώ, ήρωας και κακός έχουν κοινό
παρελθόν που δεν γνωρίζαμε, το οποίο δεν στηρίζεται απόλυτα σεναριακά αλλά τουλάχιστον προσπαθεί να δοθεί μια βάση ως προς το λόγο του τεράστιου μίσους που τρέφει ο Μπλόφελντ για τον Μποντ, κάτι που στο παρελθόν είχε γίνει απλώς αποδεκτό από το κοινό. Όμως, όσο καλά (ή καλύτερα σε σχέση με παλιότερα αν θέλετε) κι αν στήνεται η είσοδος του Μπλόφελντ, ο χαρακτήρας εμφανίζεται και πάλι "καρτουνίστικος". Ακόμα και στις καλές στιγμές του σε όλα αυτά τα χρόνια, ο Μπλόφελντ παρουσιάζεται με αρκετά γραφικό τρόπο από την πλειοψηφία των ηθοποιών που τον έχουν ενσαρκώσει, με μόνο τον Τέλη Σαβάλας να καταφέρνει να παραμείνει ερμηνευτικά συγκρατημένος, δίνοντας έτσι την καλύτερη ίσως εμφάνιση του Μπλόφελντ το 1969 απέναντι στον Μποντ του Λέιζενμπι. Ο Κριστόφ Βαλτζ προσπαθεί να δώσει μια πιο εσωτερική ερμηνεία για κάποιο διάστημα αλλά τελικά η προσέγγιση του Μπλόφελντ δεν καταλήγει ικανοποιητικά ούτε εδώ. Ναι μεν έχουμε μια έξυπνη σύνδεση των δύο κεντρικών προσώπων (Μποντ- Μπλόφελντ) και ένα κοινό παρελθόν, ναι μεν δουλεύεται καλά η είσοδος του Μπλόφελντ αλλά όταν εμφανίζεται νιώθεις ότι κάτι λείπει ακόμα. Δεν νιώθεις την απόλυτη απειλή που θα έπρεπε να νιώσεις, γιατί μιλάμε για τον απόλυτο κακό του σύμπαντος του 007, το νούμερο ένα της τρομοκρατικής οργάνωσης που ευθύνεται για όλες τις καταστροφές που έχουν συμβεί μέχρι σήμερα, τόσο στη ζωή του Μποντ όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αν με ρωτήσετε τι φταίει και δεν λειτουργεί τόσο καλά τελικά η αποκάλυψη του Μπλόφελντ, η απάντηση που έχω είναι ότι φταίει το πρόσωπο που επιλέχθηκε να τον υποδυθεί. Ο Βαλτζ είναι καλός ηθοποιός αλλά η συνεχής τοποθέτηση του σε ρόλους κακού με ελαφρώς διαταραγμένη προσωπικότητα πρέπει να σταματήσει. Κινδυνεύει να γίνει γραφικός και είναι κρίμα για τον ίδιο αλλά και για τους ρόλους που καλείται να ερμηνεύσει.
Στους υπόλοιπους ρόλους βρίσκουμε το Ντέιβ Μπαουτίστα να ερμηνεύει μόνο με τη φυσική του παρουσία ένα πρωτοπαλίκαρο (άλλος ένας ρόλος που είχαμε χρόνια να δούμε) της SPECTRE και να μας ξυπνάει μνήμες "Odd Job" (Goldfinger) και Σαγόνια (The Spy Who Loved Me), τη Λία Σεϊντού, όμορφη αλλά αδιάφορη στο πλευρό του Μποντ ως Μάντελεϊν Σουόν, τους Ραλφ Φάινς, Μπεν Γουίσοου και Ναόμι Χάρις να επιστρέφουν στους ρόλους τους ως Μ, Q και Μάνιπενι αντίστοιχα, με τους δύο πρώτους να έχουν περισσότερη συμμετοχή στην εξέλιξη του φιλμ. Έχουμε φυσικά και τη μικρή εμφάνιση της Μόνικα Μπελούτσι, ως χήρα που παρασύρεται στο κρεβάτι από τον Μποντ την ίδια ημέρα που έθαψε το σύζυγό της! Δε μπορώ να πω ότι η πανέμορφη Μόνικα θα είναι από τα Bond Girls που θέλουμε να θυμόμαστε.
Τελευταίο αφήσαμε τον Ντάνιελ Κρεγκ. Στα 47 του ο Κρεγκ ερμηνεύει τον Μποντ για τέταρτη φορά, με τον δικό του τρόπο ξανά, με λίγο περισσότερο χιούμορ αλλά και με εμφανή σημάδια κόπωσης. Δεν υπάρχει η διάθεση των προηγούμενων φιλμ. Η ενέργεια που έβγαζε στην οθόνη ο Κρεγκ μέχρι το Skyfall ήταν εκρηκτική και εδώ δεν διατηρείται στα ίδια επίπεδα. Σαφώς και δεν είναι κακός, σαφώς και σηκώνει το βάρος του Μποντ άνετα στις πλάτες του αλλά όχι με την ίδια θέληση, κάτι που έκανε ξεκάθαρο και ο ίδιος με δηλώσεις του μέσα στη χρονιά. Παρ' ολ' αυτά το ίδιο το φιλμ φέρεται με απόλυτο σεβασμό στον Κρεγκ και στον δικό του Μποντ, δείχνοντας ξεκάθαρα σε όλη τη διάρκειά του ποιος είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής και ολοκληρώνοντας κατά κάποιον τρόπο αυτό που άρχισε με την πρώτη του εμφάνιση στο Casino Royale, εννέα χρόνια πριν. Τώρα το αν ο Κρεγκ θα σταματήσει εδώ ή θα επιστρέψει είναι ένα διαφορετικό ζήτημα καθώς τον Μποντ πολλοί εμίσησαν, το χρήμα ουδείς.
Το τελικό αποτέλεσμα του SPECTRE είναι μια διασκεδαστική ταινία, με ενδιαφέρουσες στιγμές δράσης, συμπαθητικές ερμηνείες και συνεχείς αναφορές στο παρελθόν του Μποντ. Κάνει μια μικρή κοιλιά στο μέσο, όπως συνήθιζαν να κάνουν τα φιλμ του Μποντ των παλιότερων εποχών, αλλά ξαναπαίρνει μπροστά και φτάνει σε ένα δυνατό αλλά όχι απογειωτικό ή απρόσμενο φινάλε, ενώ θα μπορούσε να έχει και τα δύο. Σαφώς κατώτερο των Casino Royale και Skyfall, σαφώς ανώτερο του Quantum of Solace.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου