Είδος : Κωμωδία, Φαντασίας, Οικογενειακή
Το φιλμ του Πάντινγκτον είναι μια από αυτές τις ταινίες που σου φτιάχνουν τη διάθεση. Το συνήθως γκρίζο και μουντό Λονδίνο γίνεται μια πολύχρωμη πόλη, γεμάτη Λάτιν μελωδίες αλλά και χιόνι. Ο Πάντινγκτον είναι απολαυστικός και αξιαγάπητος σαν χαρακτήρας, ενώ το βρετανικό χιούμορ είναι σπαρμένο σε ολόκληρο το σενάριο. Ο Κινγκ προτιμά να κρατήσει το κλίμα των βιβλίων του Μποντ ζωντανό στο φιλμ και να μην το εκμοντερνίσει απόλυτα, διατηρώντας έτσι τον ήρωα στο φυσικό του περιβάλλον, αποφεύγοντας λάθη που έχουν κάνει παρόμοιες μεταφορές παιδικών ηρώων στον κινηματογράφο. Αυτό που μάλλον δε μπορούσε να αποφύγει ο Κινγκ ήταν το τελευταίο τέταρτο, που το φιλμ μοιάζει να κάνει μια αχρείαστη και εκτός κλίματος μετάβαση σε ταινία δράσης, ελάττωμα που έχουν αρκετές κωμωδίες και παιδικές ταινίες των τελευταίων χρόνων. Ενώ μέχρι εκείνο το σημείο το φιλμ είναι ένα όμορφο, αστείο, διδακτικό παραμύθι, κάνει αυτή την άχρηστη μεταπήδηση σε διαφορετικό είδος, διατηρώντας τουλάχιστον το χιούμορ του.
 |
ΠΑΝΤΙΝΓΚΤΟΝ
Σκηνοθεσία:Paul King Σενάριο:Paul King,Hamish McColl, Michael Bond(χαρακτήρας) Παίζουν:Hugh Bonneville, Sally Hawkins,Nicole Kidman |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Άγγλος εξερευνητής περιφέρεται στα δάση του Περού και εκεί πέφτει πάνω σε ένα παράξενο είδος αρκούδας, με ιδιαίτερες ικανότητες και υψηλή νόηση! Ο εξερευνητής θα γίνει φίλος με τις δύο αρκούδες του είδους, τον Παστούζο και τη Λούσι και θα τους μάθει τα πάντα για την ζωή στην Αγγλία. Χρόνια μετά, ο Παστούζο και η Λούσι, έχουν υπό την κηδεμονία τους τον μικρό ανιψιό τους. Μια μεγάλη καταστροφή στο δάσος που βρίσκεται το σπίτι τους, θα αναγκάσει τη Λούσι να στείλει το μικρό αρκουδάκι στο Λονδίνο, προς αναζήτηση στέγης, βασιζόμενη στα τελευταία λόγια του εξερευνητή, που ήθελαν το Λονδίνο να είναι μια πόλη που υποδέχεται τους πάντες με χαρά και τον ίδιο να προσφέρεται να τους φιλοξενήσει. Το αρκουδάκι θα ανακαλύψει ότι δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, όμως, για καλή του τύχη θα πέσει πάνω στην οικογένεια Μπράουν, που θα του δώσει ένα σπιτικό μέχρι να βρει τα ίχνη του εξερευνητή.
ΑΠΟΨΗ: Υπάρχουν ταινίες για παιδιά που ένας ενήλικος με δυσκολία μπορεί να παρακολουθήσει. Υπάρχουν και ταινίες για παιδιά που μπορούν να κρατήσουν καλή συντροφιά ακόμα και σε έναν ενήλικο, που δεν ξεχνάει πως είναι να είσαι παιδί. Ο Πάντινγκτον ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.
Το αρκουδάκι Πάντιγκτον μετράει σχεδόν εξήντα χρόνια ζωής. Το 1958 κυκλοφόρησε το βιβλίο με την πρώτη ιστορία του από τον δημιουργό του, τον Άγγλο Μάικλ Μποντ, και από τότε μετρά δεκάδες ακόμα βιβλία, παιχνίδια και τηλεοπτικές σειρές στη Βρετανία και στον Καναδά. Η ιδέα για τη μεταφορά του Πάντινγκτον, του πιο αγαπημένου χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων των Βρετανών, στον κινηματογράφο πάει πίσω στο 2007, ενώ η διαφήμιση του φιλμ ξεκινά από το 2012. Ο Κόλιν Φέρθ ήταν αρχικά η φωνή του Πάντινγκτον, όμως, σύμφωνα με το σκηνοθέτη, Πολ Κινγκ, στο μικρό αρκουδάκι δεν ταίριαζε απόλυτα "η φωνή ενός γοητευτικού ενήλικα, ο οποίος έχει μια από τις ωραιότερες φωνές στον κόσμο". Έτσι τη θέση του Φερθ παίρνει ο Μπεν Γουίσοου, ο Q του νέου Τζέιμς Μποντ, ο οποίος κάνει μια αρκετά καλή δουλειά.
Το φιλμ του Πάντινγκτον είναι μια από αυτές τις ταινίες που σου φτιάχνουν τη διάθεση. Το συνήθως γκρίζο και μουντό Λονδίνο γίνεται μια πολύχρωμη πόλη, γεμάτη Λάτιν μελωδίες αλλά και χιόνι. Ο Πάντινγκτον είναι απολαυστικός και αξιαγάπητος σαν χαρακτήρας, ενώ το βρετανικό χιούμορ είναι σπαρμένο σε ολόκληρο το σενάριο. Ο Κινγκ προτιμά να κρατήσει το κλίμα των βιβλίων του Μποντ ζωντανό στο φιλμ και να μην το εκμοντερνίσει απόλυτα, διατηρώντας έτσι τον ήρωα στο φυσικό του περιβάλλον, αποφεύγοντας λάθη που έχουν κάνει παρόμοιες μεταφορές παιδικών ηρώων στον κινηματογράφο. Αυτό που μάλλον δε μπορούσε να αποφύγει ο Κινγκ ήταν το τελευταίο τέταρτο, που το φιλμ μοιάζει να κάνει μια αχρείαστη και εκτός κλίματος μετάβαση σε ταινία δράσης, ελάττωμα που έχουν αρκετές κωμωδίες και παιδικές ταινίες των τελευταίων χρόνων. Ενώ μέχρι εκείνο το σημείο το φιλμ είναι ένα όμορφο, αστείο, διδακτικό παραμύθι, κάνει αυτή την άχρηστη μεταπήδηση σε διαφορετικό είδος, διατηρώντας τουλάχιστον το χιούμορ του.
Αυτός που κλέβει την παράσταση είναι αδιαμφισβήτητα ο Πάντινγκτον, με τον Γουίσοου να του μεταφέρει μια δόση αθωότητας και καλοσύνης αρκετά ισχυρή, ούτως ώστε να τον κάνει ένας από τους πιο αξιαγάπητους χαρακτήρες παιδικών ταινιών που έχουμε δει τελευταία. Οι Σάλι Χόκινς και Χιού Μπόνεβιλ υποστηρίζουν μια χαρά τη μαμά και το μπαμπά Μπράουν ενώ καλές στιγμές έχει και ο Πίτερ Καπάλντι στο ρόλο του δύστροπου γείτονα των Μπράουν. Ο κακός της υπόθεσης έχει τη μορφή της Νικόλ Κίντμαν, η οποία δίνει έναν κλασικό τρόπο προσέγγισης "κακού" παιδικής ταινίας, με μια επιτηδευμένα υπερβολική ερμηνεία.
Γενικά το ζήτημα των ερμηνειών δεν είναι το βασικό σε φιλμ σαν το Πάντινγκτον. Η ατμόσφαιρα και τα μηνύματα είναι αυτά που είναι τα κύρια συστατικά στα οικογενειακά φιλμ και το Πάντινγκτον τα καταφέρνει μια χαρά σε αυτούς τους τομείς. Δεν είναι το παιδικό φιλμ που θα θυμάσαι για πάντα αλλά προσφέρει 90' λεπτά σωστής και χαλαρής οικογενειακής διασκέδασης, με μια ενδιαφέρουσα σκηνοθετική ματιά, λίγο πιο καλλιτεχνική απ' ότι περιμένεις για φιλμ του είδους.
(Εννοείται ότι το φιλμ κυκλοφορεί και μεταγλωτισμένο στα Ελληνικά και φυσικά θα ήταν το καλύτερο για τα παιδιά σας αυτή η επιλογή για προφανείς λόγους, ωστόσο, δυστυχώς στις μεταγλωτίσεις πάντα κάτι "χάνεται".)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου