Είδος : Επιστημονικής Φαντασίας
Το 2002 ήταν η χρονιά που άλλο ένα δημιούργημα του Μπράντμπερι θα μεταφερόταν στη μεγάλη οθόνη και τα γυρίσματα έχουν αρχίσει υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Ρένι Χάρλιν. Προβλήματα στην παραγωγή, διαφωνίες σκηνοθέτη και Μπράντμπερι, απόλυση του Χάρλιν και πρόσληψη της παλιάς καραβάνας, Πίτερ Χάιαμς και κάπως έτσι η ταινία παρέμεινε τρία χρόνια στα "συρτάρια" της εταιρείας. Το 2005, όμως, έρχεται η στιγμή το A Sound of Thunder να δει το σκοτάδι των κινηματογραφικών αιθουσών και οι φανατικοί φίλοι τόσο του Μπράντμπερι όσο και της επιστημονικής φαντασίας ήλπιζαν σε κάτι καλό. Δυστυχώς οι ελπίδες χάθηκαν νωρίς.
Άλλο ένα πρόβλημα του φιλμ είναι ο τρόπος που χρησιμοποιεί τους ηθοποιούς του, οι οποίοι είναι επί το πλείστον καλοί ηθοποιοί. Αν εξαιρέσεις τον Μπεν Κίνγκσλεϊ, ο οποίος ήταν τότε στη φάση που έκανε πλάκα με την καριέρα του παίζοντας οπουδήποτε και χωρίς κανένα υποκριτικό μέτρο, οι υπόλοιποι ήταν ηθοποιοί που έκαναν προσεκτικά βήματα. Ο Έντουαρντ Μπερνς ήταν ένα "καυτό" όνομα τότε και αξιόλογος ηθοποιός, που δεν άργησε όμως να περάσει σε δεύτερους ρόλους (ποιος δε θυμάται το τραγικό Alex Cross), για να ασχοληθεί κυρίως με τη σκηνοθεσία, ενώ και η Κάθριν ΜακΚόρμακ θεωρούταν πάντα πολύ καλή ρολίστας. Δίπλα τους βρίσκονταν κι ο ανερχόμενος, σημερινός υποψήφιος για Όσκαρ με την ερμηνεία του ως Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στο φιλμ Selma, Ντέιβιντ Γιέλογο (ή όπως προφέρεται τέλος πάντων). Δεν μας ενδιαφέρει σχεδόν ποτέ για κανέναν από τους ανθρώπους που παίζουν μπροστά στα μάτια μας για 90 λεπτά. Αδιαφορούμε και νιώθουμε μια ελαφρά κοροϊδία όταν τους βλέπουμε να κινούνται σε έναν τόσο ψεύτικα φτιαγμένο κόσμο.
 |
Η ΛΑΜΨΗ ΤΟΥ ΚΕΡΑΥΝΟΥ
Σκηνοθεσία:Peter Hyams Σενάριο:Thomas Dean Donnelly, Joshua Oppenheimer,Gregory Poirier Παίζουν:Edward Burns,Ben Kingsley, Catherine McCormack |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Το 2055 έχει ανακαλυφθεί ο τρόπος για ταξίδια στο χρόνο και χρησιμοποιείται μόνο για ψυχαγωγικούς σκοπούς από τον Τσαρλς Χάτον, ο οποίος πλουτίζει στέλνοντας κόσμο στο παρελθόν για κυνήγι δεινοσαύρων. Πλούσιοι πελάτες επιστρέφουν σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή στο παρελθόν μαζί με μια εξειδικευμένη ομάδα, με σκοπό να σκοτώσουν ένα συγκεκριμένο δεινόσαυρο, ο οποίος θα πέθαινε ούτως ή άλλως λίγα λεπτά μετά, μην επηρεάζοντας έτσι την εξέλιξη του είδους. Τα όπλα που χρησιμοποιούν έχουν σφαίρες υγρού αζώτου έτσι ώστε να εξατμιστούν αμέσως μετά τη χρήση τους ενώ υπάρχουν τρία πρωτόκολλα που δεν πρέπει να παραβιαστούν από κανένα: 1. Δεν βγαίνουμε από το μονοπάτι της χρονομηχανής. 2. Δεν αφήνουμε τίποτα πίσω 3.Δεν παίρνουμε τίποτα μαζί μας από το παρελθόν. Όταν μετά το τελευταίο "κυνήγι" αρχίζουν να εμφανίζονται αλλαγές στη βλάστηση και στους ζωντανούς οργανισμούς, ο Τράβις Ράιερ, αρχηγός των αποστολών στο παρελθόν, αντιλαμβάνεται ότι κάποιος έχει παραβεί ένα από τα τρία πρωτόκολλα.
ΑΠΟΨΗ: Ο Ρέι Μπράντμπερι είναι ένας από τους κορυφαίους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας του περασμένου αιώνα. Πιο διάσημο έργο του είναι το Φαρενάιτ 451, το οποίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Φρανσουά Τριφό το 1967 και έχει περάσει πλέον στη σφαίρα του κλασικού. Ο ίδιος ο Μπράντμπερι ασχολήθηκε και με τη συγγραφή σεναρίων με πιο γνωστά του έργα σε αυτόν τον τομέα το It Came From Outer Space από τη χρυσή εποχή της επιστημονικής φαντασίας του Χόλιγουντ πίσω στο 1953 αλλά και τη σεναριακή διασκευή του Μόμπι Ντικ το 1956. Σενάρια έγραψε πολλές φορές και για το χώρο της τηλεόρασης ο Μπράντμπερι με μεγάλη επιτυχία σε σειρές όπως Alfred Hitchcock Presents και το Twilight Zone.
Το 2002 ήταν η χρονιά που άλλο ένα δημιούργημα του Μπράντμπερι θα μεταφερόταν στη μεγάλη οθόνη και τα γυρίσματα έχουν αρχίσει υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Ρένι Χάρλιν. Προβλήματα στην παραγωγή, διαφωνίες σκηνοθέτη και Μπράντμπερι, απόλυση του Χάρλιν και πρόσληψη της παλιάς καραβάνας, Πίτερ Χάιαμς και κάπως έτσι η ταινία παρέμεινε τρία χρόνια στα "συρτάρια" της εταιρείας. Το 2005, όμως, έρχεται η στιγμή το A Sound of Thunder να δει το σκοτάδι των κινηματογραφικών αιθουσών και οι φανατικοί φίλοι τόσο του Μπράντμπερι όσο και της επιστημονικής φαντασίας ήλπιζαν σε κάτι καλό. Δυστυχώς οι ελπίδες χάθηκαν νωρίς.
Το A Sound of Thunder αποτελεί μια από τις χειρότερες παραγωγές που έχουν δει τα μάτια μου μέχρι σήμερα. Μιλάμε φυσικά για παραγωγές μεγάλων στούντιο και όχι για τηλεοπτικές ή ανεξάρτητες παραγωγές. Τα πάρα πολύ κακά ψηφιακά εφέ της ταινίας χαλάνε πολύ την εικόνα της. Είναι σαν το φιλμ να ταξίδεψε πίσω στο χρόνο με τη χρονομηχανή του και για να γλυτώσει κι άλλα χρήματα από την παραγωγή να γύρισε στο 1990 και να ανέθεσε τη δημιουργία των ψηφιακών εφέ σε μια μικρή εταιρεία γραφικών. Νομίζω ότι ένα φιλμ που βασίζεται στα ψηφιακά εφέ, καθώς θέλει να παρουσιάσει δεινόσαυρους, διασταυρώσεις ζώων αλλά και ένα φουτουριστικό Σικάγο το οποίο βυθίζεται σιγά σιγά κάτω από τόνους πυκνής βλάστησης, οφείλει να δώσει περισσότερα χρήματα σε αυτόν τον τομέα. Το A Sound of Thunder αυτό το αγνοεί επιδεικτικά χρησιμοποιώντας όσο περισσότερα ψηφιακά εφέ μπορεί.
Άλλο ένα πρόβλημα του φιλμ είναι ο τρόπος που χρησιμοποιεί τους ηθοποιούς του, οι οποίοι είναι επί το πλείστον καλοί ηθοποιοί. Αν εξαιρέσεις τον Μπεν Κίνγκσλεϊ, ο οποίος ήταν τότε στη φάση που έκανε πλάκα με την καριέρα του παίζοντας οπουδήποτε και χωρίς κανένα υποκριτικό μέτρο, οι υπόλοιποι ήταν ηθοποιοί που έκαναν προσεκτικά βήματα. Ο Έντουαρντ Μπερνς ήταν ένα "καυτό" όνομα τότε και αξιόλογος ηθοποιός, που δεν άργησε όμως να περάσει σε δεύτερους ρόλους (ποιος δε θυμάται το τραγικό Alex Cross), για να ασχοληθεί κυρίως με τη σκηνοθεσία, ενώ και η Κάθριν ΜακΚόρμακ θεωρούταν πάντα πολύ καλή ρολίστας. Δίπλα τους βρίσκονταν κι ο ανερχόμενος, σημερινός υποψήφιος για Όσκαρ με την ερμηνεία του ως Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στο φιλμ Selma, Ντέιβιντ Γιέλογο (ή όπως προφέρεται τέλος πάντων). Δεν μας ενδιαφέρει σχεδόν ποτέ για κανέναν από τους ανθρώπους που παίζουν μπροστά στα μάτια μας για 90 λεπτά. Αδιαφορούμε και νιώθουμε μια ελαφρά κοροϊδία όταν τους βλέπουμε να κινούνται σε έναν τόσο ψεύτικα φτιαγμένο κόσμο.
Ο τρόπος που χρησιμοποιείται η ιδέα του Μπράντμπερι δεν είναι και ο καλύτερος, με το σενάριο να παρουσιάζει ελλείψεις και να προχωράει ανενόχλητο σε αφήνοντας πράγματα στον αέρα. Ειδικά αυτό που δεν μας εξηγεί ποτέ είναι το πως γνωρίζουν ότι ο συγκεκριμένος δεινόσαυρος πεθαίνει λίγα δευτερόλεπτα μετά από την επίσκεψη της ομάδας ή πως γίνεται αφού κάθε φορά η αποστολή στέλνεται στο ίδιο σημείο, την ίδια ακριβώς στιγμή, να μην πέφτει η μία αποστολή πάνω στην άλλη! Δυστυχώς το A Sound of Thunder είναι γεμάτο κενά, τα οποία φαίνεται να προσπαθεί να καλύψει με την over the top χρησιμοποίηση των κάκιστων ψηφιακών εφέ του. Προσπαθεί να εντυπωσιάσει αλλά με λάθος τρόπο. Αποτυχία. Κρίμα, γιατί για τους περισσότερους συντελεστές, μπροστά και πίσω από τις κάμερες, τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση. Δεν είμαι φανατικός του Μπράντμπερι άλλα έχω μια συμπάθεια στη λαϊκή λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας της Αμερικής του 1930-1950. Επίσης, ο Πίτερ Χάιαμς ανήκει στους σκηνοθέτες που για κάποιο λόγο εκτιμώ αρκετά και θεωρώ ότι ποτέ δεν εκτίμησε ο ίδιος τις δυνατότητές του ενώ Κίνγκσλεϊ, Μπερνς και ΜακΚόρμακ μου ήταν πάντα αρεστοί. Κρίμα.
Μένει ένα ωραίο πόστερ, δημιουργημένο με μεγαλύτερη έμπνευση απ' ότι το ίδιο το φιλμ και μια ταινία που ήθελε να είναι καλή αλλά δεν της βγήκε. Τυχαίνει...
Δείτε την ταινία με ελληνικούς υπότιτλους στο YouTube.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου