Είδος: Δραματική, Αθλητική
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Ο Ρόκυ ήταν πάντοτε το κινηματογραφικό alter ego του Σταλόνε, έτσι κάθε ταινία είναι εμποτισμένη με στοιχεία από τη ζωή του Σταλόνε. Έτσι, όπως ο Σταλόνε είναι πλέον μεγάλος σταρ (το 1982 ήταν η χρονιά του, γιατί εκτός από την επιτυχία του Ρόκυ 3, γύρισε και το First Blood, υποδυόμενος έναν άλλο χαρακτήρα που θα τον σημαδέψει, τον Τζον Ράμπο), το ίδιο συμβαίνει και στον Ρόκυ. Έχει πια περισσότερα από όσα μπορούσε να φανταστεί, ανακαλύπτει όμως ότι κάπου στην πορεία έχασε το ένστικτο του αγωνιστή. Δεν έχει πια το "βλέμμα της τίγρης"(σε αυτό το φιλμ ακούμε πρώτη φορά το Eye Of The Tiger, σήμα κατατεθέν του franchise), όπως του λέει ο Απόλλο Κρηντ λίγο πριν ξεκινήσει την προετοιμασία του, για τη ρεβάνς με τον Λανγκ. Εκεί εστιάζει ο τρίτος Ρόκυ, στα χαμένα ιδανικά, στον τρόπο που ανερχόμαστε και σιγά -σιγά ξεχνάμε τον τρόπο που φτάσαμε εκεί, ξεχνάμε να αγωνιστούμε και αφήνουμε πίσω τον εαυτό μας, έχοντας γίνει κάτι διαφορετικό. Μπορεί το φιλμ να μοιάζει να λοξοδρομεί αρχικά και να δείχνει διαθέσεις πιο ανάλαφρες, όπως ο αγώνας με τον Thunderlips- Χαλκ Χόγκαν, δεν αργεί όμως να βρει το δρόμο του και όταν τον βρίσκει γίνεται ένα απολαυστικό αθλητικό δράμα, λίγο πιο καλογυαλισμένο από τους προκατόχους του.
Επειδή όμως η ιστορία του Ρόκυ, ήταν πάντα μια ιστορία συναισθημάτων και μια ιστορία δυνατής και ακλόνητης αγάπης, η Άντριαν, με τη μορφή της Τάλια Σάιρ, είναι ξανά αυτή που θα δώσει το έναυσμα στον Ρόκυ. Όταν κλονίζεται, ο Ρόκυ στρέφεται στην Άντριαν. Όταν όλα χάνονται, όπως στο θάνατο του Μίκυ, την πιο συγκινητική στιγμή του φιλμ, ο Ρόκυ έχει την Άντριαν. Όταν πια φοβάται να "παλέψει", η Άντριαν είναι εκεί και τον επαναφέρει, στην αμέσως επόμενη πιο δυνατή σκηνή του φιλμ, λίγο πριν την τελική μάχη.
 |
ΡΟΚΥ 3: Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ
Σκηνοθεσία:Sylvester Stallone Σενάριο:Sylvester Stallone Παίζουν:Sylvester Stallone, Talia Shire,Burt Young |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Ρόκυ είναι πλέον κάτοχος του παγκόσμιου τίτλου πυγμαχίας και απολαμβάνει τα οφέλη της φήμης και της δόξας που έχει αποκτήσει. Τότε στο προσκήνιο εμφανίζεται ένας σκληρός νεαρός πυγμάχος, ο Κλάμπερ Λανγκ, ο ο οποίος αψηφά τις ικανότητες του Ρόκυ και τον προκαλεί να αναμετρηθεί μαζί του. Ο Μίκυ, προπονητής και μέντορας του Ρόκυ, τον αποτρέπει, αποκαλύπτοντάς του ότι μετά τη ρεβάνς με τον Κρήντ, επιλέγει πιο εύκολους αντιπάλους γι αυτόν, για να προστατέψει τον τραυματισμό του. Στον αγώνα με τον Κλάμπερ, ο Ρόκυ θα ηττηθεί, αυτό όμως που θα του στοιχίσει περισσότερο είναι ο θανατος του Μίκυ, αμέσως μετά τον αγώνα. Ο άνθρωπος που θα σταθεί δίπλα στον Ρόκυ και θα τον προετοιμάσει για τη ρεβάνς με τον Κλάμπερ Λανγκ, είναι ο Απόλλο Κρηντ.
ΑΠΟΨΗ: Πριν την απόλυτη παρακμή, σε όλα τα επίπεδα, του Ρόκυ 4, υπήρξε μια ακόμα ενδιαφέρουσα συνέχεια του Ρόκυ, για πολλούς η τελευταία καλή ταινία της σειράς (συμφωνώ), τουλάχιστον μέχρι να έρθει η τελευταία προσθήκη στην εποποιία του Ρόκυ, με το Rocky Balboa το 2006.
Ο Ρόκυ ήταν πάντοτε το κινηματογραφικό alter ego του Σταλόνε, έτσι κάθε ταινία είναι εμποτισμένη με στοιχεία από τη ζωή του Σταλόνε. Έτσι, όπως ο Σταλόνε είναι πλέον μεγάλος σταρ (το 1982 ήταν η χρονιά του, γιατί εκτός από την επιτυχία του Ρόκυ 3, γύρισε και το First Blood, υποδυόμενος έναν άλλο χαρακτήρα που θα τον σημαδέψει, τον Τζον Ράμπο), το ίδιο συμβαίνει και στον Ρόκυ. Έχει πια περισσότερα από όσα μπορούσε να φανταστεί, ανακαλύπτει όμως ότι κάπου στην πορεία έχασε το ένστικτο του αγωνιστή. Δεν έχει πια το "βλέμμα της τίγρης"(σε αυτό το φιλμ ακούμε πρώτη φορά το Eye Of The Tiger, σήμα κατατεθέν του franchise), όπως του λέει ο Απόλλο Κρηντ λίγο πριν ξεκινήσει την προετοιμασία του, για τη ρεβάνς με τον Λανγκ. Εκεί εστιάζει ο τρίτος Ρόκυ, στα χαμένα ιδανικά, στον τρόπο που ανερχόμαστε και σιγά -σιγά ξεχνάμε τον τρόπο που φτάσαμε εκεί, ξεχνάμε να αγωνιστούμε και αφήνουμε πίσω τον εαυτό μας, έχοντας γίνει κάτι διαφορετικό. Μπορεί το φιλμ να μοιάζει να λοξοδρομεί αρχικά και να δείχνει διαθέσεις πιο ανάλαφρες, όπως ο αγώνας με τον Thunderlips- Χαλκ Χόγκαν, δεν αργεί όμως να βρει το δρόμο του και όταν τον βρίσκει γίνεται ένα απολαυστικό αθλητικό δράμα, λίγο πιο καλογυαλισμένο από τους προκατόχους του.
Ο Σταλόνε αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο, σκηνοθεσία και σενάριο και τα καταφέρνει περίφημα κι εδώ, όπως στο Ρόκυ 2. Αφήνει χώρο στους χαρακτήρες, εστιάζοντας περισσότερο σε αυτούς που βρίσκονται γύρω από τον Ρόκυ και κυρίως στον Απόλλο Κρηντ. Ο Καρλ Γουέδερς δίνει την πιο ανθρώπινη ερμηνεία του εδώ και μετατρέπεται από αντίπαλος σε φίλος και μέντορας του Ρόκυ, μετά το χαμό του Μίκυ. Πολύ καλός κι ο Μπερτ Γιανγκ ως Πόλι, διατηρώντας την ερμηνεία του στα ίδια, καλά επίπεδα με τις προηγούμενες ταινίες. Πολύ καλή δουλειά και από τον πρωτοεμφανιζόμενο τότε Mr T, που θυμίζει αρκετά τη φυσιογνωμία και τον τύπο του Μάικλ Τάισον, πολύ πριν αυτός εμφανιστεί. Λέτε να έδωσε την αφορμή ο Mr T; Ποιος ξέρει!
Η τελική μάχη του τρίτου Ρόκυ, είναι θεωρώ η καλύτερη του franchise. Σταλόνε και Mr T έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά στην απόδοση της χορογραφίας, ενώ τα πλάνα που χρησιμοποιεί ο Σταλόνε είναι γεμάτα ενέργεια, μεταφέροντάς σου τον πόνο κάθε γροθιάς που πέφτει στο ρινγκ.
Έχουν περάσει 32 χρόνια από το Ρόκυ 3 και ναι, μετά από έξι ταινίες από το 1976 έως το 2006, όλοι ξέρουμε πως κινείται και πως καταλήγει μια ταινία του Ρόκυ. Στο Ρόκυ 3, ήταν όμως η τελευταία φορά (αφήνω στην άκρη πάλι το Rocky Balboa) που έγιναν όλα με τον σωστό τρόπο. Δόθηκε σε όλους αυτό που περίμεναν από την ταινία (δραματική κορύφωση-training montage-τελική μάχη, πάντα με τη συνοδεία της μουσικής του Μπιλ Κόντι) προχωρώντας λίγο παραπέρα τους χαρακτήρες και κάποια τεχνικά κομμάτια του φιλμ. Όσο προβλέψιμη κι αν είναι η εξέλιξη του Ρόκυ 3, παραμένει συγκινητικό, θεαματικό στο τέλος και αρκετά κοντά ακόμα, σε αυτό που αντιπροσώπευσε από την αρχή ο Ρόκυ. Το ταξίδι της αναζήτησης του καλύτερου δυνατού εαυτού μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου