Είδος: Περιπέτεια
Αυτό που κάνει το First Blood κάτι παραπάνω από μια ταινία δράσης, είναι το ότι η δράση, η οποία είναι αρκετή και είναι καλογυρισμένη, δεν υπάρχει χωρίς λόγο. Η δράση είναι το όχημα του σκηνοθέτη στην πορεία για την ανάδειξη των συνθηκών ζωής του βετεράνου. Είναι ο τρόπος για να καταλάβουμε τον ψυχισμό του πρωταγωνιστή, του ανθρώπου που έζησε τη φρίκη του πολέμου και που αυτή τη φρίκη την έκανε καθημερινότητά του. Τη φρίκη αυτή, την κουβαλά ακόμα μέσα του και τη μεταφέρει στα δάση της πατρίδας του, κυνηγημένος πια από τους συμπατριώτες του, ουρλιάζοντας συνεχώς: "Δεν έκανα τίποτα!" Κάπου εκεί κρύβεται η παρεξήγηση των περισσότερων από εμάς απέναντι στον Ράμπο, στον βετεράνο του Βιετνάμ, αλλά και στο φιλμ, γιατί για τους περισσότερους συμπατριώτες του αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο, "έκανε" κάτι. Πήρε μέρος σε ένα πόλεμο άδικο και θα το πληρώνει για πάντα. Κάπου εδώ γίνεται το λάθος στο μήνυμα του φιλμ, γιατί αν προσέξεις τις (μετρημένες) λέξεις που βγαίνουν από το στόμα του Ράμπο, θα τον καταλάβεις. Θα καταλάβεις πως έχει μετανιώσει για αυτόν τον πόλεμο, που δεν ήταν δικός του αλλά συμμετείχε και η ψυχή του έχει σημαδευτεί για πάντα.
Δυστυχώς, οι περισσότεροι διακρίνουν φιλομιλιταριστικό και φασιστικό μήνυμα στο First Blood, λανθασμένα θεωρώ και μάλλον για δύο λόγους. Ο ένας, είναι ο χαρακτήρας του συνταγματάρχη Τράουτμαν, ο οποίος έχει σαφώς φιλομιλιταριστικές ατάκες και ερμηνεύεται λίγο άστοχα από τον Ρίτσαρντ Κριένα ενώ ο δεύτερος λόγος είναι οι πραγματικά κακές συνέχειες του First Blood ( Rambo: First Blood Part II και Rambo III), οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν ξεκάθαρα ως προπαγάνδα από την Αμερικανική κυβέρνηση. Κάπως έτσι, μπαίνει στο ίδιο τσουβάλι και το First Blood από τους περισσότερους, αδικώντας έτσι μια εξαιρετική ταινία.
 |
ΡΑΜΠΟ: ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΙΜΑ
Σκηνοθεσία:Ted Kotcheff Σενάριο:Michael Kozoll, William Sackheim,Sylvester Stallone Παίζουν:Sylvester Stallone, Brian Dennehy,Richard Crenna |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Τζων Ράμπο είναι βετεράνος του Βιετνάμ, που περιπλανιέται σε μια επαρχία της Αμερικής ψάχνοντας ένα παλιό του φίλο. Φθάνοντας σε μια κωμόπολη και αρνούμενος να φύγει μακρυά, όπως τον προτρέπει ο σερίφης, θα συλληφθεί χωρίς προφανή λόγο και θα πέσει θύμα ευτελιστικής και βίαιης συμπεριφοράς από τους αστυνομικούς. Οι μνήμες του πολέμου ξυπνούν και ο βετεράνος θα αποδράσει και θα βρεθεί κυνηγημένος στα βουνά, στήνοντας εκεί τον δικό του πόλεμο.
ΑΠΟΨΗ: Τέλη του '70, αρχές του '80 και η Αμερική έχει ακόμα ανοιχτές πληγές από τον πόλεμο του Βιετνάμ. Όπου Αμερική, εννοώ Αμερικάνοι, ο λαός της Αμερικής, ο οποίος λαός ήταν χωρισμένος στα δύο. Υποστηρικτές του πολέμου και μη υποστηρικτές και κάπου στη μέση οι βετεράνοι. Οι άνθρωποι που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του πολέμου, είδαν την τρέλα του πολέμου με τα μάτια τους, επέζησαν, γύρισαν και προσπαθούσαν να επανενταχθούν στην κοινωνία. Οι επανένταξη όμως είναι δύσκολη. Οι περισσότεροι βλέπουν τους βετεράνους του Βιετνάμ σαν φυλακισμένους που μόλις αποφυλακίστηκαν, σαν τρελούς, σαν παρείσακτους. Ένας τέτοιος είναι και ο Τζων Ράμπο. Ένας παρασημοφορημένος στρατιωτικός, ο οποίος γυρίζει σαν αλήτης, σαν άστεγος στους δρόμους της Αμερικής, για να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι καλοδεχούμενος στη χώρα του. Ο Ράμπο όμως καταλαβαίνει ότι χρησιμοποιήθηκε. Πολέμησε έναν πόλεμο, που "δεν ήταν δικός του", όπως λέει στο ολιγόλεπτο παραλήρημά του λίγο πριν το φινάλε της ταινίας. Της πρώτης, καλύτερης, υποτιμημένης και ελαφρώς παρεξηγημένης ταινίας της σειράς των ταινιών Rambo.
Αυτό που κάνει το First Blood κάτι παραπάνω από μια ταινία δράσης, είναι το ότι η δράση, η οποία είναι αρκετή και είναι καλογυρισμένη, δεν υπάρχει χωρίς λόγο. Η δράση είναι το όχημα του σκηνοθέτη στην πορεία για την ανάδειξη των συνθηκών ζωής του βετεράνου. Είναι ο τρόπος για να καταλάβουμε τον ψυχισμό του πρωταγωνιστή, του ανθρώπου που έζησε τη φρίκη του πολέμου και που αυτή τη φρίκη την έκανε καθημερινότητά του. Τη φρίκη αυτή, την κουβαλά ακόμα μέσα του και τη μεταφέρει στα δάση της πατρίδας του, κυνηγημένος πια από τους συμπατριώτες του, ουρλιάζοντας συνεχώς: "Δεν έκανα τίποτα!" Κάπου εκεί κρύβεται η παρεξήγηση των περισσότερων από εμάς απέναντι στον Ράμπο, στον βετεράνο του Βιετνάμ, αλλά και στο φιλμ, γιατί για τους περισσότερους συμπατριώτες του αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο, "έκανε" κάτι. Πήρε μέρος σε ένα πόλεμο άδικο και θα το πληρώνει για πάντα. Κάπου εδώ γίνεται το λάθος στο μήνυμα του φιλμ, γιατί αν προσέξεις τις (μετρημένες) λέξεις που βγαίνουν από το στόμα του Ράμπο, θα τον καταλάβεις. Θα καταλάβεις πως έχει μετανιώσει για αυτόν τον πόλεμο, που δεν ήταν δικός του αλλά συμμετείχε και η ψυχή του έχει σημαδευτεί για πάντα.
Η σκηνοθετική κορυφή του Τεντ Κότσεφ και η ταινία που ανέβασε ξανά την καριέρα του Σταλόνε, το First Blood είναι μια από τις πιο επιτυχημένες ταινίες της δεκαετίας του '80 και μια από τις καλύτερες περιπέτειες που έχουν γυριστεί ποτέ. Κοπιαρίστηκε ουκ ολίγες φορές μέσα στις επόμενες δεκαετίες αλλά δυστυχώς αδικήθηκε και αμαύρωσαν τη φήμη του τα δύο σίκουελ του '85 και του '88. Από το First Blood και έπειτα, ο Σταλόνε καθιερώνεται σαν action star και παραμερίζει τα υποκριτικά του προσόντα, τα οποία εδώ είναι ακόμα ευδιάκριτα, ιδιαίτερα στον κλασικό μονόλογό του, λίγο πριν το τέλος του φιλμ.
Ίσως σήμερα να υπήρχε διαφορετική αντιμετώπιση απέναντι στο First Blood και στον Σταλόνε, αν είχε προτιμηθεί το φινάλε του βιβλίου πάνω στο οποίο βασίστηκε το φιλμ και που θέλει τον Τράουτμαν να σκοτώνει τον Ράμπο. Τα κάκιστα σίκουελ δε θα είχαν γυριστεί ποτέ και ο Σταλόνε είναι πολύ πιθανό να είχε ακολουθήσει άλλα μονοπάτια. Ό,τι και αν λέμε όμως, η κινηματογραφική ιστορία έχει πια γραφτεί και δεν αλλάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου