Superman : Man Of Steel - Man Of Ages Μέρος 4ο: Superman II The Richard Donner Cut (2006)

Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας, Περιπέτεια, Κόμικ

Σκηνοθεσία:Richard Donner
Σενάριο:Mario Puzo,
David Newman,Leslie Newman
Παίζουν:Gene Hackman,
Christopher Reeve,Marlon Brando

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

Στα πλαίσια του αφιερώματος στις ταινίες του Σούπερμαν, σε αυτό το τέταρτο μέρος θα ασχοληθούμε με την εκδοχή του Ρίτσαρντ Ντόνερ, για το Σούπερμαν 2. Εκδοχή που δεν παίχτηκε ποτέ στις κινηματογραφικές αίθουσες αλλά κυκλοφόρησε σε DVD το 2006, με την επιμέλεια του ίδιου του Ρίτσαρντ Ντόνερ.

ΥΠΟΘΕΣΗ: Η Γη δέχεται την επίθεση τριών κακοποιών από τον πλανήτη Κρύπτον, οι οποίοι είχαν φυλακιστεί από τον πατέρα του Σούπερμαν, Τζορ Ελ. Ο Σούπερμαν πρέπει να αντιμετωπίσει τους τρεις κακοποιούς, οι οποίοι έχουν τη βοήθεια του Λεξ Λούθορ στην προσπάθειά τους να σκοτώσουν το Σούπερμαν και να κατακτήσουν τον πλανήτη.

ΑΠΟΨΗ: Ο σκηνοθέτης του πρώτου Σούπερμαν, Ρίτσαρντ Ντόνερ, γύριζε τα Superman I και II παράλληλα, θέλοντας να υπάρχει η αίσθηση της συνέχειας αλλά ενώ είχε ολοκληρώσει το 75% των γυρισμάτων και της δεύτερης ταινίας, απολύθηκε λόγω διαφωνιών με τους παραγωγούς. Τη θέση του τότε πήρε ο Ρίτσαρντ Λέστερ, ο οποίος πρόσθεσε αρκετές κωμικές σκηνές και το αποτέλεσμα ήταν το Superman II του 1981 να θεωρείται μια αρκετά καλή ταινία αλλά για τους φανατικούς φίλους του Ανθρώπου από Ατσάλι, το φιλμ έμοιαζε να απομακρύνεται από το αρχικό όραμα του Ντόνερ. Το 2006, λοιπόν, η Warner Bros αποφασίζει να επανορθώσει την αδικία και να δώσει στον Ντόνερ το πράσινο φως για την κυκλοφορία της δικής του εκδοχής του Superman II.

  Είναι λοιπόν το Superman II The Richard Donner Cut, η αριστουργηματική συνέχεια μιας εμβληματικής ταινίας επιστημονικής φαντασίας; 

  Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα δεν είναι εύκολη. Η εκδοχή του Ντόνερ, δημιουργήθηκε το 2006 και χρησιμοποίησε πλάνα αρχείου, δοκιμαστικά των ηθοποιών και αρκετά ψηφιακά εφέ (όχι προσεγμένα). Το τελικό υλικό δεν προσφέρεται στο θεατή σαν μια ολοκληρωμένη ταινία αλλά σαν ένα δείγμα του πως είχε φανταστεί ο Ντόνερ τη συγκεκριμένη ταινία να εξελίσσεται. 

  Η οπτική του Ντόνερ λοιπόν, μοιάζει ενδιαφέρουσα. Αφήνει έξω από την δικιά του εκδοχή τις περισσότερες χιουμοριστικές σκηνές, οι οποίες προστέθηκαν από τον Λέστερ, κρατώντας ωστόσο το χιούμορ μέσα στην ταινία αλλά με πολύ πιο διακριτικό τρόπο. Λείπουν αρκετά ατάκες, οι οποίες είχαν προστεθεί με voice over μετά τα γυρίσματα, κυρίως του Τζην Χάκμαν και της Κίντερ (Λόις Λέιν), οι οποίοι μετά την απόλυση του Ντόνερ δε δέχτηκαν να γυρίσουν νέες σκηνές. Έχουμε επίσης, την επιστροφή του Μάρλον Μπράντο στις σκηνές με τον Κρίστοφερ Ριβ μέσα στο Φρούριο της Απομόνωσης και σαφώς λειτουργούν καλύτερα από αυτές με τη Σουζάνα Γιορκ, η οποία έπαιζε τη μητέρα του Καλ-Ελ στην πρώτη ταινία. Η παρουσία του Μπράντο δίνει μεγαλύτερο κύρος στις σκηνές αυτές, συν το ότι δίνει και μια πιο σαφής εξήγηση στον τρόπο που ο Κλαρκ παίρνει τις δυνάμεις του πίσω. 

Η σχέση Κλαρκ-Σούπερμαν-Λόις κερδίζει πόντους στην εκδοχή του Ντόνερ και είναι εμφανής η χημεία Ριβ- Κίντερ καθώς παρακολουθούμε μία ολόκληρη σκηνή από τα δοκιμαστικά που γύρισαν πριν την πρώτη ταινία. Μπορεί να μοιάζει πρόχειρο το στήσιμο, ο φωτισμός και οι ερμηνείες (και είναι, γιατί πρόκειται για δοκιμαστικά είπαμε) αλλά παρ' ολ' αυτά λειτουργεί ή μάλλον θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα σαν σκηνή αν είχε χρησιμοποιηθεί αυτή αντί για τη σκηνή που ο Κλαρκ βάζει το χέρι του στη φωτιά, για να πιάσει τη χτένα της Λόις, όπως είναι η σκηνή στην κινηματογραφική εκδοχή του Λέστερ.

  Δεν είμαι σίγουρος ότι απάντησα στην ερώτηση, που έθεσα δύο παραγράφους πιο πάνω. Μπορεί να υπάρχουν αρκετά σημεία στα οποία συμφωνώ με την οπτική του Ντόνερ αλλά δε μπορείς, παρά να κάνεις μόνο υποθέσεις για το πως θα ήταν το φιλμ αν είχαν αφήσει τον Ντόνερ να το ολοκληρώσει. Η εκδοχή του Ντόνερ, που κυκλοφόρησε το 2006, δεν μπορεί να θεωρηθεί ολοκληρωμένη κινηματογραφική εμπειρία αλλά μια άποψη του πως θα ήθελε να μετουσιωθούν σε κινηματογραφική εμπειρία οι ιδέες του, ο ίδιος ο Ρίτσαρντ Ντόνερ. Μόνο υποθετικά λοιπόν θα μπορούσα να απαντήσω, λέγοντας ότι η εκδοχή του Ντόνερ μοιάζει να σέβεται λίγο περισσότερο το μύθο του Σούπερμαν, προσπαθώντας να δώσει έμφαση στην ανθρώπινη πλευρά του χαρακτήρα του και στην ανθρωπιά που υπάρχει μέσα στον εξωγήινο άποικο του πλανήτη μας. Στο σύνολό της, ίσως να κερδίζει ελάχιστους πόντους από την εκδοχή του Λέστερ αλλά δε νομίζω ότι θα μιλάγαμε για ένα αριστουργηματικό σίκουελ. Ελαφρώς διαφορετικό ναι, όχι απαραίτητα καλύτερο όμως. Προτείνεται στους φίλους του Σούπερμαν. Στους υπόλοιπους δε νομίζω ότι θα προσφέρει κάτι.

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων