Είδος: Θρίλερ
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
 |
Σκηνοθεσία:Jim Gillespie
Σενάριο: Ron L. Brinkerhoff, Howard Swindle(βιβλίο) Παίζουν: Sylvester Stallone, Charles S. Dutton,Polly Walker |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ένας κατά συρροή δολοφόνος, σκοτώνει αστυνομικούς και ο ομοσπονδιακός πράκτορας Τζέηκ Μαλλόι, είναι ο κύριος συντονιστής στην προσπάθεια σύλληψής του. Το επόμενο θύμα του δολοφόνου είναι όμως η μνηστή του Τζέηκ, με αποτέλεσμα να παραιτηθεί από την έρευνα και να το ρίξει στο ποτό. Λίγους μήνες μετά, μετά από παρακίνηση ενός φίλου, ο Τζέηκ θα βρεθεί σε μια απομονωμένη κλινική αποτοξίνωσης, για να μπορέσει ξανά να σταθεί στα πόδια του. Ο δολοφόνος όμως τον ακολουθεί κι εκεί.
ΑΠΟΨΗ: Στα τέλη της δεκαετίας του '90 και στις αρχές του 2000, η καριέρα του Σταλόνε είχε πάρει την κατηφόρα. Μετά το CopLand, μια από τις καλύτερες ερμηνείες του, δόθηκε η εντύπωση ότι θα αποφάσιζε να παρατήσει τον τίτλο του action hero πλέον και να στραφεί σε πιο εσωτερικούς ρόλους. Το D-Tox γυρίστηκε στη μεταβατική αυτή περίοδο (1999 αλλά κυκλοφόρησε στις αίθουσες 3 χρόνια μετά), με τον Σταλόνε να προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στον action hero και την δραματική ερμηνεία.
Το έχω ξαναγράψει (στο Bullet To The Head, αν θυμάμαι καλά), ότι τον Σταλόνε γενικά τον συμπαθώ κι όταν λέω τον συμπαθώ εννοώ, εκτός από φυσιογνωμία, ΚΑΙ σαν ηθοποιό. Μπορεί να τυποποιήθηκε, αδικώντας ο ίδιος τον εαυτό του και διαλέγοντας εύκολα ερμηνευτικά μονοπάτια, με σκοπό σαφώς να βγάλει περισσότερα χρήματα, αλλά πάντα ο Σταλόνε βγάζει μια απίστευτη δυναμική στην οθόνη και όταν χρειάστηκε, έδειξε ότι δεν έχει ξεχάσει πως να ερμηνεύει χαρακτήρες (CopLand, Rocky Balboa) όπως στις αρχές της καριέρας του (Rocky, F.I.S.T., First Blood).
Το D-Tox λοιπόν, έρχεται σε μια δύσκολη εποχή για τον Σταλόνε και ανήκει στις ταινίες που πέρασαν απαρατήρητες, όπως το Get Carter, το Avenging Angelo και το Driven και που φαίνονταν να τελειώνουν μια για πάντα την καριέρα του, λίγο πριν επανέλθει καλλιτεχνικά και εμπορικά το 2006, με το Rocky Balboa, το Rambo και τους Αναλώσιμους 1&2. Τα προβλήματα με το D-Tox είχαν αρχίσει από την παραγωγή, καθυστερώντας τη διανομή της ταινίας τρία ολόκληρα χρόνια, με αποτέλεσμα να φανεί ότι κανείς δεν πίστευε αυτό το φιλμ. Στην Αμερική μάλιστα, κυκλοφόρησε κατευθείαν στην αγορά του DVD. Είναι λοιπόν, τόσο κακό φιλμ το D-Tox;
Υπάρχουν αρκετά σημεία στο D-Tox, τα οποία δεν έχουν προσεχθεί και που ένας σκεπτόμενος θεατής θα δυσκολευθεί να τα δεχθεί. Το πιο "χτυπητό" για εμένα, είναι η κλινική απεξάρτησης. Ένα παλιό τεράστιο σιλό αποθήκευσης πυραύλων, νοικιάζεται σε πρώην αστυνομικό και αυτός το λειτουργεί σαν κλινική απεξάρτησης με περίπου δέκα ασθενείς! Συγγνώμη, αλλά έχω την αίσθηση ότι τα έξοδα είναι τεράστια για να λειτουργήσει όλο αυτό το κτίριο και δεν νομίζω ότι αρκούν δέκα ασθενείς και μάλιστα αστυνομικοί. Ίσως να μπορούσε να λειτουργήσει σαν κλινική απεξάρτησης εκατομμυριούχων αλλά αστυνομικών, κομματάκι δύσκολο. Βοηθάει όμως σαν σκηνικό, αφού είναι αρκετά επιβλητικό και τρομακτικό τόσο έξω όσο και στο εσωτερικό του.
Στα θετικά του D-Tox θα έβαζα τη συγκρατημένη παρουσία του Σταλόνε, ο οποίος όμως δεν στηρίζεται από το απρόσεκτο σενάριο. Το ίδιο συμβαίνει και με το υπόλοιπο καστ καθώς ονόματα όπως του Κρις Κριστόφερσον, Τομ Μπέρεντζερ, Τζέφρι Ράιτ, Ρόμπερτ Πάτρικ, Στέφεν Λανγκ και Σων Πάτρικ Φλάνερι, μοιάζουν να χρησιμοποιούνται σαν κομπάρσοι σε δεύτερης διαλογής ταινία τρόμου.
Θα περάσει η ώρα σας με το D-Tox, όσα κενά κι αν έχει σαν ιστορία. Θα σας καλύψει από πλευράς ατμόσφαιρας και θα κρατήσει σε καλό επίπεδο την αγωνία σας, αναζητώντας το δολοφόνο. Όταν τελειώσει, δεν θα έχετε μείνει με κομμένη την ανάσα αλλά δε θεωρώ ότι θα βλαστημήσετε την ώρα και τη στιγμή που πατήσατε το play στο dvd player, όπως αφήνουν να εννοηθεί πάμπολλες κριτικές της ταινίας στο διαδίκτυο. Υπάρχει εξάλλου μια (εν μέρει κατανοητή) εμπάθεια προς το πρόσωπο του Στάλονε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου