Gamera 2: Attack Of Legion (1996)

Είδος: Φαντασίας

ΓΚΑΜΕΡΑ 2:
Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΛΕΓΕΩΝΑΣ

Σκηνοθεσία:Shûsuke Kaneko
Σενάριο:Kazunori Itô
Παίζουν:Toshiyuki Nagashima,
Miki Mizuno,Tamotsu Ishibashi

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

ΥΠΟΘΕΣΗ: Μετεωρίτες πέφτουν στο νησί Χοκάιντο της Ιαπωνίας ενώ ένας από αυτούς πέφτει κοντά σε ένα Επιστημονικό Κέντρο Ερευνών. Την επόμενη μέρα ο στρατός σπεύδει να τον εξετάσει αλλά δε βρίσκει τίποτα. Τότε αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους ταχύτατα ιπτάμενα αντικείμενα και εξαφανίζονται καλώδια οπτικών ινών αλλά και τεράστιες ποσότητες μπύρας(!) από μια ζυθοποιία. Σύντομα, ένα γιγαντιαίο είδος φυτού θα εμφανιστεί στο κέντρο της πόλης και ο θρυλικός Γκάμερα εμφανίζεται για να το καταστρέψει καθώς αντιλαμβάνεται την απειλή. Ένα σμήνος εκατοντάδων εντόμων σε μέγεθος ανθρώπου θα επιτεθεί στον Γκάμερα και αφού προσωρινά τον νικήσουν, θα μεταναστεύσουν νότια, προς το Τόκυο, για να δημιουργήσουν νέα αποικία. 

ΑΠΟΨΗ: Μετά το πολύ καλό Gamera : Guardian Of The Universe, οι ίδιοι συντελεστές (σκηνοθέτης - σεναριογράφος) επιστρέφουν για το σίκουελ. Η έκπληξη είναι πως το σίκουελ είναι καλύτερο της αρχικής ταινίας στα σημεία, σε καίρια όμως σημεία, που κάνουν τη διαφορά.

  Εδώ, ο Γκάμερα καλείται να αποτρέψει μια εξωγήινη εισβολή μαχόμενος αρχικά με το σμήνος των ανθρωπίνων διαστάσεων εντόμων και στην πορεία όπως είναι φυσικό θα αντιμετωπίσει το γιγαντιαίο πλάσμα, που είναι κάτι σαν βασίλισσα-μητέρα του σμήνους. Όλα αυτά είναι μέσα στο πλαίσιο της θεματικής των ταινιών kaiju. Πού διαφέρει λοιπόν το σίκουελ του Γκάμερα;

  Ας ξεκινήσουμε από το σχεδιασμό των τεράτων και των μινιατούρων, ο οποίος είναι κατά πολύ καλύτερος από ότι είχε γίνει μέχρι το 1996. Στολές και μινιατούρες χρησιμοποιούνται προσεκτικά και με τέτοια πλάνα που βοηθάνε το μέσο θεατή να παρακολουθήσει ένα φιλμ, το οποίο απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό αλλά προσπαθεί να κερδίσει και τους πιο απαιτητικούς θεατές και τα καταφέρνει αρκετά καλά έχω την αίσθηση. Άλλο ένα σημείο που πονάνε οι ταινίες του συγκεκριμένου είδους, είναι οι ανθρώπινοι χαρακτήρες και η εμπλοκή τους στην εξέλιξη της ιστορίας. Στην ανάλυση χαρακτήρων μπορεί εδώ να μη γίνεται η υπέρβαση, έχουμε όμως την άμεση εμπλοκή των ανθρώπων στην ιστορία. Στον τομέα αυτό βοηθάει το σενάριο του Kazunori Ito, το οποίο έχει εμπλουτίσει με μπόλικη βιολογία και δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπινους χαρακτήρες να συμμετέχουν στη δράση, ψάχνοντας τη λύση απέναντι στο σμήνος και εξηγώντας με αρκετά σοβαρό λόγο όσα συμβαίνουν αλλά και όσα θα πρέπει να συμβούν. Σαφώς και δε γνωρίζω αν οι εξηγήσεις που δίνονται μπορούν να σταθούν επιστημονικά αλλά δεν είναι το ζητούμενο εκεί. Το θέμα είναι πως σε ένα είδος ταινιών που μέχρι το 1996 είχε κυρίως διασκεδαστικό χαρακτήρα (ή ψυχαγωγικό αν θέλετε) λόγω θεματολογίας, μπαίνουν πινελιές που ελάχιστα απασχολούσαν τους προηγούμενους δημιουργούς. Προσπάθεια τεκμηριωμένων επιστημονικών εξηγήσεων αλλά και περισσότερη προσοχή στους ανθρώπινους χαρακτήρες, με μια δόση οικολογικής ανησυχίας όσο πλησιάζουμε στο τέλος, χωρίς ωστόσο να ξεχνάει ο σκηνοθέτης τον στόχο του φιλμ του, που δεν παύει να είναι η διασκέδαση. Μιλάμε πάντα για ένα τεράστιο πλάσμα, με τη μορφή χελώνας, που μπορεί να πετάει. Μην ξεχνιόμαστε.

  Στον τομέα της διασκέδασης, το σίκουελ του Gamera, βρίσκεται ένα κλικ πιο πάνω από το φιλμ του 1995. Θεαματικά πλάνα μαχών, καλύτερα εφέ και ελαφρώς πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα, μαζί με όσα αναφέρω πιο πάνω, κάνουν το Gamera 2 στα μάτια μου, καλύτερη ταινία από τον προκάτοχό του και την καλύτερη kaiju ταινία, παρέα με το Γκοτζίλα Εναντίον Μόθρα. 

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων