Είδος: Τρόμου
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
 |
Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ
Σκηνοθεσία:Mike Flanagan Σενάριο:Mike Flanagan,Jeff Howard Παίζουν:Karen Gillan, Brenton Thwaites,Katee Sackhoff |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Δύο αδέρφια προσπαθούν να καταστρέψουν ένα καθρέφτη, ο οποίος έχει σατανικές ιδιότητες και οδηγεί τους κατόχους του στην τρέλα, παγιδεύοντας τελικά τις ψυχές τους, μέσα του.
ΑΠΟΨΗ: Oculus: [Λατινικά] α.Μάτι β. Παράθυρο ή άνοιγμα σε μια επιφάνεια, με οβάλ σχήμα.
Φαντάζομαι ότι θα είχατε κι άλλοι την ίδια απορία με εμένα, για την έννοια της λέξης oculus, οπότε ας το λύσουμε από την αρχή. Τώρα, με ποια από τις δύο έννοιες χρησιμοποιεί η ταινία την λέξη oculus; Νομίζω και με τις δύο, όπως θα καταλάβετε από τα γραφόμενα.
Ο κύριος πρωταγωνιστής του Oculus είναι ο σατανικός καθρέφτης, που οδηγεί στην τρέλα τους κατόχους του εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Το ίδιο συνέβη και με την οικογένεια Ράσελ καθώς ο πατέρας σκότωσε τη μητέρα, ενώ τα δύο ανήλικα παιδιά τους κατάφεραν να γλυτώσουν. Έτσι, μετά από 11 χρόνια, τα δύο παιδιά αποκτούν ξανά τον καθρέφτη και προσπαθούν να αποδείξουν, ότι υπεύθυνος για την τραγωδία που βρήκε την οικογένειά τους είναι ο καθρέφτης και η επίδραση που έχει σε όσους βρίσκονται κοντά του.
Ο καθρέφτης λειτουργεί σαν ένα μάτι μιας υπερφυσικής οντότητας, η οποία ζει σε μια άλλη διάσταση, κρατώντας φυλακισμένες εκεί δεκάδες ψυχές. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο σκηνοθέτης, Mike Flanagan, θα παρακολουθήσει τους πρωταγωνιστές του με τα μάτια του καθρέφτη, δείχνοντάς μας πως μόνο άψυχο αντικείμενο δεν είναι. Η δεύτερη ιδιότητα του καθρέφτη, είναι αυτή του παραθύρου, καθώς οι κάτοικοι του καθρέφτη μοιάζει να επισκέπτονται αρκετές φορές τον αληθινό κόσμο. Το κλισέ των φιγούρων που τη μια στιγμή είναι εκεί και αμέσως μετά εξαφανίζονται, καλά κρατεί κι εδώ.
Η σημαντικότερη δύναμη που έδωσαν στον καθρέφτη οι σεναριογράφοι, Mike Flanagan (σκηνοθεσία, σενάριο και μοντάζ) και Jeff Howard, είναι αυτή της αλλοίωσης της πραγματικότητας. Πολλές φορές τα δύο αδέρφια δεν ξέρουν αν αυτό που ζουν είναι αληθινό ή είναι τέχνασμα του καθρέφτη. Χαρακτηριστική η σκηνή που η αδερφή δαγκώνει ένα μήλο, για να συνειδητοποιήσει στη συνέχεια ότι αυτό που δάγκωσε είναι στην πραγματικότητα μια λάμπα.
Τα δυνατά σημεία της ταινίας, εκτός από αυτό το παιχνίδι πραγματικότητας-φαντασίας, είναι η ατμόσφαιρα και ο τρόπος που παρουσιάζεται η ιστορία των δύο αδελφών, μοντάροντας τις σκηνές του παρόντος με αυτές του παρελθόντος και δένοντάς τες με τέτοιο τρόπο, ώστε να νιώθεις ότι παρακολουθείς μια ενιαία ιστορία. Στα θετικά θα έβαζα και το φινάλε του φιλμ, το οποίο ίσως για πολλούς να θεωρηθεί αναμενόμενο, δεν παύει όμως να είναι σκληρό και σχεδόν σοκαριστικό.
Τα μειονεκτήματα του Oculus, βρίσκονται κυρίως στο σενάριό του αλλά και στην αίσθηση ότι όλο αυτό κάπου το έχεις ξαναδεί. Οι πληροφορίες για τον καθρέφτη είναι αρκετές αλλά δεν μαθαίνουμε ποτέ το πως δημιουργήθηκε, από ποιον και πως απέκτησε αυτές τις δυνάμεις του, αν και κάτι μου λέει ότι θα ακολουθήσει σίκουελ, στο οποίο πιθανολογώ ότι θα πάρουμε τις απαντήσεις.
Το Oculus, δεν έχει τη δυναμική του The Conjuring, ενός φιλμ που ούτε αυτό πρωτοτυπούσε αλλά ήταν καλογυρισμένο και διατηρούσε έναν υπόγειο τρόμο στο θεατή, θεωρώ ωστόσο πως ξεχωρίζει από το σωρό των "φθηνών" ταινιών τρόμου του σήμερα, παρότι φθηνότερο από πολλές νέες παραγωγές, με το κόστος του να φθάνει τα 5 εκατομμύρια δολάρια. Γενικά, για τους φίλους του είδους, το Oculus αξίζει μιας θέασης κυρίως λόγω των καλών προθέσεων των συντελεστών του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου