 |
ΟΙ ΜΑΓΟΙ ΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣ
Σκηνοθεσία:Olivier Dahan
Σενάριο:Philippe de Chauveron,
Marc de Chauveron,Olivier Dahan, Isaac Sharry
Παίζουν:José Garcia, Jean-Pierre Marielle,
Franck Dubosc |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Πατρίκ Ορμπερά αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο το 2002, έχοντας λαμπρή καριέρα, όντας ένα από τα μεγάλα αστέρια του Γαλλικού ποδοσφαίρου και βασικό στέλεχος της Εθνικής ομάδας. Τώρα, ο Πατρίκ έχει πρόβλημα αλκοολισμού και οικονομικά μπλεξίματα, τα οποία μπορούν να του στερήσουν την κηδεμονία της μονάκριβης κόρης του.
Εν τω μεταξύ, σε ένα μικρό νησί της Βρετάνης, έδρα μιας μικρής, ασήμαντης, ερασιτεχνικής, ποδοσφαιρικής ομάδας, της Μουλέν, οι ντόπιοι έρχονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, καθώς η κονσερβοποιία του νησιού απειλείται με κλείσιμο, με συνέπεια οι περισσότεροι κάτοικοι να μείνουν άνεργοι.
Οι δρόμοι του Πατρίκ και της Μουλέν διασταυρώνονται, καθώς ο μόνος τρόπος να ορθοποδήσει ο Πατρίκ και να μη χάσει τα πάντα, είναι να αναλάβει προπονητής της Μουλέν. Στην προσπάθειά του να κάνει τη Μουλέν υπολογίσιμη αντίπαλο, θα ζητήσει τη βοήθεια μερικών αστεριών του παρελθόντος, τα οποία όμως κουβαλάνε αρκετά κουσούρια.
ΑΠΟΨΗ: Η Γαλλική κωμωδία αλλά και ο Γαλλικός κινηματογράφος των δύο τελευταίων δεκαετιών, είναι μια παράξενη περίπτωση γενικά. Το πρόβλημα που συναντάω συνήθως όταν παρακολουθώ Γαλλικές παραγωγές, είναι πως είναι των άκρων. Ή θα είναι πολύ καλές έως εξαιρετικές, ή θα είναι πολύ κακές έως ανυπόφορες. Το Les Seigneurs αποτελεί εξαίρεση καθώς είναι μια κομεντί που δεν κινείται σε κανένα από τα δύο άκρα, αλλά ακριβώς στη μέση. Η ατμόσφαιρα της ταινίας είναι γενικά ευχάριστη και έχει καλές ερμηνείες, οπότε κερδίζει πόντους. Ασχολείται δε, με το θέμα της οικονομικής κρίσης και το χρησιμοποιεί σαν πρόσχημα, για όλο αυτό που συμβαίνει, κερδίζοντας κι εκεί τη συμπάθειά μας. Έχει επίσης ενδιαφέρουσα κινηματογράφηση των ποδοσφαιρικών αγώνων που δίνει η Μουλέν, ο ένας μάλιστα κόντρα στην πραγματική Μαρσέϊγ.
Αυτό που δεν έχει το φιλμ, είναι τα καλά αστεία. Παρότι είναι συγκεντρωμένοι μερικοί από τους θεωρητικά καλύτερους Γάλλους κωμικούς, η κωμωδία δεν κάνει την εμφάνισή της συχνά κατά τη διάρκεια της ταινίας. Ίσως η απειρία του (πολύ καλού σε φιλμ άλλου ύφους) Dahan στον τομέα της κωμωδίας να φταίει γι αυτό, καθώς πρώτη φορά σκηνοθετεί το συγκεκριμένο είδος. Το αποτέλεσμα πάντως είναι μια μέτρια, συμπαθητική μεν, χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον δε, κομεντί, με ένα μικρό-πολύ μικρό- ίχνος κοινωνικού προβληματισμού.
Με λίγα λόγια: Θα χαμογελάσεις για κάποιες στιγμές αλλά σαν κωμωδία δε θα σε ικανοποιήσει. Δε θα την πρότεινα εύκολα σε κάποιον, ακόμα κι αν είναι ποδοσφαιρόφιλος ή εξοικειωμένος με το Γαλλικό σινεμά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου