 |
Σκηνοθεσία:Neill Blomkamp
Σενάριο:Neill Blomkamp
Παίζουν:Matt Damon, Jodie Foster,
Sharlto Copley
|
ΥΠΟΘΕΣΗ : Βρισκόμαστε στο 2159 και η ανθρωπότητα χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: στους πολύ πλούσιους που ζουν στον υπερσύγχρονο διαστημικό σταθμό Elysium και στους υπόλοιπους ανθρώπους που ζουν στον κατεστραμμένο, υπερ κατοικημένο πλανήτη Γη. Η υπουργός Ρόουντς κάνει τα πάντα για να ενισχύσει τη σκληρή μεταναστευτική πολιτική και να εξασφαλίσει ότι τίποτα δε θα απειλήσει τον πολυτελή τρόπο ζωής των πολιτών του Elysium. Παρόλα αυτά, οι άνθρωποι στη γη θα προσπαθήσουν να εισβάλουν στον παράδεισο με όποιον τρόπο μπορούν. Όταν ένας εργάτης, ο Μαξ, εκτίθεται σε υπερβολική ποσότητα ραδιενέργειας, αναλαμβάνει μια δύσκολη αποστολή που μπορεί όχι μόνο να σώσει τον ίδιο, αλλά και να επιφέρει την ισορροπία ανάμεσα σ’ αυτούς τους δύο κόσμους.(Cine.gr)
ΑΠΟΨΗ:"Όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει η Γη με ζωγραφιά" τραγουδούσε ο Κώστας Χατζής, για να δείξει το πόσο μικροί είμαστε αλλά και το πόσο ασήμαντα μπορεί να είναι όλα αυτά που μας φοβίζουν, προτρέποντάς μας να προσπαθήσουμε να δούμε τα πράγματα διαφορετικά. Κάτι παρόμοιο προσπαθεί να δείξει και η καλόγρια του ορφανοτροφείου, σε μια από τις πρώτες σκηνές της ταινίας, στον μικρό Ματ Ντέιμον, δίνοντας του μια μικρή φωτογραφία της Γης, τραβηγμένη από τον διαστημικό σταθμό Elysium, για να τον πείσει ότι τα πράγματα δεν είναι όσο άσχημα φαίνονται.
Η αλήθεια είναι ότι ο Blomkamp μας παρουσιάζει ξανά μετά το District 9 ένα ζοφερό μέλλον. Με σαφείς αναφορές στα προβλήματα υπερπληθυσμού και έντονου διαχωρισμού των ανθρώπων σε πλούσιους και φτωχούς, σε προνομιούχους και μη προνομιούχους αλλά και στο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, ο Blomkamp προβάλλει ξανά τον προβληματισμό του στην οθόνη, μέσα από ταινία επιστημονικής φαντασίας, έστω κι αν από ένα σημείο κι έπειτα το φιλμ του μετατρέπεται σε καθαρή ταινία δράσης, μέχρι να έρθει το συγκινητικό του φινάλε.
Ο Damon είναι αυτός που κρατάει κυρίως την ταινία πάνω του, με μοιρασμένο χρόνο με τον εχθρό του, Sharlto Copley, ενώ η παρουσία της Foster είναι λίγο πιο μικρή και μάλλον διεκπεραιωτική σε σχέση με τους συναδέλφους της. Όλες οι ερμηνείες πάντως είναι συγκρατημένες, εκτός ίσως απ' του Copley, ο οποίος μου έδωσε την αίσθηση ότι υπερέβαλε στην απεικόνιση του Κρούγκερ ακροβατώντας στα όρια της καρικατούρας αλλά νομίζω τη γλυτώνει τελικά.
Το Elysium έχει λόγο ύπαρξης. Κάνει το κοινωνικό του σχόλιο και εμβαθύνει την πρώτη μισή ώρα σε αυτό ενώ δεν ξεχνά ότι απευθύνεται σε mainstream κοινό, προσφέροντας έτσι αρκετές θεαματικές σκηνές και καλοφτιαγμένα εφέ. Το μόνο που μπορεί να του καταλογίσεις είναι η χρησιμοποίηση αρκετών κλισέ κάτι που μας αφαιρεί ενθουσιασμό όσο περνά η ώρα και φτάνουμε προς το τέλος.
Με λίγα λόγια: Πολύ καλό δείγμα επιστημονικής φαντασίας, με εξαιρετικά εφέ και σκηνές δράσης αλλά και ένα εύστοχο σχόλιο στον κοινωνικό ρατσισμό και το πρόβλημα του υπερπληθυσμού.
Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου