Είδος : Θρίλερ, Τρόμου
 |
Σκηνοθεσία:Steven C. Miller
Σενάριο:Jayson Rothwell Παίζουν:Malcolm McDowell, Jaime King |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ : Ο σερίφης μιας μικρής πόλης, ο Κούπερ, μαζί με τον βοηθό του, Τζόρνταν, κυνηγούν έναν δολοφονικό Αϊ Βασίλη που τρομοκρατεί τη συνοικία τη βραδιά των Χριστουγέννων. Με τους δρόμους, όμως, γεμάτους από Αϊ Βασίληδες λόγω του εορτασμού, ο δολοφόνος δεν χρειάζεται καν να κρύβεται.(Cine.gr)
ΑΠΟΨΗ : Εναλλακτικά Χριστούγεννα: μέρος δεύτερο. Άλλη μια ταινία που διαδραματίζεται στην πιο γιορτινή περίοδο του χρόνου αλλά απέχει χιλιόμετρα από το γιορτινό πνεύμα και το μήνυμα των Χριστουγέννων.
Το 1984 είχε κυκλοφορήσει μια ταινία με τίτλο Silent Night, Deadly Night και είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων. Σύλλογοι γονέων και ιερείς διαδήλωναν έξω αλλά και μέσα στα σινεμά που παιζόταν το φιλμ, διαμαρτυρόμενοι για το πολύ σκληρό του θέμα. Ένας δολοφόνος με στολή Άγιου Βασίλη δεν ήταν ακριβώς η πρώτη φορά που εμφανιζόταν στο σινεμά ή την τηλεόραση αλλά ήταν η πρώτη φορά, που υπήρχε τόση βία και αίμα, τα οποία μάλιστα προέρχονταν από τα χέρια του αγαπημένου Αγίου των παιδιών. Οι διαμαρτυρίες λοιπόν έπιασαν τόπο και λίγο καιρό μετά την πρώτη προβολή της, η ταινία αποσύρθηκε από τους κινηματογράφους. Όλα αυτά όμως είχαν σαν αποτέλεσμα το Silent Night, Deadly Night, όχι μόνο να αποκτήσει φανατικό κοινό και να θεωρείται σήμερα μια απ' τις πιο καλτ δημιουργίες, αλλά και να αποκτήσει τέσσερις συνέχειες και ένα ριμέικ το 2012.
Η ταινία του 2012 άλλαξε πολλά στοιχεία αλλά η κεντρική ιδέα παρέμεινε ίδια ενώ ο σκηνοθέτης κάνει και μερικές σαφείς αναφορές στην ταινία του 1984, για να τιμήσει τους fans όπως είπε και ο ίδιος σε συνέντευξή του. Το παράξενο είναι ότι και το φιλμ του 2012 κατάφερε να αποκτήσει ένα κοινό που το αποθέωσε, παρότι πλέον δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με κάτι πρωτότυπο, ούτε με κάτι ιδιαιτέρως καλό. Μάλλον σε μέτρια επίπεδα θα τοποθετούσαμε το φιλμ από όλες τις απόψεις.
Αν πρέπει να βάλεις μια ταμπέλα στο Silent Night νομίζω, ότι πρώτα θα έβαζες την ταμπέλα του slasher. Αμέσως μετά δε θα έβαζα την ταμπέλα του θρίλερ αλλά της παρωδίας. Αυτή την αίσθηση δίνει η ταινία στις περισσότερες στιγμές της χωρίς να είμαι σίγουρος αν αυτό έγινε εσκεμμένα ή ακούσια (κλίνω προς το πρώτο). Ο τρόπος που παρουσιάζονται οι πρωταγωνιστές και οι κάτοικοι της πόλης, δεν τους κατατάσσει στην πλευρά του φυσιολογικού. Ο σερίφης, που ερμηνεύει ο ΜακΝτάουελ, μοιάζει με καρικατούρα ανθρώπου που θα ήθελε να έχει κάνει κάτι παραπάνω στη ζωή του αλλά δεν το κατάφερε και ζει με την ψευδαίσθηση ότι το έχει κάνει, μειώνοντας τους υφισταμένους του συνεχώς. Δεν θα βρείτε ένα χαρακτήρα, πέρα από αυτόν της Τζέημι Κινγκ, που να μην είναι γραμμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορείς να διακρίνεις το κουσούρι ή την αρρώστια που κουβαλάει πάνω του, από την πρώτη στιγμή που θα εμφανιστεί στην οθόνη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο διεφθαρμένος ιερέας με την "έντονη" συμπάθεια στο ωραίο φύλο.
Ερμηνευτικά, τα πράγματα είναι χλιαρά αλλά αν θεωρήσουμε ότι ο σκηνοθέτης ήθελε περισσότερο καρικατούρες παρά χαρακτήρες με βάθος ή έστω χαρακτήρες που να μοιάζουν υπαρκτοί, τότε ίσως δικαιολογήσουμε τον τραβηγμένο τρόπο ερμηνειών των περισσοτέρων μελών του καστ.
Κατά τα άλλα αυτό που συναντάμε έντονα στο Silent Night είναι το slasher, με τον "άγιο Βασίλη" να επιδίδεται σε ένα σωρό φόνους, με κάθε λογής τρόπο. Υπάρχει και μια πολύ μικρή δόση αστυνομικού μυστηρίου αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό ώστε να ικανοποιήσει. Το Silent Night προτείνεται κυρίως στους λάτρεις των βίαιων ταινιών (σπλατεράδες!), τους οποίους μπορεί να ικανοποιήσει πιο εύκολα σε σχέση με το υπόλοιπο κοινό.
Με λίγα λόγια : Ριμέικ καλτ ταινίας του 1984, με εκρήξεις σπλάτερ και τάσεις παρωδίας. Όχι από τα καλύτερα του είδους αλλά μπορεί να ικανοποιήσει μερίδα κοινού, που αρέσκεται στα σπλάτερ.
Βαθμολογίες άλλων ιστοσελίδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου