ΤΑ ΤΑΡΩ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
 |
| Τρόμου Διάρκεια: 92' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Πόσες φορές δεν έχεις ακούσει την ιστορία; Μια παρέα εφήβων ανοίγει μια επί χρόνια κλειδωμένη πόρτα για να δει τι υπάρχει στο σκοτεινό κελάρι ή διαβάζει στίχους από απαγορευμένα βιβλία ή χρησιμοποιεί ένα καταραμένο αντικείμενο ή χίλια δύο άλλα πράγματα τα οποία έχουν πάντα την ίδια κατάληξη. Μια δαιμονική οντότητα τους κυνηγά και τους εξαφανίζει έναν έναν από προσώπου γης, έκτος συνήθως από ένα κορίτσι. Τα Ταρώ του Θανάτου είναι μια ακόμα τέτοια ταινία, από αυτές που ευγενικά αποκαλούμε "εφηβικού τρόμου".
Η επίσημη σύνοψη είναι η εξής: "Όταν μια παρέα φίλων παραβιάζει τον ιερό κανόνα της τράπουλας των ταρώ -ποτέ να μη χρησιμοποιείς την τράπουλα κάποιου άλλου- απελευθερώνουν εν αγνοία τους ένα ανείπωτο κακό που είναι παγιδευμένο μέσα στα καταραμένα χαρτιά. Ένας προς έναν, έρχονται αντιμέτωποι με τη μοίρα για να καταλήξουν σε έναν αγώνα δρόμου ενάντια στον θάνατο και να ξεφύγουν από το μέλλον που προδιαγράφουν τα ταρώ."
Ό,τι ακριβώς λέγαμε στην πρώτη παράγραφο! Παρέα εφήβων που περνάει και λίγο το δράμα της και τα ερωτικά της, για να δώσουμε και λίγο συναίσθημα παραπάνω στους ήρωες, αλλά χωρίς καμία προσωπικότητα στο χαρτί, ούτε οι χαρακτήρες ούτε η ταινία. Το δίδυμο σκηνοθετών/σεναριογράφων, Σπένσερ Κόεν και Άννα Χόλμπεργκ μαζεύει όλα τα κλισέ που μπορείς να φανταστείς, τα χρησιμοποιεί ανέμπνευστα και καταλήγει να φτιάξει στην ουσία μια αντιγραφή του Final Destination, που παίρνει όμως πιο σοβαρά τον εαυτό της και το μόνο που πετυχαίνει είναι μερικά απότομα τρομάγματα.
Πολλές φορές στέκομαι με μεγάλη επιείκεια απέναντι σε ταινίες του είδους γιατί τις θεωρώ κάτι σαν βόλτα στο λούνα παρκ, για τις νεαρές ηλικίες. Μπαίνεις περιμένοντας να πάρεις μερικά τρομάρες, να πεταχτείς από το κάθισμά σου, να πιάσεις και το χέρι του αγοριού ή του κοριτσιού (blink..) και κάπως να διασκεδάσεις με την παρέα σου. Δεν λέω ότι και στη συγκεκριμένη ταινία αποκλείεται να διασκεδάσουν οι πιο πιτσιρικάδες αλλά νομίζω ότι και αυτοί έχουν δει πολύ καλύτερα δείγματα του είδους το τελευταίο διάστημα. Εδώ έχεις μια προσεγμένη παραγωγή αλλά χωρίς σπίθα σεναριακά και σκηνοθετικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου