Η ΚΑΛΟΓΡΙΑ II
 |
| Τρόμου Διάρκεια: 110' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Γιατί βρε παιδί μου τόσο σκληρές οι κριτικές για αυτό το δεύτερο μέρος της Καλόγριας; Γιατί δεν φαίνεται να αναγνωρίζει η πλειοψηφία εκεί έξω τα θετικά αυτής της συνέχειας μιας όντως μέτριας ταινίας τρόμου; Αρκετά προβληματίστηκα βλέποντας το The Nun II, όταν συνειδητοποίησα ότι από τις πρώτες σκηνές, παρακολουθούσα κάτι που στα μάτια μου ήταν φανερά πιο κινηματογραφικό και προσεγμένο σε όλα τα επίπεδα αλλά κάτι εμποδίζει τους ανθρώπους που ασχολούνται με τις κινηματογραφικές κριτικές, κυρίως τους επαγγελματίες, να εκφραστούν θετικά για αυτό που βλέπουν. Έχω την αίσθηση ότι ζητάμε πάντα πολύ περισσότερα από τις ταινίες τρόμου ώστε ακόμα κι όταν έχουμε ένα κλασικής μορφής μεταφυσικό, θρησκευτικό θρίλερ τρόμου, μια ταινία όπως ετούτη για την οποία μιλάμε τώρα, δυσκολευόμαστε να κάτσουμε χαλαρά στο κάθισμά μας και να το δεχτούμε ως τέτοιο. Ως κάτι που δεν επιθυμεί να φέρει κοσμογονικές αλλαγές στο είδος αλλά ως κάτι που σέβεται το παρελθόν του είδους και κινείται σε γνώριμα μονοπάτια, με αρκετό σεβασμό όμως στο θεατή αλλά και στο μέσο που υπηρετεί.
Ο δαίμονας Βάλακ κατοικεί πια στο σώμα του Μορίς, του Φρέντσι, που είχαμε δει στην πρώτη ταινία, και μέσω αυτού καταφέρνει να φτάσει στη Γαλλία, εκεί όπου φαίνεται ότι κάτι αναζητά. Το Βατικανό θα επιστρατεύσει ξανά την Αδελφή Ιρένε, χωρίς τον πάτερ Μπερκ, ο οποίος πληροφορούμαστε ότι έχει πεθάνει, ώστε να αντιμετωπίσει για άλλη μια φορά τον δαίμονα, σε μια ιστορία που όσο το κουβάρι της ξετυλίγεται, μας γίνεται φανερό ότι υπάρχει και κάτι πιο προσωπικό για την Αδελφή και την αναζήτηση του δαίμονα.
Ο Μάικλ Τσάβες αναλαμβάνει εδώ τη σκηνοθεσία, ο οποίος φαίνεται να χαίρει της εμπιστοσύνης του Τζέιμς Γουάν, καθώς σκηνοθέτησε το τρίτο κεφάλαιο του The Conjuring και μια ακόμα παραγωγή του Γουάν, το The Curse Of La Llorona. Εδώ, ο Τσάβες φαίνεται να θέλει να θυμίσει οπτικά τις ταινίες θρησκευτικού τρόμου της δεκαετίας του 1970, τόσο με τα χρώματα της εικόνας όσο και με τη χρησιμοποίηση της κάμερας. Καταφέρνει να δώσει δύο πολύ δυνατές σκηνές με εξαιρετική εικονογραφία ενώ υπάρχουν και μία δύο ουσιαστικά τρομακτικές σκηνές, με την Καλόγρια να εμφανίζεται εδώ πιο τρομακτική και απειλητική. Προφανώς δεν λείπουν τα απότομα τρομάγματα ούτε και μερικές σεναριακές ευκολίες αλλά ομολογώ ότι τίποτα από αυτά δεν με πέταξε εκτός ατμόσφαιρας.
Αν στην πρώτη ταινία δεν είχαμε γράψει τα καλύτερα για τον Γιόνας Μπλοκέτ, που υποδύεται τον Μορίς, στο σίκουελ πρέπει να τον αναφέρω πρώτο, καθώς θεωρώ ότι η ερμηνεία του εδώ είναι η καλύτερη στην ταινία. Σίγουρα του ζητούνται περισσότερα εδώ και σίγουρα ο Μπλοκέτ φροντίζει να αρπάξει την ευκαιρία. Η Τάισα Φάρμιγκα εξακολουθεί να είναι συνεπής και φροντίζει να δώσει μια πιο εσωτερική ερμηνεία καθώς και στο χαρακτήρα της το γράψιμο είναι σαφώς καλύτερο.
Όπως καταλαβαίνετε, το δεύτερο μέρος του Η Καλόγρια, με βρήκε να στέκομαι πολύ θετικά απέναντί της. Ο Τσάβες δείχνει ότι μπορεί να χειριστεί αυτές τις ιστορίες (και στο La Llorona υπήρχαν κάποια δείγματα-δεν έχω δει το τρίτο μέρος του The Conjuring για να έχω άποψη) και δίνει μια κλασικής μορφής ιστορία θρησκευτικού τρόμου, ναι μεν χωρίς κάτι συνταρακτικά νέο και διαφορετικό αλλά με αρκετά ωραία αισθητική. Αξιοπρεπές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου