Η ΚΑΛΟΓΡΙΑ
 |
| Τρόμου Διάρκεια: 96' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Ήταν λίγο μετά την κυκλοφορία του The Conjuring 2, που ο Τζέιμς Γουάν και οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι με την ταινία, κατάλαβαν τη δύναμη που είχε η δαιμονική καλόγρια και έβαλαν ολοταχώς πλώρη για τη δική της ταινία. Λίγο καιρό μετά και βλέποντας τους συντελεστές αλλά διαβάζοντας και μια σύνοψη του σεναρίου, σκέφτηκα ότι οι πιθανότητες να δούμε κάτι αρκετά καλό δεν είναι λίγες. Είδικα το όνομα του Κόλιν Χάρντι στη σκηνοθεσία το θεώρησα μεγάλο συν καθώς είχα παρακολουθήσει πρόσφατα το The Hallow, μια ενδιαφέρουσα ταινία μεταφυσικού ψυχολογικού τρόμου, που φανέρωνε έναν σκηνοθέτη με άποψη πάνω στο είδος. Από την άλλη, η ιστορία του The Nun άφηνε πολυ χώρο για να δημιουργηθεί κάτι καλό. Ένας αρχαίος δαίμονας, ένα μοναστήρι στα Καρπάθια, μια νεαρή υποψήφια μοναχή με μεταφυσικά χαρίσματα κι ένας εξορκιστής από το Βατικανό, δίνουν ήδη αρκετή τροφή για τη συγγραφή ενός ενδιαφέροντος σεναρίου.
Η ιστορία μας ξεκινάει στη Ρουμανία, στα Καρπάθια, σε ένα μοναστήρι, εκεί που δύο μοναχές τρέχουν να ξεφυγούν από κάτι που φαίνεται να τις κυνηγάει. Σύντομα καταλήγουν και οι δύο νεκρές, με έναν νεαρό, υπεύθυνο για την τροφοδοσία της μονής να βρίσκει κρεμασμένη τη μία, από το καμπαναριό. Από τη Ρώμη και το Βατικανό, αναθέτουν την εξερεύνηση των θανάτων στον έμπειρο εξορκιστή, Πάτερ Μπερκ, ζητώντας του να πάρει μαζί του για βοήθεια την Αδελφή Ιρέν, μια νεαρή μοναχή με ιδιαίτερα ψυχικά χαρίσματα, που θα βοηθήσει στις έρευνες. Οι δυο τους φθάνουν στα Καρπάθια κι εκεί θα έρθουν αντιμέτωποι με έναν πολύ ισχυρό αρχαίο δαίμονα, που οι μοναχές προσπαθούσαν να φυλακίσουν.
Η ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο Χάρντι με τον διευθυντή φωτογραφίας του δεν είναι αρκετή για να καλύψει τα αρκετά σεναριακά κενά που αφήνει το γράψιμο των Τζέιμς Γουάν και Γκάρι Ντάουμπερμαν. Όσο κι αν στις σημερινές ταινίες τρόμου προσπαθώ να αφήνω λίγο στην άκρη τα σεναριακά ατοπήματα ώστε να είμαι πιο επιεικής μαζί τους, εδώ δυστυχώς είναι αρκετά τα ερωτήματα που γεννά το σενάριο. Ο Χάρντι λοιπόν βασίζεται σε αυτή την ατμόσφαιρα που έχει φτιάξει, σε μερικές έξυπνα τρομακτικές σκηνές στο ενδιάμεσο και στο ωραία δοσμένο οπτικά τελευταίο εικοσάλεπτο, με τη μορφή της Καλόγριας αλλά και την απεικόνιση των μοναχών να είναι τα στοιχεία που κλέβουν την παράσταση.
Κρίμα. Θα μπορούσαμε να έχουμε μια καλή ταινία τρόμου αλλά το σενάριο και μερικά άσκοπα jump scares, προδίδουν την καλή δουλειά που έχει σε άλλους τομείς της παραγωγής. Αν δεν μπορείς να δώσεις σωστά το υπόβαθρο των πρωταγωνιστών σου και να δικαιολογήσεις τις πράξεις τους, τότε καλύτερα μην ασχοληθείς με αυτό. Καλύτερα να ξέρουμε λιγότερα για τους χαρακτήρες παρά να μαθαίνουμε πράγματα τα οποία έρχονται είτε σε αντίθεση με τις πράξεις τους είτε δεν χρησιμεύουν γενικότερα κάπου.
Από την πλευρά των ηθοποιών, οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές τα πάνε μια χαρά. Και ο Ντέμιαν Μπιτσίρ είναι αρκετά καλός στο ρόλο του Πάτερ Μπερκ αλλά και η νεαρή συμπρωταγωνίστριά του, Τάισα Φάρμιγκα, τα πάει περίφημα στο ρόλο της μοναχής Ιρέν. Λιγότερο πείθει ερμηνευτικά ο Γιόνας Μπλοκέτ στο ρόλο του "Φρέντσι" αλλά εδώ που τα λέμε δεν είναι μόνο δικό του το φταίξιμο. Δεν είμαι πολύ σίγουρος αν πρέπει να αναφέρουμε και την Μπόνι Άαρονς αλλά υποδύεται την καλόγρια του τίτλου, οπότε μια αναφορά της αξίζει. Το θέμα είναι ότι από την Άαρονς δεν ζητά το σενάριο κάτι παραπάνω πέρα από το στέκεται εκεί κάτω από αρκετό make up. Η φιγούρα της είναι ωστόσο χαρακτηριστική και αρκετά τρομακτική, τόσο ώστε σε κάνει να σκέφτεσαι ότι άξιζε μια πιο ουσιαστικά τρομακτική ταινία ο χαρακτήρας της.
Στο τέλος του Η Καλόγρια μένεις με την αίσθηση μιας χαμένης ευκαιρίας. Το υλικό και ο επιβλητικός, τρομακτικός χαρακτήρας του τίτλου υπάρχουν εδώ αλλά δεν δούλεψε όπως ίσως θα περίμεναν αρκετοί, αναμεσά τους κι εγώ. Το δεύτερο φιλμ της Καλόγριας κυκλοφόρησε φέτος και τα σχόλια και οι κριτικές μιλούν για μια καλύτερη ταινία. Θα το δούμε σύντομα, σε ένα από τα επόμενα κείμενα του CinEnoxos!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου