ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ
 |
| Τρόμου, Δραματική Διάρκεια: 93' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Θρύλοι της χώρας της, Χάλογουιν, εφηβικές δυσκολίες, οικογενειακά δράματα και ψυχικές διαταραχές απασχολούν την Ιρλανδέζα, Κέιτ Ντόλαν, στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της. Όχι, δεν είναι μια τυπική ταινία τρόμου και όχι, αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό αλλά ούτε απαραίτητα κακό.
Η νεαρή Σαρ ζει μαζί με τη γιαγιά και τη μητέρα της. Από τα πρώτα λεπτά καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά με τη μαμά της Σαρ, η οποία φαίνεται να βρίσκεται σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Από την άλλη και η Σαρ έχει τις δικές της δυσκολίες, όπως αρκετοί έφηβοι που δυσκολεύονται να γίνουν κατανοητοί από τον περίγυρό τους. Πριν το βράδυ του Χάλογουιν, η μαμά της Σαρ εξαφανίζεται και επιστρέφει την επόμενη ημέρα. Η γιαγιά και η μικρή υποψιάζονται ότι κάτι έχει αλλάξει και ότι η γυναίκα δεν είναι πια η ίδια. Ένας άλλος άνθρωπος γύρισε η μητέρα της Σαρ και αυτό γίνεται η αιτία για να ανακαλύψει η μικρή ένα οικογενειακό μυστικό.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για ταινίες με το ύφος του You Are Not My Mother, βρίσκεται στον τρόπο που προωθούνται και διαφημίζονται. Κατανοώ ότι δεν είναι εύκολο για μια εταιρεία να διαφημίσει ένα δραματικό, αλληγορικό φιλμ που χρησιμοποιεί ως όχημα το είδος του κινηματογραφικού τρόμου για να εκφραστεί. Δεν είναι πιο τίμιο να το διαφημίσεις σαν ένα δραματικό φιλμ γιατί ούτε -μόνο- τέτοιο είναι αλλά απ' την άλλη δεν βοηθάει και το ίδιο το έργο αν το προωθήσεις σαν μια ταινία τρόμου. Εδώ δεν έχουμε ωστόσο να κάνουμε με μια ευρείας κατανάλωσης ταινία τρόμου. Έχουμε χαρακτηριστικά ανεξάρτητου κινηματογράφου και ένα σενάριο που νοιάζεται αρκετά για τις ψυχολογικές μεταπτώσεις ενός έφηβου που ζει σε μια οικογένεια με μια μάνα που φαίνεται να πάσχει από διπολική διαταραχή. Εξετάζει τον κοινωνικό περίγυρο και την στάση των μικρών κοινωνιών απέναντι στα ψυχιατρικά και ψυχολογικά προβλήματα που μπορεί να περνάει ο διπλανός τους.
Σενάριο και σκηνοθεσία ανήκουν στην Κέιτ Ντόλαν. Έχουμε να κάνουμε δηλαδή με έναν δημιουργό που έχει ολοκληρωμένη άποψη γύρω από το έργο του, πράγμα που εκτιμάς περισσότερο αν δεχτείς νωρίς ότι δεν θα ακολουθήσει μια ταινία τρόμου με τα χολιγουντιανά χαρακτηριστικά. Οι ρυθμοί θα είναι αργοί, οι διάλογοι αρκετοί, τα χρώματα γκρίζα και μουντά και τα απότομα τρομάγματα ελάχιστα.
Ένα ακόμα θετικό στοιχείο της ταινίας είναι οι πολύ καλές ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστριών και ειδικά της νεαρής Χέιζελ Ντουπ. Η Ντουπ είναι εκατό τοις εκατό εκεί στην ερμηνεία της και βγάζει την ψυχοσύνθεση της ηρωίδας της στην οθόνη, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο πλάνο.
Αν κατανοήσει ο θεατής τι είναι αυτό που πρέπει να περιμένει απο το You Are Not My Mother, τα πράγματα θα πάνε καλύτερα και για τον ίδιο αλλά και για την ταινία. Με φοβίζει λίγο η ματιά του κοινού σήμερα, που εύκολα περνάει στα ψιλά ταινίες σαν τη συγκεκριμένη, η οποία μπορεί να μην είναι αριστουργηματική και ακόμα κι αν σου αρέσει δεν είναι σίγουρα μια ταινία που μπαίνει εύκολα στο προσωπικό top ten της χρόνιας, αλλά είναι ένα προσεκτικά δομημένο δημιούργημα, που έχει να πει πράγματα, παρά τις αρκετές ατέλειες που μπορεί ο καθένας να εντοπίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου