ΑΘΗΝΑ
 |
| Δραματική, Θρίλερ Διάρκεια: 104' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
"Γαβράς", ακούς, πολιτικό σινεμά σκέφτεσαι. Ο πατήρ Γαβράς, όμως, ένας εκ των κορυφαίων του πολιτικού σινεμά, δεν έχει άμεση σχέση με την ταινία, Αθηνά. Εδώ έχουμε τον γιο του, Ρομέν Γαβρά, να παραδίδει μια ταινία, που ο ίδιος την κατατάσσει στις σύγχρονες τραγωδίες. Υπάρχει όμως πολιτικό υπόβαθρο και δυστυχώς για τον γιο, υπάρχει και η σύγκριση με τον πατέρα, οπότε κάποιος θα περίμενε μια πιο τολμηρή ή τουλάχιστον ξεκάθαρη θέση από την ταινία του, όπως χωρίς φόβο έκανε στην καριέρα του ο Κώστας Γαβράς. Και λέμε "δυστυχώς" γιατί η ταινία έχει πολλές αρετές, που για τους περισσότερους θα γίνουν στάχτη με το "ας τα 'χουμε καλά με όλους" φινάλε.
Η ταινία εκτυλίσσεται σε μια νύχτα που έχουν ξεσπάσει αναταραχές στο συγκρότημα κατοικιών Αθηνά, στο Παρίσι. Εκεί μένουν στην πλειοψηφία τους Αλγερινοί μετανάστες. Ένας έπεσε νεκρός από χέρια αστυνομικών. Αυτός έχει τρία ακόμα αδέρφια και το ένα από αυτά είναι υπεύθυνο για το ξέσπασμα των συμπλοκών, και αντιδρώντας στην αστυνομική βία ταμπουρώνει τον κόσμο του μέσα στην Αθηνά, ζητώντας να παραδοθούν οι υπεύθυνοι για το θάνατο του αδερφού του. Ένας ακόμα αδερφός είναι στρατιωτικός, ενώ και ένας τρίτος που μπλέκεται με πιο παράνομες δουλειές. Η τραγική φιγούρα είναι ο στρατιωτικός που προσπαθεί να σταματήσει την αιματοχυσία και να "βάλει μυαλό" στον νεαρό επαναστάτη ώστε να μην χάσει κι άλλον αδελφό, ενώ παράλληλα και ο ίδιος θέλει να μάθει τους δράστες.
Ο Γαβράς θεωρώ ότι κατανοώντας τις αντιδράσεις που μπορεί να υπάρξουν γύρω από το εύκολο φινάλε του, επιθύμησε να βάλει την ταμπέλα της τραγωδίας στην ταινία του. Προτιμά το βάρος να πέσει στην τραγική μοίρα της οικογένειας και αποφεύγει να πάρει ένα μεγαλύτερο ρίσκο μπαίνοντας απέναντι από την εξουσία. Ίσως βέβαια αυτή να είναι και η θέση του. Ακόμα και η μη ξεκάθαρη πολιτική θέση, δεν παύει να είναι πολιτική θέση. Οπότε σαν πολιτικό σινεμά, δεν πάνε καλά τα πράγματα.
Αν από την άλλη αφήσω τα πολιτικά ζητήματα που περιέχει η ταινία και δεχτώ την πλευρά της τραγωδίας (όχι πολύ εύκολο αλλά για χάρη της σκέψης, το έκανα), τότε η ταινία δουλεύει σίγουρα καλύτερα. Δεν συζητάμε για την ικανότητα του Γαβρά πίσω από την κάμερα. Αυτή νομίζω ότι δύσκολα θα την αμφισβητήσει κανείς. Ως προς τα τεχνικά θέματα, τη δομή των πλάνων του, τον ελεγειακό τρόπο αφήγησης, τα χρώματα που ντύνει αυτή την τραγική για τους ήρωές του νύχτα, το εξαιρετικό πρώτο δεκάλεπτο με το μονόπλανο, δεν μπορείς παρά να θαυμάσεις την δεξιοτεχνία του. Έφτιαξε μια ταινία που σαν δραματικό θρίλερ, δουλεύει υπέροχα. Κατανοώ ότι ακόμα και το φινάλε του μπορεί να έχει καλές προθέσεις αλλά δεν χαραμίζεις μια τόσο δυναμική ταινία, σε ένα ασφαλές φινάλε, ακόμα κι αν όντως το πιστεύεις.
Θέλω να δω κι άλλο Ρομέν Γαβρά. Όχι σε πολιτικό σινεμά, όπως του πατέρα του. Έχει άλλα χαρίσματα ο γιος και το βρίσκω άδικο να μην βγουν μπροστά λόγω της αναπόφευκτης σύγκρισης. Έχουμε να κάνουμε με έναν δημιουργό που θέλει και μπορεί να αφηγείται μέσα από την εικόνα. Ας του δώσουμε μια ευκαιρία ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου