 |
| Δράσης, Επιστημονικής Φαντασίας, Κόμικ Σκηνοθεσία:Andy Serkis Σενάριο:Kelly Marcel Πρωταγωνιστούν:Tom Hardy,Woody Harrelson, Michelle Williams,Naomie Harris,Stephen Graham Διάρκεια: 97' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Οι Sony και Marvel θέλησαν να προσφέρουν κάτι καλύτερο στο κοινό τους με τη συνέχεια του Venom. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι το κοινό δεν φάνηκε να έχει ιδιαίτερο πρόβλημα με την ταινία του 2018. Μια χαρά την είχε αποδεχτεί και μια χαρά εισπράξεις είχε κάνει η ταινία που σκηνοθέτησε ο Ρούπερτ Φλάισερ. Στους κριτικούς δεν είχε βρει θετικές ανταποκρίσεις γενικά αλλά αυτό λίγη σημασία έχει συνήθως για τα μεγάλα στούντιο. Τι αποφάσισε λοιπόν το στούντιο; Αλλάζουμε σκηνοθέτη, φέρνοντας τον Άντι Σέρκις, και κρατάμε τη μία σεναριογράφο από τους τρεις που είχαμε στο πρώτο φιλμ. Ηθοποιοί παραμένουν ίδιοι και προσθέτουμε και τον πάντα καλό Γούντι Χάρελσον και όλα καλά θα πάνε... Η αλήθεια είναι ότι από πλευράς κριτικών (στο εξωτερικό κυρίως) πήγαν κάπως καλύτερα αλλά το κοινό δεν φαίνεται να ενθουσιάστηκε με το το δεύτερο Venom...
Η ιστορία μας βρίσκει πάλι τον Έντι Μπροκ στο επίκεντρο, ο οποίος συμβιώνει πάντα με τον εξωγήινο οργανισμό που ακούει στο όνομα Βένομ. Στόχος του Έντι είναι να βρεθεί στην κορυφή του δημοσιογραφικού αφρού της πόλης και αυτό το καταφέρνει μετά τη συνομιλία του με τον καταδικασμένο σε θάνατο, Κλίτους Κάσιντι. Δεκάδες φόνους έχει διαπράξει ο Κλίτους στο παρελθόν και τα πτώματα βρίσκονται χάρη στην παρέμβαση του Έντι, αν και ο ίδιος γνωρίζει ότι ουσιαστικά όλα οφείλονται στον Βένομ. Μετά από αυτό, ο Έντι αποκτά ξανά φήμη και φαίνεται η ζωή του να μπαίνει πάλι σε ένα καλό δρόμο. Λίγο καιρό μετά και ώρες πριν την εκτέλεσή του, ο Κλίτους ζητά να ξαναδεί τον Έντι. Κατά τη συνομιλία τους, αρπάζει το χέρι του, το δαγκώνει και με αυτό τον τρόπο, χωρίς να το γνωρίζει, αποκτά και ο ίδιος έναν συμβιωτικό εξωγήινο οργανισμό, ο οποίος θα τον βοηθήσει να ξεφύγει από την εκτέλεσή του και να προκαλέσει πανικό στην πόλη.
Δεν τα βρήκα καλύτερα τα πράγματα σε τούτη την ταινία για τον Βένομ. Ακόμα πιο χαλαρή σαν προσέγγιση, με τις ρίζες της πίσω στη δεκαετία του 1990 και αντίστοιχες ταινίες εκείνης της περιόδου, δίνει έμφαση στην κωμωδία και επιστρέφει στη δράση από τη μέση της ταινίας και μετά, για να μας οδηγήσει στο κλασικό φινάλε των ταινιών του είδους, με την τελική σύγκρουση. Το αποτέλεσμα που παρέδωσε ο Σέρκις μοιάζει αρκετά πιο πρόχειρο και "μικρό" σε σχέση με την πρώτη ταινία. Υπάρχουν μάλιστα αρκετές στιγμές που φαίνονται "βιαστικές", για να χωρέσουν μάλλον όλα μέσα σε ενενήντα λεπτά. Η διάρκεια δεν είναι μειονέκτημα αλλά το μοντάζ φαίνεται να μην μπορεί να ανταπεξέλθει και ειδικά τα πρώτα δέκα πέντε λεπτά έχεις την αίσθηση ότι παρακολουθείς μια γρήγορη περίληψη όσων ήθελε να πει ο σκηνοθέτης. Από εκεί και πέρα παρακολουθείς μια αρκετά μέτρια υπερηρωική ταινία με μικρές ενδιαφέρουσες αναλαμπές σε κάποιες δομημένα όμορφες εικόνες. Από ουσία, ελάχιστα πράγματα.
Ο Τομ Χάρντι το διασκεδάζει και βγαίνει αυτό στην οθόνη αλλά πέρα από αυτόν δεν σώζεται ιδιαίτερα κάποιος ηθοποιός. Το πρόβλημα φυσικά δεν εστιάζεται στους ηθοποιούς αλλά κυρίως στο γράψιμο των χαρακτήρων και στο σενάριο. Ακόμα και τον Γούντι Χάρελσον, που είναι δύσκολο να περάσει αδιάφορος, εδώ δεν τον θυμάσαι μετά το τέλος της ταινίας.
Η μικρή διάρκεια, οι δόσεις καλής κωμωδίας ανά τακτά διαστήματα, ο Τομ Χάρντι και η προσμονή της σύγκρουσης Βένομ - Κάρνατζ, κάνουν την ώρα να περάσει σχετικά γρήγορα. Στο τέλος δεν θυμάσαι πολλά από αυτά που είδες και αυτό είναι το χειρότερο για μια ταινία. Υπάρχουν ταινίες που παρότι αναγνωρίζω ότι δεν είναι αυτό που λες "καλή ταινία", αποτυπώνουν ανάλαφρα στην οθόνη την ιστορία που θέλουν να πουν, χωρίς να επιδιώκουν βάθος στο όλο εγχείρημα, κι αυτό τις κάνει πολλές φορές να είναι εύκολες σε μια δεύτερη, τρίτη ή και τέταρτη προβολή. Κάτι τέτοιο μου έβγαζε το πρώτο Venom. Αυτό εδώ μου φαίνεται λίγο περισσότερο άψυχο ακόμα και για μια απλή ποπ-κορν επιλογή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου