ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ
 |
| Δράσης, Επιστημονικής Φαντασίας,Τρόμου Σκηνοθεσία:John Suits Σενάριο:Edward Drake,Corey Large Πρωταγωνιστούν:Cody Kearsley,Bruce Willis,Rachel Nichols,Kassandra Clementi,Johnny Messner,Callan Mulvey,Thomas Jane Διάρκεια: 92' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Το όνομα του Μπρους Γουίλις αποτελούσε πάντα εγγύηση για τους θεατές. Ήξερες ότι όπως και να 'χει, αυτό που θα παρακολουθούσες, από τη στιγμή που μπλέκονταν το όνομα του Μπρους στην ταινία, ήταν δύσκολο να σε απογοητεύσει. Μέτριες ταινίες, ναι υπήρχαν, αλλά υπήρχε ένα επίπεδο παραγωγής κι ένας Μπρους Γουίλις ορεξάτος, που έδινε στο κοινό όσα περίμεναν από αυτόν. Όλα αυτά παλιά. Πλέον ο Γουίλις έχει πάψει να ασχολείται με την καριέρα του και παίζει με τον ίδιο αδιάφορο τρόπο σε ότι κι αν του προτείνουν, μαζεύοντας επιταγές για να έχει καβάντζα όταν βγει στη σύνταξη.
Αποτελεί το Breach κάποια εξαίρεση στον κανόνα των τελευταίων ετών; Όχι, βέβαια. Το μόνο θετικό στην παραγωγή είναι ότι τουλάχιστον εδώ ο Μπρους εμφανίζεται σε ολόκληρη την ταινία. Το αναφέρω ως θετικό μόνο και μόνο με τη λογική του ότι δεν εξαπατά κανείς το κοινό βάζοντας τη φάτσα του Γουίλις ως κράχτη μπροστά αλλά υπάρχει εκεί σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, όπως υπάρχει τέλος πάντων.
Προφανώς δεν έχει νόημα να αναλωθούμε λέγοντας πολλά για το Breach. Είναι ένα υβρίδιο επιστημονικής φαντασίας, τρόμου και δράσης, με ξεκάθαρες, κοπιαρισμένες στιγμές από κλασικές ταινίες του είδους (το φάντασμα του Alien πλανάται συνεχώς στην οθόνη). Στο μέλλον η ανθρωπότητα εγκαταλείπει σιγά σιγά τη Γη και κατευθύνεται σε έναν πλανήτη που ονομάζεται Νέα Γη. Το τελευταίο σκάφος που αναχωρεί με μια ομάδα εκλεκτών που θα αποικίσουν το νέο πλανήτη, αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα. Κάποιος ιός φαίνεται να μεταδίδεται στα μέλη του πληρώματος, που τους μετατρέπει σε (μάντεψε τι έρχεται....) ζόμπι. Ο ιός προέρχεται από μία εξωγήινη οντότητα που αποδεκατίζει τους επιβάτες.
Ο Μπρους Γουίλις και η ομάδα του είναι αυτοί που θα προσπαθήσουν να σταματήσουν τον εξωγήινο, με τον χαλαρό τρόπο που έχει διδάξει ο μάστορας Μπρους όλα αυτά τα χρόνια. Λίγο υφάκι, λίγες ατάκες για χαβαλέ, ένας κασκαντέρ να τρώει το ξύλο και να κάνει τις τούμπες στη θέση του άρχοντα και την έβγαλε κι αυτή τη δουλείτσα!
Δεν γίνεται κουβέντα, ούτε για ερμηνείες, ούτε για σενάριο, ούτε για σκηνοθεσία, ούτε για ψηφιακά και πρακτικά εφέ. Τίποτα. Όλη η ταινία είναι ένα ανούσιο, αδιάφορο, χαμηλού προϋπολογισμού και χαμηλού επιπέδου δημιούργημα. Δυστυχώς σε τέτοιου είδους ταινίες περιφέρει ο Μπρους Γουίλις το κορμί του τα τελευταία χρόνια, φάντασμα του παλιού καλού εαυτού του. Επίσης, παίρνει το μάτι σου και τον κάποτε παραλίγο μεγάλο σταρ, Τόμας Τζέιν, να σπαταλά κι αυτός το ταλέντο του, προσπαθώντας να βγάλει τα προς το ζην. Κρίμα, για τον Τζέιν. Ο Γουίλις τουλάχιστον πέρασε αρκετά χρόνια στην κορυφή και έχει βάλει τη στάμπα του, η οποία δεν διατρέχει κίνδυνο να ξεθωριάσει μεν αλλά δεν υπάρχει και λόγος να παίζει σε οτιδήποτε βλέπει μπροστά του. Τουλάχιστον να επιλέγει παραγωγές που διατηρούν κάποια υψηλότερα στάνταρ, πιο κινηματογραφικά βρε παιδάκι μου κι όχι αυτή την κατάντια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου