 |
| ΓΚΟΣΤΜΠΑΣΤΕΡΣ 2 Κωμωδία,Φαντασίας, Δράσης Σκηνοθεσία:Ivan Reitman Σενάριο:Dan Aykroyd,Harold Ramis Πρωταγωνιστούν:Bill Murray, Sigourney Weaver,Dan Aykroyd, Harold Ramis,Ernie Hudson, Rick Moranis Διάρκεια: 108' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Πίσω στη δεκαετία του 1990, την εποχή που τόσο η πρώτη ταινία των Ghostbusters όσο και η δεύτερη είχαν την τιμητική τους στην ιδιωτική τηλεόραση, θυμάμαι συχνά να παρακολουθώ τη δεύτερη με πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Πάντα, για κάποιο λόγο, ενθουσιαζόμουν πολύ περισσότερο όταν έπαιζε το Ghostbusters 2 και στηνόμουν μπροστά στην τηλεόραση από νωρίς, για να μη χάσω την εναρκτήρια σκηνή με το παιδικό καρότσι που κυλάει στη μέση του δρόμου μόνο του. Σήμερα όμως, παρότι ομολογουμένως η νοσταλγία εκείνης της εποχής παίζει μεγάλο ρόλο στη θέαση της ταινίας, μπορώ να διακρίνω αρκετούς λογούς που την καθιστούν αρκετά κατώτερη της πρώτης ταινίας, αν και διασκεδαστική.
Οι χαρακτήρες παραμένουν οι ίδιοι αλλά οι Γκόστμπαστερς έχουν ουσιαστικά διαλυθεί καθώς μόνο ο Ρέι και ο Γουίνστον βάζουν περιστασιακά τις στολές τους, όχι όμως για να κυνηγήσουν φαντάσματα αλλά για να πάρουν μέρος σε παιδικά πάρτι. Ακόμα κι εκεί όμως οι Κυνηγοί Φαντασμάτων δεν έχουν πια πέραση, όπως και σε ολόκληρη τη Νέα Υόρκη, που στην πλειοψηφία της, τους θεωρεί απατεώνες. Ο Βένκμαν απ' την άλλη, έχει τη δική του τηλεοπτική εκπομπή με μεταφυσικό περιεχόμενο, ενώ ο Ίγκον Σπένγλερ έχει επιστρέψει στις επιστημονικές του έρευνες. Η ομάδα όμως θα επιστρέψει όταν τυχαία, μέσω της παλιάς γνώριμης και μεγάλου έρωτα του Βένκμαν, της Ντέινα Μπάρετ, θα ανακαλύψουν ένα τεράστιο ποτάμι εκτοπλάσματος που κυλάει κάτω από τη Νέα Υόρκη. Το εκτόπλασμα φαίνεται να κυνηγά το μωρό της Ντέινα, ενώ όλο αυτό το ποτάμι καταλήγει στο μουσείο της Νέας Υόρκης, εκεί που φυλάσσεται ο πίνακας του Βίγκο του Κατάκτητη, ενός Μολδαβού τύραννου του 17ου αιώνα, που προσπαθεί να επανέλθει στη ζωή.
Από εκεί κι έπειτα υπάρχει θέμα και στη ροή της ταινίας. Οι ατάκες και το χιούμορ βρίσκονται αρκετά βήματα πίσω σε σχέση με την πρώτη ταινία. Δεν υπάρχει ο ίδιος ρυθμός στους διαλόγους, πέρα από λίγα σημεία, που και σε αυτά όμως νιώθεις ότι αναμασάει ατάκες και καταστάσεις από το προηγούμενο φιλμ.
Όπως δεν υπάρχει καλός ρυθμός στις ατάκες, έτσι δεν υπάρχει και γενικότερα στη ροή της ταινίας. Η εξέλιξη είναι λίγο αργή και δυστυχώς η κλιμάκωση, ενώ φαίνεται ότι θα είναι θεαματική, δεν πιάνει την κορύφωση που περιμένεις, ίσως γιατί δεν έχει στηθεί πολύ καλά η απειλή γύρω από τους ήρωες.
Δεν είναι όλα τόσο άσχημα στην ταινία. Υπάρχει η χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών, υπάρχουν οι σκηνές του Μάρεϊ με τη Σιγκούρνι Γουίβερ που έχουν ενδιαφέρον, υπάρχουν και μερικές ωραίες, διασκεδαστικές σκηνές, όπως η εναρκτήρια ή αυτή στο δικαστήριο, που φαίνεται η δουλειά στα οπτικά εφέ.
Τελικός απολογισμός λοιπόν για το Ghostbusters 2! Πολλά ελαττώματα. Αρκετά χλιαρή η δράση και το χιούμορ, όχι τόσο καλή ροή και μια αίσθηση επανάληψης των καταστάσεων του πρώτου φιλμ. Στα θετικά μπαίνουν τα καλά οπτικά εφέ, η χημεία των ηθοποιών και η γοητεία της ιστορίας των τύπων που κάνουν κάτι το οποίο λίγοι πιστεύουν αλλά που αυτοί το υποστηρίζουν μέχρι τέλους, χωρίς να υπολογίζουν το κόστος. Η σύγκριση με την αρχική ταινία είναι αναπόφευκτη και κοστίζει πάρα πολύ στο σίκουελ, το οποίο είναι απλώς μια διασκεδαστική ταινία τελικά, που θα τη βλέπεις πάντα με μεγαλύτερη επιείκεια αν (όπως ο γράφων) έχεις μεγαλώσει μαζί της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου