Είδος: Κινούμενα Σχέδια
"Περίεργο παραμύθι, έτσι; Σας μοιάζει λίγο σκληρό για να το παρακολουθήσουν πιτσιρίκια αλλά πιστέψτε με, δεν είναι. Μήπως είναι η πρώτη φορά που έργα για παιδιά χρησιμοποιούν τη σκληρή πλευρά της ζωής για να πουν αυτό που θέλουν;"
 |
| ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΓΟΥΊΛΟΜΠΙ |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Το θέμα της δημιουργίας οικογένειας και κυρίως το πότε γίνεσαι γονιός είναι ένα αρκετά δύσκολο στην ανάλυσή του θέμα και θεωρώ ότι οι απαντήσεις που θα πάρεις αν θέσεις το ερώτημα θα είναι πολλές και διάφορες. Κάποιος μπορεί να νιώσει έτοιμος σε νεαρή ηλικία, άλλος να θέλει να ζήσει την εργένικη ζωή περισσότερο, ενώ μέσα στις επιλογές υπάρχει πάντα και η μη ανάγκη από το άτομο για δημιουργία οικογένειας, συχνότερα στους άντρες. Όπως και να έχει, όλα είναι αποδεκτά και κανείς δε μπορεί να υποδείξει με σαφήνεια τίποτα σε κανέναν. Αυτό που μπορείς να υποδείξεις με μεγαλύτερη ευκολία είναι περιπτώσεις ανθρώπων που δεν θα έπρεπε να γίνουν γονείς. Αυτό θα κάνουμε σήμερα, μιλώντας σας για τους Γουίλομπι.
Η Μητέρα κι ο Πατέρας Γουίλομπι ήταν και είναι τρελά ερωτευμένοι. Περνούσαν και περνούν όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας μαζί, στο παλιό αρχοντικό τους, στο κέντρο μια μεγαλούπολης, ανταλλάσσοντας γλυκόλογα, αγκαλίτσες και τρυφερά φιλιά. Δυο τόσο ερωτευμένοι άνθρωποι θεωρείς ότι θα φέρουν στη ζωή ένα τυχερό παιδί, που θα ζήσει σε ένα περιβάλλον γεμάτο αγάπη και αρμονία. Κι όμως, όχι! Το πρώτο παιδί, ο μικρός Τιμ, μεγάλωσε χωρίς να γνωρίζει τι σημαίνει πραγματική αγάπη από τους γονείς του. Αόρατος ήταν γι αυτούς. Το ίδιο και το δεύτερο παιδί, η γλυκιά Τζέιν. Μεγάλωσε μαζί με τον αδερφό της, σαν να μην υπάρχουν για τους γονείς τους, οι οποίοι συνέχιζαν να ζουν τον έρωτά τους. Έλα όμως που δεν σταμάτησαν εκεί! Έφεραν στη ζωή και τους δίδυμους Μπάρναμπι, για να τους παρατήσουν κι αυτούς μαζί με τα άλλα δύο μεγαλύτερα αδέλφια τους. Τα αδέλφια, με τα χαρακτηριστικά κόκκινα μαλλιά των Γουίλομπι, μεγάλωναν στην ουσία μόνα τους, τρώγοντας ότι περίσσευε από τους σκληρούς γονείς τους. Το παράδοξο είναι ότι ήταν με τον τρόπο τους ευτυχισμένα. Μέχρι που είδαν πως ζουν οι αληθινές οικογένειες. Σκέφτηκαν λοιπόν να στείλουν τους γονείς τους σε ένα ταξίδι από το οποίο δύσκολα θα μπορούσαν να επιστρέψουν. Έφτιαξαν ένα ψεύτικο διαφημιστικό για ταξίδι στις Άλπεις, με ψεύτικες πληροφορίες, ελπίζοντας ότι θα συμβεί το αναπόφευκτο.
Έτσι οι γονείς έφυγαν και τα παιδιά έμειναν πίσω αλλά όχι εντελώς μόνα τους. Οι σκληροί γονείς τους φρόντισαν να προσλάβουν μια νταντά, για να μην βρουν το σπίτι σε άθλια κατάσταση όταν επιστρέψουν κι όχι φυσικά για να προσέχει τα παιδιά. Η νταντά όμως ήταν αυτή που θα άλλαζε τη ζωή των παιδιών για πάντα. Θα τα μάθαινε να έχουν εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και τον εαυτό τους και να ζουν τη ζωή τους, όπως θα πρέπει να κάνει κάθε παιδί στην ηλικία τους.
Περίεργο παραμύθι, έτσι; Σας μοιάζει λίγο σκληρό για να το παρακολουθήσουν πιτσιρίκια αλλά πιστέψτε με, δεν είναι. Μήπως είναι η πρώτη φορά που έργα για παιδιά χρησιμοποιούν τη σκληρή πλευρά της ζωής για να πουν αυτό που θέλουν; Έτσι κι εδώ, η απανθρωπιά των γονιών Γουίλομπι, δεν είναι ικανή να πληγώσει κανέναν θεατή, μιας και ο κόσμος που κινείται το παραμύθι μας είναι αρκετά πολύχρωμος και σύντομα κάνει την εμφάνισή της η νταντά και ένας ιδιοκτήτης εργοστασίου ζαχαρωτών (Γουίλι Γουόνκα, ακούς;) που φροντίζουν να προστατέψουν τα παιδιά (και της ιστορίας αλλά και τους θεατές) απ' ότι οτιδήποτε βλαβερό θα μπορούσε να υπάρξει.
Ο κόσμος των Γουίλομπι παρουσιάζεται με ένα σύγχρονο animation με αισθητική stop motion, έντονα χρώματα, που γίνονται ακόμα πιο έντονα στο εργοστάσιο ζαχαρωτών, όμορφα σχεδιασμένους χαρακτήρες και αρκετό χιούμορ. Τα πιτσιρίκια μπορεί να μην το καταλάβουν απόλυτα αλλά θα περάσουν καλά. Οι μεγάλοι και θα το καταλάβουν και θα περάσουν κι αυτοί σχετικά καλά την ώρα τους ή έστω ανώδυνα. Έχω την αίσθηση ότι είναι ένα παραμύθι σχεδιασμένο για παιδιά που στοχεύει όμως στις μεγαλύτερες ηλικίες τόσο με το υπόβαθρο της θεματικής του όσο με την ακρίβεια του σχεδιασμού του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου