Είδος: Ψυχολογικό θρίλερ, τρόμου, μυστηρίου
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
"Δεν πρέπει να περιμένεις εξηγήσεις γι αυτό που συμβαίνει στην ταινία. Αν θέλεις απαντήσεις στο φινάλε, τότε καλύτερα μην τη δεις, γιατί θα υποτιμήσεις ένα αρκετά αξιόλογο έργο μεταφυσικού και απόκοσμου τρόμου."
 |
ΤΡΑΥΜΑΤΑ
Σκηνοθεσία:Babak Anvari
Σενάριο:Babak Anvari,
Nathan Ballingrud(novel)
Παίζουν:Armie Hammer,
Zazie Beetz,Karl Glusman |
Ο Μπάμπακ Ανβαρί επιστρέφει με μια ταινία απόκοσμου τρόμου, μετά το Under The Shadow, που χρησιμοποιούσε το μεταφυσικό αλλά για να πει πιο γήινα "πράγματα". Εδώ η ιστορία είναι ιδιαιτέρως επηρεασμένη από τις ιστορίες του Λάβκραφτ. Τοποθετημένη λοιπόν στον κόσμο μας αλλά η απειλή έρχεται από κάπου αλλού, έξω από αυτό το σύμπαν.
Ο Άρνι Χάμερ υποδύεται τον Γουίλ. Ο Γουίλ εργάζεται ως μπάρμαν, προσπαθώντας να βγάλει άκρη με τη ζωή του. Συζεί με την κοπέλα του αλλά μοιάζει να είναι ερωτευμένος ακόμα με την πρώην του, η οποία συχνάζει ακόμα στο μπαρ μαζί με το νέο φίλο της. Μια φασαρία ξεσπά ένα βράδυ ανάμεσα σε ένα φίλο του Γουίλ κι έναν άγνωστο σε αυτόν τύπο. Μια παρέα πιτσιρικάδων που βρίσκονται εκεί αναστατώνονται και φεύγουν βιαστικά όμως ένας από αυτούς ξεχνά το κινητό του. Ο Γουίλ το μαζεύει με σκοπό να βρει τον ιδιοκτήτη την επόμενη μέρα κι από εκεί και πέρα αρχίζει η ζωή του να αλλάζει. Περίεργα μηνύματα αρχίζουν να έρχονται κι ενώ αρχικά ο Γουίλ προσπαθεί απλώς να ειδοποιήσει ότι έχει το κινητό και περιμένει τον ιδιοκτήτη να το παραδώσει την επόμενη μέρα, η περιέργεια τον οδηγεί να ψάξει τα αρχεία του κινητού. Εκεί ανακαλύπτει φωτογραφίες και βίντεο που φαίνεται οι πιτσιρικάδες να τράβηξαν κατά τη διάρκεια μιας δολοφονίας που διέπραξαν, με μορφή ιεροτελεστίας. Κάτι το απόκοσμο φαίνεται να υπάρχει σε αυτά τα βίντεο και σιγά σιγά ο Γουίλ οδηγείται στην παράνοια καθώς ακολουθεί μια σειρά από εντελώς αλλόκοτα γεγονότα.
Δεν πρέπει να περιμένεις εξηγήσεις γι αυτό που συμβαίνει στην ταινία. Αν θέλεις απαντήσεις στο φινάλε, τότε καλύτερα μην τη δεις, γιατί θα υποτιμήσεις ένα αρκετά αξιόλογο έργο μεταφυσικού και απόκοσμου τρόμου. Δεν νιώθω ότι φτάνει στο επίπεδο της προηγούμενης ταινίας του σκηνοθέτη, ίσως όμως γιατί δε μπόρεσα να την κατανοήσω όπως εκείνη την ταινία, που οι συμβολισμοί της ήταν πολύ πιο ξεκάθαροι και ανθρωπίνως κατανοητοί. Εδώ, φλερτάρει έντονα με τον κόσμο του Χ. Φ. Λάβκραφτ, τεράστιο συγγραφέα του φανταστικού, απόκοσμου (μου αρέσει αυτή η λέξη, όπως έχετε ήδη καταλάβει) τρόμου, του οποίου οι ήρωες είναι όσο πιο άνθρωποι γίνεται αλλά "αυτό" που τους κυνηγά έρχεται από έναν παντελώς μη ανθρώπινο κόσμο. Έτσι κι εδώ, ο ήρωας είναι ένας μπάρμαν στα τριάντα περίπου χρόνια του, με προβλήματα στην προσωπική του ζωή, αγωνίες στην επαγγελματική και ζει σε μια κοινωνία που και ο περίγυρός του είναι κάπως παρόμοιος.
Ο Ανβαρί γράφει το σενάριό του, με βάση τη νουβέλα του Νέιθαν Μπάλινγκριντ. Τα τραύματα (πλήγες), οι κατσαρίδες και τα τούνελ είναι τα τρία στοιχεία που ίσως πρέπει να ρίξεις την προσοχή σου αν θέλεις να ερμηνεύσεις την ταινία, αν αυτό είναι εφικτό. Οι κατσαρίδες εμφανίζονται παντού, ενώ τα τραύματα στο ανθρώπινο σώμα φαίνεται να λειτουργούν σαν πύλες για κάποιον άλλο κόσμο.
Σκοτάδι, πεσιμισμός, σχετικά αργοί ρυθμοί αλλά έντονη ατμόσφαιρα τρόμου, την οποία ο Ανβαρί στήνει με προσοχή. Υπάρχει ένας διάχυτος τρόμος στην ταινία, που μου θύμισε αρκετά την Ιαπωνική εκδοχή του The Ring. Χωρίς να έχεις δει τίποτα ιδιαίτερα τρομακτικό, νιώθεις μια μόνιμη ενόχληση, μια συνεχής ανατριχίλα.
Δεν θέλω να γράψω άλλα για την ταινία, γιατί καλό είναι να την δείτε χωρίς να ξέρετε πολλά. Θυμηθείτε μόνο ότι είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που μεταπηδά στο μεταφυσικό τρόμο και δεν θα σας εξηγήσει ποτέ τι συνέβη. Αν είστε διατεθειμένοι να το δεχτείτε, αξίζει τη διαδρομή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου