Είδος: Κινούμενα Σχέδια, Κόμικ, Επιστημονικής Φαντασίας
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Το σχέδιο του θανάτου του Σούπερμαν εγκρίνεται και τον Δεκέμβριο του 1992 η σειρά που θα σκοτώσει τον Σούπερμαν ξεκινά και στο τεύχος 75 του περιοδικού Superman, ο Καλ Ελ πέφτει νεκρός μετά τη μάχη του με τον Ντούμσντέι. Οι αναγνώστες κλονίζονται και οι πωλήσεις ανεβαίνουν ξανά για τη DC σε όλη αυτή την περίοδο μέχρι την επιστροφή του ήρωα στο The Adventures of Superman, τεύχος 505.
Για πολλούς, η καλλιτεχνική αξία του όλου εγχειρήματος δεν είναι ιδιαίτερη. Περισσότερο θεωρήθηκε σαν ένα κόλπο από τη μεριά της DC για να αυξήσει της πωλήσεις της αλλά οι άμεσα εμπλεκόμενοι, όπως ο σκιτσογράφος/ σεναριογράφος Νταν Γιούργκενς έχουν δηλώσει ότι κανείς τους δεν περίμενε ότι θα υπήρχε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον, ούτε τότε αλλά ούτε και τα επόμενα χρόνια. Η ιστορία αυτή προκάλεσε ένα κύμα άλλων ιστοριών και θανάτων (ή "σχεδόν" θανάτων) υπερηρώων, όπως των Γουόντερ Γούμαν, Γκριν Λάντερν, Γκριν Άροου και Φλας αλλά και το Knightfall , του Σκοτεινού Ιππότη.
Το μόνο στοιχείο που δε μου λειτούργησε, και το αναφέρω τώρα για να ξεμπερδεύουμε, είναι η φωνή του Άνταμ Μπόλντγουιν ως Σούπερμαν. Ο άνθρωπος μια χαρά ερμηνεύει αλλά το μέταλλο της φωνής του, δεν είναι αυτό που περίμενα από τον Σούπερμαν και δυστυχώς δε μπόρεσα να το συνηθίσω μέχρι το τέλος της ταινίας. Στα υπόλοιπα μέρη, η ταινία κατάφερε να με κερδίσει ολοκληρωτικά!
Οι σκηνές δράσης είναι πάρα πολύ καλά δοσμένες. Η μονομαχία με τον Ντουμσντέι είναι εξαιρετική και οι σκηνές με τον κλώνο Σούπερμαν στο τέλος είναι κι αυτές αρκετά καλά χορογραφημένες με καθαρό σχέδιο που σου επιτρέπει να βλέπεις τι συμβαίνει. Σαφώς θα μπορούσαν να μην υπερβάλουν σε κάποιες σκηνές δράσης με τη Λόις σε ρόλο που θα ζήλευε και ο Βιν Ντίζελ στο Fast & Furious αλλά, είπαμε, μιλάμε για κινούμενα σχέδια, οπότε κάποιες υπερβολές μπορούν να συγχωρεθούν.
"Μπορεί το The Death of Superman και το Reign of Supermen, του 2018, να παρουσίασαν πιο ολοκληρωμένη και πιο πιστή την ιστορία στο πρωτότυπο, όμως η ταινία του 2007 έχει κάτι πιο "ζεστό" στον πυρήνα της και παρά τις ατέλειές της κατάφερε να με αγγίξει περισσότερο."
 |
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ
Σκηνοθεσία:Lauren Montgomery,
Bruce Timm,Brandon Vietti
Σενάριο:Duane Capizzi,Bruce Timm
Παίζουν:Adam Baldwin,Anne Heche,
James Marsters |
Ο Σούπερμαν, ο απόλυτος υπερήρωας, αυτός που μαζί με τον Μπάτμαν, αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους της τέχνης των υπερηρωικών κόμικ, εκτός από φανατικούς φίλους, είχε πάντα και φανατικούς εχθρούς. Το κυριότερο πρόβλημα για τους εχθρούς των ιστοριών του ήταν ότι ο Σούπερμαν ήταν πραγματικά άτρωτος. Ένας Θεός ανάμεσα στους θνητούς που δε μπορεί να σκοτωθεί, παρά μόνο να νιώσει μια κάποια απειλή, που ίσως να τον κλονίσει. Αυτό το θέμα δημιούργησε εχθρούς και μέσα στον ίδιο τον κόσμο των κόμικς, με συγγραφείς και σκιτσογράφους της DC, της εταιρείας που στεγάζεται ο υπερήρωας, να ρίχνουν ανά διαστήματα την ιδέα στο τραπέζι.
-"Τι θα κάνουμε στην επόμενη ιστορία του Σούπερμαν;"
-"Τι λέτε γι αυτό;"
-"Το έχουμε ξανά κάνει."
-"Ίσως να κάναμε αυτό;"
-"Όχι, έχει συμβεί ξανά."
Η συζήτηση συνεχίζονταν, οι ιδέες έπεφταν και αφού έφταναν σε τέλμα, κάποιος αγανακτισμένος, μεταξύ σοβαρού και αστείου, έλεγε να τον σκοτώσουν για να ησυχάσουν.
Το αστείο αυτό ειπώθηκε αρκετές φορές κατά την περίοδο 1988 με 1991, την εποχή μετά την επική ιστορία Crisis in Infinite Earths (1985-'86) που άλλαξε αρκετά το σύμπαν της DC. Αμέσως μετά τα γεγονότα της επικής σειράς, τον Σούπερμαν αναλαμβάνει ο Τζον Μπερν, θρυλικός καλλιτέχνης στο χώρο, για τις δύο μεγάλες εταιρείες εκείνης της εποχής, τη Marvel και τη DC. Δίνει νέα πνοή στο χαρακτήρα, αλλάζοντας πολλά από τα στοιχεία που δεν λειτουργούσαν πλέον κι επιστρέφοντας αρκετά στις ρίζες του υπερήρωα, σε εκείνες τις πρώτες ιδέες των Σίσκελ και Σούστερ αλλά και στα καρτούνς του Φλάισερ. Οι πωλήσεις του Σούπερμαν ανεβαίνουν παράλληλα με τη δημοτικότητα του ήρωα. Από το 1988 και μετά, περίοδο που ο Μπερν αποχωρεί από τη DC κι επιστρέφει στη Marvel, τα πράγματα ζορίζουν για τους νέους καλλιτέχνες που έχουν αναλάβει τον Σούπερμαν. Αρκετές διαφωνίες στις συνεδριάσεις για τις επόμενες ιστορίες, εντάσεις και κάπου στο 1991, το αστείο του θανάτου του Σούπερμαν, παύει να ακούγεται πια σαν αστείο. Έπρεπε κάπως να κλονίσουν το κοινό κι αυτός ήταν ένας τρόπος, έστω κι αν όλοι γνωρίζουμε ότι στον κόσμο των υπερηρωικών κόμικς μόνο ο θείος Μπεν και οι γονείς του Μπρους Γουέιν δεν επιστρέφουν από τους νεκρούς.
 |
| © 2007 Warner Bros. Ent. All Rights Reserved |
Ο αντίκτυπος του θανάτου ήταν τεράστιος εκείνη την εποχή, όχι μόνο στα κόμικς. Εφημερίδες και τηλεοπτικά δίκτυα μπαίνουν στο παιχνίδι και το γεγονός παίρνει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις. Στην εφημερίδα Newsday, ο θάνατος του Σούπερμαν γίνεται πρωτοσέλιδο, ενώ συνεντεύξεις των υπευθύνων δημιουργών της σειράς δίνουν και παίρνουν, με τους ίδιους μάλιστα να μην είναι απόλυτα προετοιμασμένοι για το τι πρέπει να ειπωθεί, ειδικά πριν ακόμα κυκλοφορήσει το τεύχος του "θανάτου".
 |
| © 2007 Warner Bros. Ent. All Rights Reserved |
Μετά από πολλά χρόνια και διάφορες προσπάθειες που δεν βρήκαν το δρόμο για τη μεγάλη οθόνη, το τμήμα κινουμένων σχεδίων της DC , αποφασίζει να κυκλοφορήσει μια εκδοχή αυτής της ιστορίας, με τον τίτλο Superman: Doomsday. Έτσι το 2007 κυκλοφορεί η ταινία, με την οποία τυπικά ξεκινά και το DCAU (DC Animated Universe), αν και ουσιαστικά είχε ξεκινήσει από το 1992 και το Μπάτμαν: Η Μάσκα του Φαντάσματος και τις μετέπειτα σειρές Batman, Superman και Justice League, έστω κι αν δεν υπάρχει πάντα συνέχεια στις ιστορίες σειρών και ταινιών.
Το σενάριο και τη σκηνοθεσία της ταινίας συνυπογράφει ο Μπρους Τιμ, ο άνθρωπος που ξεκίνησε όλο αυτό το σύμπαν μαζί με τους Άλαν Μπέρνετ και Πολ Ντίνι. Οι αλλαγές είναι αρκετές στην ιστορία όμως η βασική πλοκή παραμένει η ίδια. Ο Σούπερμαν πρέπει να αντιμετωπίσει την απόλυτη καταστροφή, ένα εξωγήινο πλάσμα που το μόνο που το ενδιαφέρει είναι να σκοτώνει κάθε μορφή ζωής, τον Ντουμσντέι. Το πλάσμα βρίσκεται σε πορεία προς τη Μητρόπολη και ο Σούπερμαν βρίσκεται εκεί για να το σταματήσει με κάθε κόστος.
Πρώτη φορά είχα δει την ταινία όταν κυκλοφόρησε και τη βρήκα συμπαθητική αλλά οι μεγάλες διαφορές με το κόμικ με ξένισαν. Η Justice Lague και οι υπόλοιποι υπερήρωες δεν υπάρχουν εδώ. Η σχέση της Λόις με το Σούπερμαν βρίσκεται σε αρχικό στάδιο. Η στρατιά των αντικαταστατών του Σούπερμαν, εδώ ενσωματώνεται σε ένα πλάσμα, ενώ και η επιστροφή γίνεται με λίγο διαφορετικό τρόπο. Όλα αυτά, συν τις μικρές διαφορές στο σχεδιασμό των μορφών και τους διαφορετικούς ηθοποιούς στις φωνητικές ερμηνείες, είχαν προκαλέσει τότε ανάμικτα συναισθήματα, σε έναν θαυμαστή τόσο των κόμικς του Σούπερμαν, όσο και των τηλεοπτικών σειρών της DC, από το Μπάτμαν μέχρι το Justice League: Unlimited. Μια δεύτερη προβολή της ταινίας έκανα δύο τρία χρόνια μετά και μου άρεσε περισσότερο και σήμερα, δώδεκα χρονιά μετά την πρώτη προβολή, τη βρήκα ακόμα πιο ενδιαφέρουσα!
 |
| © 2007 Warner Bros. Ent. All Rights Reserved |
Ο Ντουμσντέι, παρότι βασικός χαρακτήρας με λίγο χρόνο προβολής, παρουσιάζεται εδώ εξαιρετικά. Είναι μια μηχανή θανάτου και το αποδεικνύει σκοτώνοντας πλάσματα που θα μπορούσε να αγνοήσει, όπως ένα ελάφι, αφού δεν αποτελεί απειλή για τον ίδιο. Η ταινία καταφέρνει λοιπόν να σου δείξει άμεσα ότι εδώ μιλάμε για την απόλυτη καταστροφή, για ένα πλάσμα που απλά μισεί τη ζωή.
Η Λόις Λέιν και ο Σούπερμαν έχουν ερωτική σχέση και δε σας το λέω για νέο, μην ειρωνεύεστε. Η Λόις έχει σχέση με τον Σούπερμαν αλλά δεν γνωρίζει ότι είναι ο Κλαρκ Κεντ. Αρχικά θεώρησα ότι δε θα δουλέψει όμως στην πορεία, ο τρόπος που το χειρίστηκαν οι σεναριογράφοι με κέρδισε. Ο τρόπος που έφεραν κοντά τη Λόις με τη μητέρα του Κλαρκ, έφερε ένα δυνατό συναισθηματικό δεσμό στους χαρακτήρες παρότι δεν γνωριζόντουσαν πριν.
Από την παραπάνω παράγραφο βγαίνει ίσως ένα ακόμα θεματάκι που είχα κι έχω με την ταινία και που με κρατάει πίσω στο να της δώσω ένα εύσημο παραπάνω. Φαίνεται λοιπόν ότι ο Σούπερμαν δεν έχει πολύ καιρό που έχει αναλάβει δράση. Έτσι γίνεται λίγο δύσκολο να εξηγήσεις το δέσιμο και την αγάπη του κόσμου για τον ήρωα αλλά και το τεράστιο μίσος του Λούθορ απέναντι του, τόσο νωρίς. Μιλάμε όμως για χαρακτήρες που εσείς κι εγώ γνωρίζουμε πολύ καιρό, οπότε, παρότι είναι λάθος, μπορώ να παραβλέψω ελάχιστα αυτό το ατόπημα της ταινίας. Ελάχιστα.
 |
| © 2007 Warner Bros. Ent. All Rights Reserved |
Η ενσάρκωση του Λούθορ και η ερμηνεία του Τζέιμς Μάρστερς είναι νομίζω ένα από τα καλύτερα σημεία της ταινίας. Οι καλύτερες ατάκες δίνονται στον Μάρστερς και ο ίδιος τις αποδίδει με εξαιρετικό τρόπο. Περνάει στο θεατή το μίσος που υπάρχει μέσα στο χαρακτήρα αλλά και την ιδιαίτερη σχέση που έχουν πάντα οι ήρωες με τους προσωπικούς αντιπάλους του στον κόσμο των υπερηρωικών κόμικς.
Γενικότερα, η αίσθηση που μου άφησε στο τέλος η ταινία ήταν πολύ καλή! Θα ήθελα μεγαλύτερη διάρκεια, με περισσότερη προβολή του Ντουμσντέι και της επερχόμενης μάχης που θα οδηγήσει στο θάνατο και θα ήθελα ίσως λίγο περισσότερο χρόνο ανάμεσα στη Λόις Λέιν και το Σούπερμαν, καθώς επίσης θα βοηθούσε αν έβλεπα επί της οθόνης μία έστω σκηνή του Κλαρκ με τη μητέρα του. Έστω και με αυτές τις ελλείψεις η ταινία δε με απογοήτευσε, τουναντίον μάλιστα. Θεωρώ ότι είναι μια από τις καλύτερες του DCAU. Μπορεί το The Death of Superman και το Reign of Supermen, του 2018, να παρουσίασαν πιο ολοκληρωμένη και πιο πιστή την ιστορία στο πρωτότυπο, όμως η ταινία του 2007 έχει κάτι πιο "ζεστό" στον πυρήνα της και παρά τις ατέλειές της κατάφερε να με αγγίξει περισσότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου