Είδος: Περιπέτεια, Θρίλερ, Επιστημονικής Φαντασίας
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Μέτα από αυτή τη σύντομη εισαγωγή για το φαινόμενο Κέιτζ, πάμε να δούμε το τελευταίο φιλμ που πρωταγωνιστεί. Σε αυτό το φιλμ ο Κέιτζ αποφεύγει τις υπερβολές και δίνει μια πολύ συγκρατημένη ερμηνεία, χωρίς εξάρσεις, χωρίς την τρέλα στο βλέμμα του, που περιμένεις να εμφανιστεί σε κάθε νέα ταινία του. Πολλοί, κακεντρεχείς και προκατειλημμένοι, θα μπορούσαν να υποθέσουν ότι μάλλον βαριέται και κάνει μια ακόμα αρπαχτή. Εμείς, όμως, οι πιστοί του Νίκολας, θα δώσουμε στη νέα του ερμηνεία το στίγμα της χαλαρής και συγκρατημένης. Το σενάριο μας πάει στο κοντινό μέλλον, εκεί όπου τα αποθέματα νερού και καυσίμων έχουν λιγοστέψει. Ο πληθυσμός έχει συγκεντρωθεί κυρίως στις μεγάλες πόλεις ενώ ένα μικρό ποσοστό ζει ακόμα στην ύπαιθρο, με λιγοστές προμήθειες και παράγοντας όσο μπορεί τα απαραίτητα για να ζήσει. Ο Νίκολας Κέιτζ υποδύεται έναν ομοσπονδιακό πράκτορα της Υπηρεσίας Ανθρωπότητας, μιας υπηρεσίας που έχει δημιουργηθεί για να ελέγχει κυρίως τους ανθρώπους που ζουν εκτός των πόλεων και να βλέπει κατά πόσο συμμορφώνονται με την σωστή παραγωγή και κατανάλωση των πόρων τους, ενώ έχει τη δυνατότητα σε κάποιες οικογένειες που φαίνεται να τα βγάζουν δύσκολα πέρα, να εισηγηθεί της μεταφοράς τους στη Νέα Εδέμ, μιας κοινότητας που μπορούν να ζήσουν με πολύ περισσότερες ανέσεις. Μετά τον φαινομενικά τυπικό έλεγχο σε μια γυναίκα και τον ανήλικο γιο της, που ζουν σε μια απομονωμένη φάρμα, μια σειρά γεγονότων οδηγούν τον ομοσπονδιακό σε μια τρομερή αποκάλυψη για την Εδέμ. Ενώ έπρεπε λοιπόν να οδηγήσει τη γυναίκα με το παιδί στην Εδέμ, αποστατεί και μαζί γίνονται φυγάδες, προσπαθώντας να φτάσουν ασφαλείς σε μια περιοχή του Καναδά που δεν ελέγχεται από την Υπηρεσία Ανθρωπότητας.
Το The Humanity Bureau είναι μια καθαρόαιμη b-movie που κουβάλα στοιχεία από την "καλή" εποχή των ταινιών αυτών, χωρίς ωστόσο να καταφέρνει να μας κεντρίσει απόλυτα το ενδιαφέρον. Υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν ακόμα και πολιτικές αναφορές και ανησυχίες αλλά όλα σε μικρό βαθμό και χωρίς να εμβαθύνει όταν αυτό χρειάζεται. Γενικότερα το φιλμ θα το χαρακτήριζα "απρόσμενο", τόσο στην εξέλιξή του όσο και στον τρόπο που φαίνεται να κορυφώνεται. Εκεί που γίνεται το μη αναμενόμενο και σε ξαφνιάζει, κάπου εκεί τελειώνουν όλα όσα είχε στο νου του ο σεναριογράφος να πει κι έρχεται το βιαστικό του φινάλε.
"Η γενικότερη εικόνα του φιλμ δείχνει ότι ο σκηνοθέτης του ήθελε να πάρει στα σοβαρά το υλικό του αλλά το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι ούτε όσο καλό θα έπρεπε ούτε όσο διασκεδαστικό θα μπορούσε να γίνει αν επέλεγε το συνηθισμένο δρόμο που δείχνει ο Νίκολας τα τελευταία χρόνια."
 |
Σκηνοθεσία: Rob W. King
Σενάριο:Dave Schultz
Παίζουν:Nicolas Cage,
Sarah Lind,Jakob Davies |
Σίγουρα έχω αναφέρει ξανά πόσο ενδιαφέρον παρουσιάζει η περίπτωση "Νίκολας Κέιτζ"! Όχι μόνο στο κομμάτι της δουλειάς του αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, σε ό,τι έχει να κάνει με τη συμπεριφορά του Κέιτζ εκτός πλατό, οι ιστορίες που έχουν να πουν όσοι έχουν δουλέψει μαζί του, δείχνουν έναν άνθρωπο ιδιαίτερο. Δε θα επεκταθούμε σε αυτό το κομμάτι προφανώς αλλά θα μείνουμε καθαρά στο επαγγελματικό και τις επιλογές του ηθοποιού. Επιλογές σεναρίων αλλά και ερμηνευτικές επιλογές. Και εκεί τα πράγματα είναι πολύ περίεργα τα τελευταία χρόνια με τον Κέιτζ να έχει καταφέρει κάτι που δε μπορώ να θυμηθώ αν το έχει καταφέρει κανείς άλλος στο παρελθόν. Επιλογές ακραίων και πολλές φορές κακών σεναρίων, κάνοντας μια παράλληλη καριέρα σε b - movies , παίζοντας με μια υπέροχη ερμηνευτική υπερβολή συνήθως, δημιουργώντας έτσι έναν δεύτερο Νίκολας Κέιτζ, τόσο μακρυά αλλά και τόσο κοντά ανά διαστήματα στον ηθοποιό που κάποτε κέρδισε ένα όσκαρ ερμηνείας. Παρότι στην πλειοψηφία τους τα σενάρια που επιλέγει ο Κέιτζ είναι τουλάχιστον μέτριας ποιότητας και παρότι οι ταινίες που δημιουργούνται δεν ξεφεύγουν κι αυτές από τη μετριότητα, ο Νίκολας έχει τον τρόπο να βγάζει κάτι στην οθόνη, κάτι δυναμικό, μαγνητικό.
Μέτα από αυτή τη σύντομη εισαγωγή για το φαινόμενο Κέιτζ, πάμε να δούμε το τελευταίο φιλμ που πρωταγωνιστεί. Σε αυτό το φιλμ ο Κέιτζ αποφεύγει τις υπερβολές και δίνει μια πολύ συγκρατημένη ερμηνεία, χωρίς εξάρσεις, χωρίς την τρέλα στο βλέμμα του, που περιμένεις να εμφανιστεί σε κάθε νέα ταινία του. Πολλοί, κακεντρεχείς και προκατειλημμένοι, θα μπορούσαν να υποθέσουν ότι μάλλον βαριέται και κάνει μια ακόμα αρπαχτή. Εμείς, όμως, οι πιστοί του Νίκολας, θα δώσουμε στη νέα του ερμηνεία το στίγμα της χαλαρής και συγκρατημένης. Το σενάριο μας πάει στο κοντινό μέλλον, εκεί όπου τα αποθέματα νερού και καυσίμων έχουν λιγοστέψει. Ο πληθυσμός έχει συγκεντρωθεί κυρίως στις μεγάλες πόλεις ενώ ένα μικρό ποσοστό ζει ακόμα στην ύπαιθρο, με λιγοστές προμήθειες και παράγοντας όσο μπορεί τα απαραίτητα για να ζήσει. Ο Νίκολας Κέιτζ υποδύεται έναν ομοσπονδιακό πράκτορα της Υπηρεσίας Ανθρωπότητας, μιας υπηρεσίας που έχει δημιουργηθεί για να ελέγχει κυρίως τους ανθρώπους που ζουν εκτός των πόλεων και να βλέπει κατά πόσο συμμορφώνονται με την σωστή παραγωγή και κατανάλωση των πόρων τους, ενώ έχει τη δυνατότητα σε κάποιες οικογένειες που φαίνεται να τα βγάζουν δύσκολα πέρα, να εισηγηθεί της μεταφοράς τους στη Νέα Εδέμ, μιας κοινότητας που μπορούν να ζήσουν με πολύ περισσότερες ανέσεις. Μετά τον φαινομενικά τυπικό έλεγχο σε μια γυναίκα και τον ανήλικο γιο της, που ζουν σε μια απομονωμένη φάρμα, μια σειρά γεγονότων οδηγούν τον ομοσπονδιακό σε μια τρομερή αποκάλυψη για την Εδέμ. Ενώ έπρεπε λοιπόν να οδηγήσει τη γυναίκα με το παιδί στην Εδέμ, αποστατεί και μαζί γίνονται φυγάδες, προσπαθώντας να φτάσουν ασφαλείς σε μια περιοχή του Καναδά που δεν ελέγχεται από την Υπηρεσία Ανθρωπότητας.
Το The Humanity Bureau είναι μια καθαρόαιμη b-movie που κουβάλα στοιχεία από την "καλή" εποχή των ταινιών αυτών, χωρίς ωστόσο να καταφέρνει να μας κεντρίσει απόλυτα το ενδιαφέρον. Υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν ακόμα και πολιτικές αναφορές και ανησυχίες αλλά όλα σε μικρό βαθμό και χωρίς να εμβαθύνει όταν αυτό χρειάζεται. Γενικότερα το φιλμ θα το χαρακτήριζα "απρόσμενο", τόσο στην εξέλιξή του όσο και στον τρόπο που φαίνεται να κορυφώνεται. Εκεί που γίνεται το μη αναμενόμενο και σε ξαφνιάζει, κάπου εκεί τελειώνουν όλα όσα είχε στο νου του ο σεναριογράφος να πει κι έρχεται το βιαστικό του φινάλε.
Ο Κέιτζ γενικά είναι αξιοπρεπής στο ρόλο του, δείχνει ένα μικρό ενδιαφέρον να προσεγγίσει το χαρακτήρα φυσιολογικά αλλά το σενάριο δεν του επιτρέπει πολλά. Απλώς κρατιέται προσγειωμένος, αποφεύγοντας τις υπερβολές (δυστυχώς ή ευτυχώς, ανάλογα από ποια πλευρά θα το δεις). Οι υπόλοιποι κινούνται στα πλαίσια των ερμηνειών των b-movies και είναι από αδιάφοροι έως μέτριοι.
Η γενικότερη εικόνα του φιλμ δείχνει ότι ο σκηνοθέτης του ήθελε να πάρει στα σοβαρά το υλικό του αλλά το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι ούτε όσο καλό θα έπρεπε ούτε όσο διασκεδαστικό θα μπορούσε να γίνει αν επέλεγε το συνηθισμένο δρόμο που δείχνει ο Νίκολας τα τελευταία χρόνια. Θα το δουν οι φίλοι του ιδιαίτερου ηθοποιού αλλά οι περισσότεροι θα το ξεχάσουν κι αυτό σύντομα, όπως τα περισσότερα τελευταία φιλμς του. Η διαφορά είναι ότι οι πιο πολλές από τις προηγούμενες ταινίες του ήταν πιο διασκεδαστικές κατά την προβολή τους, ενώ αυτή δυσκολεύεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου