Pottersville (2017)

Είδος: Κωμωδία

"Κάτι μας θυμίζει από το σινεμά του Κάπρα , λόγω "τίτλου" αλλά και λόγω της πρωταγωνιστικής φιγούρας του Σάνον και του "ζεστού", χριστουγεννιάτικου κλίματος φινάλε που μας επιφυλάσσει το φιλμ αλλά το μείγμα είναι λίγο παράξενο και δεν δένει πάντα."

Σκηνοθεσία:Seth Henrikson

Σενάριο:Daniel Meyer

Παίζουν:Michael Shannon,
Judy Greer,Ron Perlman

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

 Οι γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων μας επιτρέπουν να είμαστε πιότερο καλόκαρδοι και χαλαροί στην κρίση μας απέναντι στα κινηματογραφικά προϊόντα που μας έρχονται αυτή την περίοδο. Έτσι συμβαίνει και με το συμπαθητικό αλλά εύπεπτο και καταδικασμένο να είναι από εκείνες τις ταινίες που ξεχνιούνται σύντομα, Pottersville.

  Στην πρώτη μεγάλου μήκους σκηνοθετική δουλειά του, ο Σεθ Χένρικσον, καταφέρνει να μαζέψει ένα εξαιρετικό επιτελείο ηθοποιών, που θα ζήλευαν αρκετές μικρές παραγωγές, όπως και του λόγου του. Μπροστάρης ο Μάικλ Σάνον, με τις περίεργες πάντα επιλογές του, ενώ ακολουθούν ονόματα όπως αυτά της όμορφης και αξιοπρεπέστατης πάντα Τζούντι Γκριρ, ο άπαιχτος Ίαν ΜακΣέιν, ο Ρον Πέρλμαν και ο καλός κωμικός Τόμας Λένον. Εύκολη δουλειά για τον σκηνοθέτη η καθοδήγηση των ηθοποιών του και αυτό φαίνεται στο τελικό αποτέλεσμα καθώς όλοι κάνουν αυτό που περιμένεις να κάνουν, τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω. Αυτό είναι εξάλλου και το γενικότερο μειονέκτημα της ταινίας, σε όλους τους τομείς. Λείπει αυτό το κάτι που θα έπαιρνε το φιλμ από το επίπεδο του συμπαθητικού μεν, εύκολου να διαγραφεί από τη μνήμη δε.

  Το σενάριο που έγραψε ο Ντάνιελ Μέγιερ μας μεταφέρει στη φανταστική πόλη του Πότερσβιλ και έχει ως πρωταγωνιστή τον Μέιναρντ Γκρέιγκερ, τον καλόκαρδο ιδιοκτήτη του παντοπωλείου της πόλης. Ο Μέιναρντ αγαπάει την πόλη του και παρά τις οικονομικές δυσκολίες που έφερε η κρίση σε όλους τους κατοίκους τους στηρίζει με τον δικό του τρόπο. Ένα βράδυ που ο Μέιναρντ κλείνει πιο νωρίς και αποφασίζει να κάνει έκπληξη στη γυναίκα του αλλά η μεγαλύτερη έκπληξη είναι αυτό που θα αντικρίσει όταν ανοίξει την πόρτα της κρεβατοκάμαρας και μη βιαστείτε να πείτε ότι το πιάσατε, γιατί δεν είναι αυτό που φαντάζεστε. Η γυναίκα του είναι ντυμένη με μια ολόσωμη χνουδωτή φόρμα λαγού και χαριεντίζεται με το σερίφη της πόλης, ο οποίος με τη σειρά του φορά μια παρόμοια φόρμα λύκου! Απροσδόκητη επιλογή αλλά γενικότερα το φιλμ παίζει στα όρια του σουρεαλιστικού οπότε προχωράμε. Η εξήγηση που δίνουν στον Μέιναρντ έχει να κάνει με κάποια λέσχη φίλων των χνουδωτών ζώων και αυτός τρελαμένος επιστρέφει στο μαγαζί του και αρχίζει να πίνει. Αφού γίνεται λιώμα βρίσκει μια μάσκα γορίλα, φορά και μια τριχωτή κυνηγετική στολή καμουφλάζ και τριγυρίζει στην πόλη ουρλιάζοντας. Την επόμενη μέρα ολόκληρη η πόλη γίνεται πρώτο θέμα στις ειδήσεις καθώς πολλοί κάτοικοι αναφέρουν ότι είδαν το προηγούμενο βράδυ μια μορφή που έμοιαζε στον θρυλικό Μεγαλοπόδαρο. Οι πρώτοι περίεργοι δεν αργούν να φανούν, η πόλη αποκτά ξανά ζωή και τουρισμό και ο Μέιναρντ αποφασίζει να συνεχίσει να κάνει εμφανίσεις με τη στολή τα βράδια, δίνοντας ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο στους υποψήφιους επισκέπτες της πόλης. Στην ιστορία μπλέκεται κι ένας περίεργος τηλεοπτικός κυνηγός τεράτων  και σε συνδυασμό με έναν ντόπιο κυνηγό θα κάνουν το έργο του Μέιναρντ δύσκολο αλλά αυτός θα το παλέψει μέχρι τέλους.

  Κάτι μας θυμίζει από το σινεμά του Κάπρα κυρίως λόγω "τίτλου" αλλά και λόγω της πρωταγωνιστικής φιγούρας του Σάνον και του "ζεστού", χριστουγεννιάτικου κλίματος φινάλε που μας επιφυλάσσει το φιλμ αλλά το μείγμα είναι λίγο παράξενο και δεν δένει πάντα. Υπάρχουν στιγμές κωμικές αλλά με το χιούμορ να μην είναι το εύκολα αποδεκτό, κάτι που πιθανόν θα κάνει πολλούς θεατές να νιώσουν αμήχανα και να είναι περισσότερο συγκρατημένοι. Μια από τις έξυπνες στιγμές ωστόσο, για τους σινεφιλικούς, είναι μια αναφορά στα Σαγόνια του Καρχαρία. Υπάρχει μια συγκέντρωση στο παντοπωλείο όπου όλοι είναι καθισμένοι και συζητούν για την αντιμετώπιση του Μεγαλοπόδαρου και στη συζήτηση μπαίνει ο Ίαν ΜακΣέην, θυμίζοντας την εμφάνιση του Ρόμπερτ Σω στο κλασικό φιλμ του Στίβεν Σπίλμπεργκ!

  Παρά τα όποια προβλήματα, το Pottersville μπορεί να βρει χώρο στις ταινίες που θα παρακολούθησετε μέσα στις γιορτές. Είναι από εκείνες τις ταινίες που στην πορεία τις χαρακτηρίζουμε ως τις "ταινίες τις μεσημεριανής τηλεοπτικής ζώνης". Κινείται σε ασφαλή μονοπάτια, χωρίς να ρισκάρει ιδιαίτερα, βρίσκοντας έτσι μια αρκετά μεγάλη μερίδα κοινού που θα το παρακολουθήσει και που, εδώ που τα λέμε, δε χάνει και τίποτα.

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων

IMDb