Είδος: Περιπέτεια, Δράσης
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Κλασική ιστορία εκδίκησης το φιλμ που σκηνοθετεί ο Τζέσι Β. Τζόνσον, με αρκετή βία αλλά χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι ταινίες εκδίκησης ξυπνούν τα πρωτόγονα ένστικτα μας και γεμίζουμε ικανοποίηση στο τέλος, όταν ο ήρωας παίρνει το αίμα του πίσω. Δεν είναι ντροπή να το παραδεχτούμε. Η συγκεκριμένη ωστόσο αποτυγχάνει στο κομμάτι αυτό. Οι σκηνές ανάμεσα από τις μάχες που επιδίδεται ο Άντκινς δεν είναι γραμμένες με τρόπο που θα μας κάνουν να δεθούμε ιδιαίτερα με τον πρωταγωνιστή, οπότε χάνεται το κομμάτι που συμπάσχουμε τις απώλειες του ήρωα. Το κορίτσι και ο φίλος του σκοτώνονται αλλά δεν έχουμε καταφέρει ούτε με τον έναν ούτε με τον άλλο να έχουμε αρκετό χρόνο στην οθόνη, οπότε λίγο αδιάφορο μας έρχεται όλο αυτό. Από εκεί και πέρα, παρακολουθούμε μια έκρηξη βίας μέχρι να φτάσουμε στην τελική μάχη του φινάλε, η οποία είναι η καλύτερη, σε μια ταινία, όμως, που ακόμα κι εκεί υστερεί αρκετά. Ο θεαματικός Άντκινς κάνει ό,τι μπορεί αλλά ο τρόπος που χορογραφείται η δράση δε βοηθά καθόλου. Ίσως οι πιο αργές σκηνές μάχης σώμα με σώμα, που έχω δει σε ταινία του.
"Κλασική ιστορία εκδίκησης το φιλμ που σκηνοθετεί ο Τζέσι Β. Τζόνσον, με αρκετή βία αλλά χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι ταινίες εκδίκησης ξυπνούν τα πρωτόγονα ένστικτα μας και γεμίζουμε ικανοποίηση στο τέλος, όταν ο ήρωας παίρνει το αίμα του πίσω. Δεν είναι ντροπή να το παραδεχτούμε. Η συγκεκριμένη ωστόσο αποτυγχάνει στο κομμάτι αυτό."
 |
Σκηνοθεσία:Jesse V. Johnson
Σενάριο:Jesse V. Johnson
Παίζουν:Scott Adkins,
Marko Zaror,Juju Chan |
Το νέο φιλμ που πρωταγωνιστεί ο υποτιμημένος ηθοποιός ταινιών δράσης, Σκοτ Άντκινς, έρχεται να φέρει έναν αέρα από τις περιπέτειες της δεκαετίας του 1980 και του 1990, κάτι που συμβαίνει με αρκετά φιλμ από αυτά που έχει πρωταγωνιστήσει ανά διαστήματα ο ταλαντούχος Εγγλέζος. Το συγκεκριμένο ωστόσο δεν ανήκει στα καλά του.
Ο Άντκινς υποδύεται εδώ τον Μάρτιν Τίλμαν, έναν Ιρλανδό στρατιωτικό, πρώην πρωταθλητή πυγμαχίας, που βρίσκεται φυλακισμένος στην Ινδοκίνα, το 1959. Η χώρα κυβερνάται από αποβράσματα και εγκληματίες πολέμου, Βιετναμέζους και Γερμανούς ναζί, που βρήκαν καταφύγιο εκεί. Ο Μάρτιν έχει κάνει όνομα σαν μαχητής σε αγώνες μεταξύ των κρατούμενων. Τελευταίος αγώνας και ο Τίλμαν παίζει την ελευθερία του, την κερδίζει αλλά ο τοπικός διοικητής κάνει τα πάντα για να τον κρατήσει εκεί, καθώς τα χρήματα από τα στοιχήματα που φέρνει ο Ιρλανδός είναι πολλά. Η αγαπημένη του Τίλμαν τραυματίζεται, ο καλός του φίλος πέφτει νεκρός από τα πυρά των ανθρώπων του διοικητή και το μόνο που μένει στον πρωταγωνιστή μας είναι πια η εκδίκηση. Καλά το καταλάβατε, δε θα σταματήσει αν δε σκοτώσει τους πάντες.
Κλασική ιστορία εκδίκησης το φιλμ που σκηνοθετεί ο Τζέσι Β. Τζόνσον, με αρκετή βία αλλά χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι ταινίες εκδίκησης ξυπνούν τα πρωτόγονα ένστικτα μας και γεμίζουμε ικανοποίηση στο τέλος, όταν ο ήρωας παίρνει το αίμα του πίσω. Δεν είναι ντροπή να το παραδεχτούμε. Η συγκεκριμένη ωστόσο αποτυγχάνει στο κομμάτι αυτό. Οι σκηνές ανάμεσα από τις μάχες που επιδίδεται ο Άντκινς δεν είναι γραμμένες με τρόπο που θα μας κάνουν να δεθούμε ιδιαίτερα με τον πρωταγωνιστή, οπότε χάνεται το κομμάτι που συμπάσχουμε τις απώλειες του ήρωα. Το κορίτσι και ο φίλος του σκοτώνονται αλλά δεν έχουμε καταφέρει ούτε με τον έναν ούτε με τον άλλο να έχουμε αρκετό χρόνο στην οθόνη, οπότε λίγο αδιάφορο μας έρχεται όλο αυτό. Από εκεί και πέρα, παρακολουθούμε μια έκρηξη βίας μέχρι να φτάσουμε στην τελική μάχη του φινάλε, η οποία είναι η καλύτερη, σε μια ταινία, όμως, που ακόμα κι εκεί υστερεί αρκετά. Ο θεαματικός Άντκινς κάνει ό,τι μπορεί αλλά ο τρόπος που χορογραφείται η δράση δε βοηθά καθόλου. Ίσως οι πιο αργές σκηνές μάχης σώμα με σώμα, που έχω δει σε ταινία του.
Το τρίτο Undisputted παραμένει μέχρι σήμερα η κορυφαία στιγμή του Άντκινς ενώ και η διλογία του Νίντζα (Ninja, Ninja: Shadow of a Tear ) είναι ενδεικτική των ικανοτήτων του και της εκρηκτικής παρουσίας του στην οθόνη. Το Savage Dog είναι κατώτερο δείγμα ταινίας δράσης, έχει ελάχιστες καλές στιγμές και δεν θα το πρότεινα. Τουλάχιστον τα δύο προηγούμενα φιλμ που είδαμε τον Εγγλέζο, το Hard Target 2 και το Close Range, είχαν όσα έπρεπε να έχει μια αποδεκτή ταινία δράσης κι ας μην είχαν κάτι ιδιαίτερο. Εδώ είναι λίγο βαρετά τα πράγματα. Το Χόλιγουντ πάντως έχει μπροστά του έναν χαρισματικό action hero, τον οποίο δεν έχει εκμεταλλευτεί κατάλληλα μέχρι σήμερα.
Πιο απάτη ταινία δεν εχω ξαναδεί λέμε
ΑπάντησηΔιαγραφή