Είδος: Μυστηρίου, Θρίλερ
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Κάτι ανάμεσα σε παιδικό παραμύθι, θρίλερ ενηλίκων και ψυχολογικό δράμα, το The 9th Life of Louis Drax είναι ένα προσεγμένο οπτικά φιλμ, με καλό ρυθμό και ενδιαφέρουσες ερμηνείες. Οι ψυχολογικές διαταραχές απασχολούν το σενάριο, ενώ κινείται συνεχώς ανάμεσα στον πραγματικό κόσμο και στον κόσμο που έχει φτιάξει ο μικρός Λούις, ο οποίος βρίσκεται σε κώμα σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Υπάρχει μια ανατροπή, η οποία δεν είναι ότι σε ξαφνιάζει ιδιαίτερα, αλλά το δυνατό κομμάτι του φιλμ είναι η εικόνα του. Ο Αζά δίνει ιδιαίτερη βάση σε όσα βλέπουμε στην οθόνη. Σκηνικά, κοστούμια, χρώματα και φωτογραφία είναι άψογα.
 |
Σκηνοθεσία:Alexandre Aja
Σενάριο:Max Minghella,
Liz Jensen (novel)
Παίζουν:Jamie Dornan,Sarah Gadon,
Aaron Paul |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο μικρός Λούις Ντραξ είναι εννιά χρονών και έχει ξεφύγει ήδη οχτώ φορές από τον θάνατο. Αυτή τη φορά, όμως, στο ένατο ατύχημα που τον βρίσκει και μπορεί να του κοστίσει τη ζωή, βρίσκεται σε κώμα. Η μητέρα του απευθύνεται στον ειδικό νευρολόγο Άλαν Πασκάλ, για να μπορέσει να κρατήσει το γιο της στη ζωή. Ο Πασκάλ ξεκινά μια θεραπεία, η οποία θα φτάσει στα άκρα, δοκιμάζοντας να επικοινωνήσει με το μικρό του ασθενή και να ανακαλύψει τα αίτια του τωρινού ατυχήματος αλλά και όλων αυτών που του έχουν συμβεί. Η συνεργασία του Δρ Πασκάλ με τον ειδικό στην ύπνωση ψυχολόγο, Δρ Περέζ, τον άνθρωπο που είχε αναλάβει τον μικρό Λούις λίγους μήνες πριν, θα δώσει τις απαντήσεις.
ΑΠΟΨΗ: Ο Αλεξάντρ Αζά υπογράφει αυτό το ενδιαφέρον ψυχολογικό φιλμ μυστηρίου, χωρίς όμως να φαίνεται ότι έχει αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητες που είχε το υλικό του.
Κάτι ανάμεσα σε παιδικό παραμύθι, θρίλερ ενηλίκων και ψυχολογικό δράμα, το The 9th Life of Louis Drax είναι ένα προσεγμένο οπτικά φιλμ, με καλό ρυθμό και ενδιαφέρουσες ερμηνείες. Οι ψυχολογικές διαταραχές απασχολούν το σενάριο, ενώ κινείται συνεχώς ανάμεσα στον πραγματικό κόσμο και στον κόσμο που έχει φτιάξει ο μικρός Λούις, ο οποίος βρίσκεται σε κώμα σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Υπάρχει μια ανατροπή, η οποία δεν είναι ότι σε ξαφνιάζει ιδιαίτερα, αλλά το δυνατό κομμάτι του φιλμ είναι η εικόνα του. Ο Αζά δίνει ιδιαίτερη βάση σε όσα βλέπουμε στην οθόνη. Σκηνικά, κοστούμια, χρώματα και φωτογραφία είναι άψογα.
Παρά το ενδιαφέρον θέμα, όμως, και την προσέγγιση που επιλέγει ο σκηνοθέτης, το υλικό, όπως γράφω και παραπάνω, μοιάζει να μην αξιοποιείται πλήρως. Λίγο κάποια βιαστικά σημεία, λίγο κάποιοι χαρακτήρες που εμφανίζονται και εξαφανίζονται δια μαγείας, αφήνοντας κενά στην ανάπτυξη και κάτι φαίνεται να λείπει γενικά από το φιλμ του Αζά. Μπαίνεις μέσα στον κόσμο της ταινίας κατά την προβολή της αλλά βγαίνεις πάρα πολύ γρήγορα από αυτόν όταν τελειώσει. Μιας προβολής ωστόσο αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου