Traded (2016)

Είδος: Γουέστερν, Περιπέτεια, Δράμα

Σκηνοθεσία:Timothy Woodward Jr.

Σενάριο:Mark Esslinger

Παίζουν:Kris Kristofferson,
Trace Adkins,Michael Paré

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Βρισκόμαστε στο 1880 στην Άγρια Δύση. Ο Κλέι και η Αμέλια χάνουν τον ανήλικο γιο τους μετά από δάγκωμα φιδιού. Η μεγαλύτερη κόρη της οικογένειας, η έφηβη Λίλι, μη μπορώντας την πιεστική πια μητέρα της, η οποία φοβάται μήπως χάσει και το δεύτερο παιδί της, το σκάει και προσπαθεί να βρει δουλειά στη Ντοτζ Σίτι. Εκεί θα πέσει θύμα εκμετάλλευσης ενός ιδιοκτήτη πορνείου, με τον οποίο ο Κλέι έχει ανοιχτούς λογαριασμούς από το παρελθόν. Ο Κλέι βγαίνει σε αναζήτηση της κόρης του και τα ίχνη θα τον οδηγήσουν τελικά στον παλιό εχθρό του.

ΑΠΟΨΗ: Από πιτσιρικάς (όχι πως είμαι δα και πολύ μεγάλος πια...) είχα μια συμπάθεια στα γουέστερν και κάθε καλοκαίρι φροντίζω να κάνω μια επίσκεψη σε παλιές ταινίες του είδους που δεν έχω δει ή που έχω χρόνια να δω. Κάνοντας τη γνωστή πλέον βόλτα στα αρχεία του IMDB έπεσα πάνω σε ένα ολοκαίνουριο γουέστερν, το οποίο είχε στην πλειοψηφία του πάρα πολύ καλές κριτικές. Κάπως έτσι η μοίρα με έφερε να παρακολουθώ το Traded κι εγώ να καταριέμαι όλους αυτούς που με τις θετικές κριτικές τους με έκαναν να παρακολουθήσω ένα από τα πιο βαρετά φιλμ που είδα το 2016.

  Ο ξεχασμένο Μάικλ Παρέ, ο γερασμένος Κρις Κριστόφερσον, ο όλα-τα-σφάζω-όλα-τα-μαχαιρώνω-πλέον Τομ Σάιζμορ κι ένας τύπος ονόματι Τρέις Άντκινς, που απ' ότι έμαθα, ρωτώντας τον κύριο Γκουγκλ, είναι τραγουδιστής της κάντρι μουσικής, αποτελούν τα τέσσερα βασικά ονόματα της ταινίας του Τίμοθι Γούντγουορντ του νεότερου! Ο Γούντγουορντ, λοιπόν, θέλει να φτιάξει ένα Taken στην άγρια Δύση και βάζει τον Μάικλ Παρέ να παίξει έναν πρώην πιστολέρο, ο οποίος θέλει να πάρει πίσω την κόρη του από τα δίχτυα της πορνείας, σαν άλλον Λίαμ Νίσον. Όμως, το φιλμ σε καμία περίπτωση δεν καταφέρνει ποτέ να γίνει κάτι ενδιαφέρον. Οι ερμηνείες είναι μέτριες έως κακές, η δράση και τα αναμενόμενα πιστολίδια είναι αδιάφορα, ενώ δεν υπάρχουν ούτε καν ενδιαφέροντα πλάνα της Αμερικανικής υπαίθρου, πράγμα συνηθισμένο στα γουέστερν.

  Καθόλου καλό τελικό αποτέλεσμα. Χωρίς ένταση, χωρίς καλή δράση, με τους πάντες να παίζουν αδιάφορα. Ο μόνος που σώζεται από τούτο το χαμηλού προϋπολογισμού γουέστερν είναι ο συμπαθής Κριστόφερσον, ο οποίος προσφέρει την εμπειρία του και μια δυο καλές, φιλοσοφημένες ατάκες. Τίποτα άλλο δε μπόρεσε να με κερδίσει σε αυτό το νέο αλλά τόσο ξεπερασμένο ήδη γουέστερν.

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
PopCorn