Επιστροφή στα '80s: Vigilante (1983)

Είδος: Περιπέτεια, Δράσης, Θρίλερ

ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ

Σκηνοθεσία:William Lustig

Σενάριο:Richard Vetere

Παίζουν:Robert Forster,
Fred Williamson,Richard Bright

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

ΥΠΟΘΕΣΗ: Στην πόλη της Νέας Υόρκης στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί και η αστυνομία δεν μπορεί να κάνει πολλά. Μια ομάδα κατοίκων, που θεωρεί σάπιο όλο το σύστημα, φτιάχνει μια ομάδα φρούρησης του νόμου και διαχειρίζεται με τον δικό της τρόπο τα προβλήματα στη γειτονιά τους. Ο Έντι Μαρίνο πλησιάζει την ομάδα μετά τη δολοφονία του ανήλικου γιου και την απόπειρα δολοφονίας της γυναίκας του από μια συμμορία και ζητά εκδίκηση.

ΑΠΟΨΗ: Ο Γούλιαμ Λάστινγκ, δημιουργός καλτ ταινιών από τη δεκαετία του 1980, όπως το Maniac και η σείρα ταινιών Maniac Cop, προσθέτεια άλλη μια καλτιά στη φιλμογραφία του. Εκδικητές Εκτός Νόμου γίνονται οι Ρόμπερτ Φόρστερ και Φρεντ Γουίλιαμσον.

  Αγαπημένο θέμα για το σινεμά του 1970 και των αρχών του 1980, η εκδίκηση και οι εκτός νόμου οργισμένοι εκδικητές. Από τον Τσαρλς Μπρόνσον και το εμβληματικό Death Wish, αλλά και το προηγηθέν Walking Tall, που προκαλούσε το κοινό να χειροκροτεί όρθιο σε κάποιες από τις προβολές του στο τέλος του φιλμ, η ανάγκη του κόσμου για επιβολή δικαιοσύνης ήταν φανερή. Προφανώς το σύστημα δεν δούλευε ικανοποιητικά για τους πολίτες και το οικοδόμημα της δικαιοσύνης έμοιαζε σάπιο. Αυτή λοιπόν η κατάσταση δημιούργησε ένα διαφορετικό είδος κινηματογραφικών περιπετειών, με ήρωες τους εκτός νόμου εκδικητές. Η ιστορία ήταν πάντα απλή, με έναν τύπο να χάνει κάποιον δικό του, η αστυνομία για κάποιο λόγο να μη μπορεί να κάνει τίποτα και ο ίδιος να αποφασίζει να πάρει το νόμο στα χέρια του και να βρει τον υπαίτιο. Όσο διασκεδαστικά κι αν ήταν αρκετά από αυτά τα φιλμ, το ζήτημα που τίθονταν πάντα ήταν η προώθηση της βίας και της οπλοκατοχής. Ακόμα και το Death Wish που προσέγγισε αρχικά πολύ προσεκτικά το θέμα, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στην εποχή του. Μπορεί με τις συνέχειες της ταινίας να ξέφυγε αρκετά ο έλεγχος αλλά τουλάχιστον στο πρώτο φιλμ, ο Μπρόνσον δεν παίρνει τους δρόμους και καθαρίζει όποιον μπει στο διάβα του, έχοντας την απόλυτη άνεση, αλλά δείχνει τον εσωτερικό πόλεμο του πρωταγωνιστή απέναντι στην αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής.

  Το φιλμ του Λάστινγκ βάζει στη θέση του Τσαρλς Μπρόνσον τον Ρόμπερτ Φόρστερ, χωρίς ωστόσο να τον χρίζει ξεκάθαρα πρωταγωνιστή, βάζει και τον γνωστό από τις blaxploitation ταινίες των '70ς, Φρεντ Γουίλιαμσον, να τον σιγοντάρει και προσπαθεί να βρει τρόπο να πει την ιστορία του. Παρότι τα πρώτα λεπτά δείχνουν ότι θα ακολουθήσει κάτι καλό, η συνέχεια είναι διαφορετική.

  Η σκηνή της δολοφονίας του γιου του πρωταγωνιστή σε σοκάρει ακόμα και σήμερα, έστω κι αν δεν γίνεται ακριβώς μπροστά στην κάμερα. Από εκεί κι έπειτα υπάρχει ένα γενικότερο μπέρδεμα πλοκής, και συναισθημάτων. Τα ατοπήματα του σεναρίου είναι πολλά, το μοντάζ κουλό σε πολλά σημεία και ο χειρισμός των χαρακτήρων παράδοξος. Ο Φόρστερ μετά την επίθεση στη γυναίκα του και τη δολοφονία του γιου του, δεν έχει την αντίδραση που περιμένεις, ενώ λίγο πιο κάτω ακολουθεί μια παρωδία κακής δίκης, με τον Φόρστερ, όμως, να αντιδρά εξαιρετικά σε εκείνο το σημείο αλλά ο σκηνοθέτης να μας μπερδεύει αμέσως μετά, δείχνοντας τον Φόρστερ να μπαινει φυλακή (μάλλον γιατί επιτέθηκε στον δικαστή, απ' όσο μπόρεσα να καταλάβω!) ενώ ακολουθεί μια από τις πιο περίεργες σκηνές καταδίωξης, που έχω δει. με πρωταγωνιστή τον Φρεντ Γουίλιαμσον. Ο Γουίλιαμσον κυνηγά ένα "βαποράκι" αλλά όλη η διαδικασία είναι τόσο αργή που καταντά αστεία ενώ οι αντιδράσεις του Γουίλιαμσον είναι όλα τα λεφτά!

 Ο Λάστινγκ θέλει να πει δυο ιστορίες παράλληλα και κάπου το χάνει. Η μία ιστορία ακολουθεί τον Γουίλιαμσον και την ομάδα του, που δέρνουν όποιον μπορούν, πάντα, όμως, όπως κάθε σκηνή πάλης στο φιλμ, με προσεκτικό τρόπο, για να μη χτυπήσει κανείς (!), και η δεύτερη εστιάζει στον Φόρστερ και την προσωπική του εκδίκηση. Η ιστορία του Φόρστερ έχει κάποιες καλές στιγμές αλλά το μοντάζ γενικά δε βοηθάει και πολλές στιγμές χάνεται η ένταση που πάει να δημιουργηθεί, ενώ το σημαντικότερο κενό του φιλμ έχει να κάνει με τις επιθέσεις των εκδικητών. Δακτυλικά αποτυπώματα, επιθέσεις με όπλα, νταβατζήδες και μέλη συμμοριών χάνονται και κανείς δε φαίνεται να αναζητά σε ολόκληρο το φιλμ στα σοβαρά την εκτός νόμου ομάδα εκδικητών που φημολογείται ότι έχει δημουργηθεί, εκτός από έναν χαμηλόβαθμο αστυνομικό που κάνει κάποια στιγμή κουβέντα με τον Γουίλιαμσον και τον τρώει κι αυτόν το μαύρο σκοτάδι.

  Για του υποψιασμένους φίλους των b movies της δεκαετίας του 1980, το Vigilante μπορεί να δώσει κάποιες διασκεδαστικές στιγμές αλλά οι υπόλοιποι δε θα βρουν κάτι ιδιαίτερο στο άσχημα δεμένο φιλμ του Λάστινγκ, το οποίο με λίγη προσοχή θα μπορούσε να είναι ένα αρκετά καλύτερο δημιούργημα. Έχει κάτι στο βάθος, σκοτεινό, επικίνδυνο μεν αλλά που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί καλύτερα δε, για να έχουμε ένα πιο ενδιαφέρον τελικό αποτέλεσμα.

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων