Είδος: Κωμωδία, Δράσης
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Χωρίς να μιλάμε για κινηματογραφική τέχνη υψηλών προδιαγραφών αλλά για λαϊκές κωμωδίες κυρίως, τα φιλμ που πρωταγωνιστούσε το δίδυμο, ξεχείλιζαν από θετική ενέργεια, κάτι που φαίνεται να διακρίνει και τους δύο αυτούς τύπους στην αληθινή τους ζωή!
Το Watch Out, We 're Mad δεν είναι προφανώς κινηματογραφική ταινία υψηλών προδιαγραφών. Και κακό μοντάζ έχει σε πολλά σημεία και το σενάριο αφελές είναι. Ο τρόπος, όμως, που όλα αυτά δένουν στην οθόνη φτιάχνουν ένα απίστευτα διασκεδαστικό μίγμα, το οποίο γερνά ικανοποιητικά καλά, γιατί έχει τη βάση του στη σλάπστικ κωμωδία και στα κωμικά ευρήματα του βωβού κινηματογράφου, στα κόμιξ και στα καρτούν της Warner Bros! Απενοχοποιημένη, καθαρή διασκέδαση, με ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη ζωγραφισμένο! Αυτό ήταν οι ταινίες που πρωταγωνίστησαν οι Σπένσερ και Χιλ.
 |
ΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΦΑΓΑΜΕ
Σκηνοθεσία:Marcello Fondato
Σενάριο:Vicente Coello,Jesús R. Folgar,
Marcello Fondato,Francesco Scardamaglia
Παίζουν:Terence Hill,Bud Spencer,
Patty Shepard |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Μπεν ονειρεύεται να κερδίσει ένα κόκκινο μπάγκι, μετά τη συμμετοχή του σε έναν αγώνα ανώμαλου δρόμου με αυτοκίνητα. Το ίδιο ονειρεύεται και ο Κιντ. Ο αγώνας τους βρίσκει να τερματίζουν ισόπαλοι και να πρέπει να μοιραστούν το έπαθλο, το οποίο θα στοιχηματίσουν σε ένα μεταξύ τους διαγωνισμό, μέσα σε ένα λούνα παρκ. Πριν προλάβουν να τελειώσουν, οι μπράβοι ενός ντόπιου μαφιόζου επιτίθενται στο μέρος και καταστρέφουν μαζί με το χώρο και το μπάγκι των δύο φίλων. Ο Μπεν κι ο Κιντ, όμως, θέλουν πίσω το αμάξι τους και δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν πίσω μπροστά στο μαφιόζο και τα τσιράκια του.
ΑΠΟΨΗ: Στα τέλη του 1980, κάθε φορά που ο θείος Τάκης ήξερε ότι θα τους επισκεφθώ για σαββατοκύριακο, φρόντιζε να έχει νοικιάσει για τα ξαδέρφια μου κι εμένα, μια βιντεοκασέτα με τον Τσάκι Τσαν και μία με τον "χοντρό" και τον "ξανθό", όπως αποκαλούσε τους Μπαντ Σπένσερ και Τέρενς Χιλ. Ήταν λοιπόν δύσκολο να μην αναπτύξω μια πολύ ιδιαίτερη σχέση και να μην αγαπήσω τον τεράστιο αυτό Ιταλό, με το ψευδώνυμο που είχε κάτι από μπίρα και κάτι από Χόλιγουντ.
Τα χρόνια περνούσαν και εγώ μεγάλωνα αλλά και στις αρχές και μέσα του 1990, που οι ταινίες του τρομερού δίδυμου προβάλλονταν από την ιδιωτική τηλεόραση τα απογεύματα του Σαββάτου, εξακολουθούσα να περνάω τόσο καλά με την παρέα τους. Αγαπημένο φιλμ μέχρι σήμερα και αυτό που θυμάμαι σχεδόν κάθε σκηνή του, παραμένει "αυτό με το μπάγκι", όπως το είχαμε βαφτίσει με τους φίλους εκείνη την εποχή, καθώς δε μπορούσαμε ποτέ να θυμηθούμε τους τίτλους που αποδίδονταν στα Ελληνικά σε κάθε φιλμ τους. "Το Νου Σας Και Σας Φάγαμε"! Άπαιχτο! Πόσο ταιριαστοί είναι οι αφελείς τίτλοι που δίνονταν στα Ελληνικά στα φιλμ των Σπένσερ και Χιλ! "Οι Γροθιές Χορεύουν Σάμπα", "Σαν Ταύροι σε Γυαλοπωλείο", "...Ελάτε να Σας Δείρουμε!", "Έλα να Φας το Ξύλο Της Χρονιάς Σου", "Εγώ Και Ο Ιπποπόταμος θα τα Κάνουμε Λίμπα" και ένα σωρό τέτοιες εμπνεύσεις, που ταίριαξαν απόλυτα στο πνεύμα των ταινιών!
Για τον Τέρενς Χιλ, γεννημένο ως Μάριο Τζιρότι, ήταν πιο απλά τα πράγματα καθώς αυτό που ήθελε να κάνει ήταν να γίνει ηθοποιός, από πολύ νωρίς, και παρότι σπούδασε Αγγλική φιλολογία στη Ρώμη για τρία χρόνια, τα παράτησε και αφοσιώθηκε στην υποκριτική, κερδίζοντας μικρούς ρόλους και στην πορεία μεγαλύτερους σε ιταλικά γουέστερν. Στο πλατό ενός τέτοιου γουέστερν συναντήθηκε και με τον φίλο του και συνεργάτη έκτοτε, Κάρλο Πεντερσόλι, και από εκεί και πέρα, με φανερή τη μεταξύ τους χημεία, δημιουργούν ένα εκρηκτικό δίδυμο και χρησιμοποιούν τα ψευδώνυμα Τέρενς Χιλ και Μπαντ Σπένσερ!
Ο Κάρλο, μετέπειτα Μπαντ, ήταν κολυμβητής, Ολυμπιονίκης για την Ιταλία, πρωταθλητής στο πόλο, με την ομάδα της Λάτσιο! Σπούδασε νομικά στο Γέιλ, πήρε το ντοκτορά του, έγραφε μουσική για ταινίες και συμμετείχε σε διάφορα διαφημιστικά σποτάκια. Αφού έπαιξε ως κομπάρσος σε μερικά φιλμ, χαρακτηριστικότερα το Κβο Βάντις (1957) και το Αποχαιρετισμός Στα Όπλα (1957), έρχεται η στιγμή που το 1967 παίρνει πρωταγωνιστικό ρόλο στο γουέστερν Ο Θεός Συγχωρεί... Εγώ Όχι, όπου γίνεται και η συνάντηση που αλλάζει τη ζωή του. Από εκεί κι έπειτα, οι Σπένσερ και Χιλ συμμετέχουν σε κωμικά σπαγγέτι γουέστερν και αρκετές άλλες κωμωδίες, φτιάχνοντας ένα δικό τους είδος κινηματογραφικής κωμωδίας, με βάση στη σλαπστικ κωμωδία και με χαρακτηριστικό το ξύλο! Οι μπουνιές και οι φάπες πέφτουν βροχή, χωρίς, όμως, να βλέπεις κάτι το οποίο να μπορείς ποτέ να θεωρήσεις ότι είναι βίαιο. Καρτουνίστικη βία ήταν αυτό που διέκρινε τα φιλμ τους. Κανείς δεν παθαίνει ποτέ τίποτα, εκτός από μερικές γρατσουνιές ή ίσως μερικούς μώλωπες.
Ο τρόπος που γράφουν στην οθόνη οι Σπένσερ και Χιλ είναι μοναδικός. Η χημεία είναι ανεπανάληπτη και η επιτυχία των ταινιών τους, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, είναι τρομερή! Η καλύτερη στιγμή τους μοιάζει να έρχεται το 1974, με το φιλμ Watch Out, We 're Mad και το περίφημο κόκκινο μπάγκι με την κίτρινη οροφή. Το φιλμ είναι γεμάτο από σεκάνς "ξύλου" και κινείται στα όρια του σουρεαλιστικού. Χαρακτήρες καρικατούρες, πάνω από το όριο κωμικές ερμηνείες, με έναν Ντόναλντ Πλέζανς να είναι ο πιο υπερβολικός όλων, και μια διάθεση παρωδίας/σάτιρας των μαφιόζικων ταινιών. Αγαπημένη σκηνή αυτή στη χορωδία, με τον Μπαντ Σπένσερ να περνά από τις ανδρικές στις γυναικείες φωνές και πάλι πίσω, θέλοντας να αποφύγει τον μαφιόζο εκτελεστή με το ψευδώνυμο Παγκανίνι και τρελαίνοντας τον μαέστρο του, ενώ τόσο η σκηνή στο γυμναστήριο όσο και η τελική με την είσοδο στο εστιατόριο, είναι από τις χαρακτηριστικότερες της κωμωδίας που εκπροσώπησαν οι Σπένσερ και Χιλ.
27 Ιουνίου του 2016, ο γίγαντας των παιδικών μας χρόνων, ο "μπουλντόζας", ο "μπουνάκιας", ο Ιταλός Ολυμπιονίκης Κάρλο Πεντερσόλι, ο παγκοσμίως γνωστός με το αγαπημένο ψευδώνυμο, Μπαντ Σπένσερ, αποφάσισε να αφήσει αυτό τον κόσμο σε ηλικία 86 ετών. Πλήρης ημερών και με μια γεμάτη ζωή, ο Μπαντ, που λάτρεψε η δική μας γενιά των '80ς και '90ς, έφυγε χαμογελαστός κι ευγενικός, όπως φημολογείται ότι πάντα ήταν, με την τελευταία του λέξη να είναι "ευχαριστώ", όπως ενημέρωσε ο γιος του λίγο μετά τη φυγή του. Μπορείς να φύγεις χαρούμενος, πραγματικά χαρούμενος, αγαπημένε μου Μπαντ! Γελάσαμε και περάσαμε τόσο καλά μαζί σου! Μας έδωσες ό,τι μπορούσες και ήταν αρκετό. Ήσουν ειλικρινής και το εκτιμήσαμε! Addio Carlo! Στο καλό, Μπαντ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου