Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας, Περιπέτεια, Δράσης, Κόμικ
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Μετά το έξυπνο, καλογραμμένο και αισθητικά προσεγμένο First Class που σκηνοθέτησε ο ικανότατος Μάθιου Βον, οι X- Men περνούν ξανά στα χέρια του ανθρώπου που δημιούργησε το κινηματογραφικό τους σύμπαν και γίνονται ξανά λίγο πιο συναισθηματικοί και εσωστρεφείς. Μετά τη θεαματική οπτικά έναρξη, με τα "παράθυρα στο χώρο" να χρησιμοποιούνται με ευφυή τρόπο δίνοντας ουσία στο λόγο ύπαρξης των ειδικών εφέ, το Days of Future Past δίνει χώρο και χρόνο στην ιστορία του και στους χαρακτήρες του. Τα '70ς ζωντανεύουν ιδανικά και η εμπλοκή των μεταλλαγμένων στη σύγχρονη ιστορία συνεχίζεται, ενώ μαθαίνουμε ότι ο Μαγκνίτο προσπάθησε να σώσει τον Κέννεντι, ο οποίος ήταν ένας από "αυτούς"! Ο Σίνγκερ δεν ενδιαφέρεται να εντυπωσιάσει καταφέρνοντας έτσι να το πετύχει αβίαστα. Η σκηνή του Κουίκσιλβερ στην κουζίνα που βρίσκεται στο υπόγειο του Πενταγώνου είναι μια από τις πιο έξυπνες σκηνές που έχουμε δει στην ιστορία των ταινιών βασισμένων σε κόμικς ενώ το τελευταίο ημίωρο του φιλμ, εκεί που βρίσκεται όλη η δυναμική της ταινίας, είναι αριστοτεχνικά σκηνοθετημένο, με τον Σίνγκερ να δίνει ρεσιτάλ, δίνοντας δύο παράλληλα φινάλε, ένα στο 1973 κι ένα στο μέλλον!
Ερμηνευτικά το φιλμ βασίζεται κυρίως στο νεότερο επιτελείο και στον πανταχού παρόν Γούλβεριν του Χιού Τζάκμαν, του ανθρώπου που έχει σπάσει κάθε ρεκόρ με βάση τα χρόνια που υποδύεται το χαρακτήρα. Αν υποθέσουμε ότι το φιλμ που θα κυκλοφορήσει το 2017 θα είναι το τελευταίο του, τότε ο Τζάκμαν θα κλείσει 17 χρόνια υποδυόμενος τον Γούλβεριν στη μεγάλη οθόνη. Εδώ πραγματικά η Μάρβελ θα δυσκολευτεί να βρει σύντομα αντικαταστάτη για τον Καναδό μεταλλαγμένο καθώς ο Τζάκμαν έχει συνδεθεί απίστευτα με τον Λόγκαν/ Γούλβεριν, απολύτως δικαιολογημένα. Ο Τζέιμς ΜακΑβόι επιστρέφει ως νέος Τσαρλς Εξέβιερ όπως και ο Μάικλ Φάσμπεντερ ως Μαγκνίτο. Οι ερμηνείες και των δύο είναι εξαιρετικές ισορροπώντας περισσότερο σε σχέση με το προηγούμενο φιλμ, όπου την παράσταση έκλεβε ο Μαγκνίτο του Φάσμπεντερ, ενώ εξαιρετική ιδέα ήταν η συνάντηση των δύο Εξέβιερ, ΜακΑβόι και Τζέιμς Πάτρικ Στιούαρτ, κάτι σαν αλλαγή δρομέα στη σκυταλοδρομία. Ο παλιός δίνει τα ηνία στο νέο. Ο Φάσμπεντερ από την άλλη δίνει πλέον τον απολύτως κακό Μαγκνίτο, αφήνοντας κάθε ίχνος καλοσύνης και ανθρωπιάς που μπορεί να υπήρχε μέσα του στο προηγούμενο φιλμ. Σημαντικό ρόλο παίζει και η Μυστίκ, την οποία υποδύεται η Τζένιφερ Λόρενς. Καλύτερη εδώ η Λόρενς αλλά και πάλι νιώθω ότι δεν δίνει κάτι ιδιαίτερο στο χαρακτήρα, πράγμα που καταφέρνει η πλειοψηφία του νέου επιτελείου, όπως ο Νίκολας Χόουλτ στο ρόλο του Μπιστ. Κι επειδή ο κακός σε αυτά τα φιλμ είναι εξίσου σημαντικός με τους καλούς, εκτός από τον Μαγκνίτο έχουμε και τον Μπόλιβαρ Τρασκ, τον οποίο ερμηνεύει έχοντας κάνει πολύ καλή δουλειά, ο Πίτερ Ντίνκλεητζ.
 |
X-MEN: ΗΜΕΡΕΣ ΕΝΟΣ
ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
Σκηνοθεσία:Bryan Singer
Σενάριο:Simon Kinberg
Παίζουν:Hugh Jackman,James McAvoy,
Michael Fassbender |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Στο μέλλον η ανθρωπότητα βρίσκεται κυνηγημένη από τους Φρουρούς, ρομπότ που δημιουργήθηκαν το 1973, προγραμματισμένα να κυνηγούν μεταλλαγμένους καθώς θεωρήθηκαν απειλή για τον κόσμο μας. Στην πορεία οι Φρουροί εξελίχθηκαν και άρχισαν να κυνηγούν και να σκοτώνουν ακόμα και τους ανθρώπους που βοηθούσαν τους μεταλλαγμένους. Η μόνη πιθανή λύση είναι να σταλεί πίσω στο χρόνο κάποιος από τους μεταλλαγμένους, με τη βοήθεια της μεταλλαγμένης Κίτι Πράιντ, η οποία έχει τη δυνατότητα να στέλνει τη συνείδηση κάποιου πίσω στο χρόνο, στον παρελθοντικό του εαυτό. Οι Εξέβιερ και Μαγκνίτο συμφωνούν ότι ο μόνος που μπορεί να κάνει το ταξίδι είναι ο Γούλβεριν, αναθέτοντάς του την αποστολή. Ο Γούλβεριν θα βρεθεί πίσω στο 1973 όπου θα ζητήσει βοήθεια από τον νεαρό Εξέβιερ ώστε να εντοπίσουν τη Μυστίκ, η οποία λίγο καιρό μετά θα συλληφθεί και θα υποστεί πειράματα, δίνοντας την ευκαιρία στον Μπόλιβαρ Τρασκ, δημιουργό των Φρουρών, να χρησιμοποιήσει το DNA της ως βάση για τις ικανότητες των Φρουρών.
ΑΠΟΨΗ: Το πιο ανθρωποκεντρικό κόμικ franchise επιστρέφει στα χέρια του Μπράιαν Σίνγκερ, του ανθρώπου που μας έδωσε τα δύο πρώτα φιλμ των μεταλλαγμένων, συνεχίζοντας τις εξαιρετικές ταινίες και ανεβάζοντας τον πήχη ακόμα πιο ψηλά, για τα φιλμ που θα ακολουθήσουν. Η κίνηση ματ από τον Σίνγκερ είναι ότι με αυτό το φιλμ διαγράφει όλα όσα έγιναν στα τρία πρώτα φιλμ των X- Men, δημιουργώντας ένα καινούριο σύμπαν, το οποίο μπορεί να χειριστεί όπως θέλει.
Μετά το έξυπνο, καλογραμμένο και αισθητικά προσεγμένο First Class που σκηνοθέτησε ο ικανότατος Μάθιου Βον, οι X- Men περνούν ξανά στα χέρια του ανθρώπου που δημιούργησε το κινηματογραφικό τους σύμπαν και γίνονται ξανά λίγο πιο συναισθηματικοί και εσωστρεφείς. Μετά τη θεαματική οπτικά έναρξη, με τα "παράθυρα στο χώρο" να χρησιμοποιούνται με ευφυή τρόπο δίνοντας ουσία στο λόγο ύπαρξης των ειδικών εφέ, το Days of Future Past δίνει χώρο και χρόνο στην ιστορία του και στους χαρακτήρες του. Τα '70ς ζωντανεύουν ιδανικά και η εμπλοκή των μεταλλαγμένων στη σύγχρονη ιστορία συνεχίζεται, ενώ μαθαίνουμε ότι ο Μαγκνίτο προσπάθησε να σώσει τον Κέννεντι, ο οποίος ήταν ένας από "αυτούς"! Ο Σίνγκερ δεν ενδιαφέρεται να εντυπωσιάσει καταφέρνοντας έτσι να το πετύχει αβίαστα. Η σκηνή του Κουίκσιλβερ στην κουζίνα που βρίσκεται στο υπόγειο του Πενταγώνου είναι μια από τις πιο έξυπνες σκηνές που έχουμε δει στην ιστορία των ταινιών βασισμένων σε κόμικς ενώ το τελευταίο ημίωρο του φιλμ, εκεί που βρίσκεται όλη η δυναμική της ταινίας, είναι αριστοτεχνικά σκηνοθετημένο, με τον Σίνγκερ να δίνει ρεσιτάλ, δίνοντας δύο παράλληλα φινάλε, ένα στο 1973 κι ένα στο μέλλον!
Ερμηνευτικά το φιλμ βασίζεται κυρίως στο νεότερο επιτελείο και στον πανταχού παρόν Γούλβεριν του Χιού Τζάκμαν, του ανθρώπου που έχει σπάσει κάθε ρεκόρ με βάση τα χρόνια που υποδύεται το χαρακτήρα. Αν υποθέσουμε ότι το φιλμ που θα κυκλοφορήσει το 2017 θα είναι το τελευταίο του, τότε ο Τζάκμαν θα κλείσει 17 χρόνια υποδυόμενος τον Γούλβεριν στη μεγάλη οθόνη. Εδώ πραγματικά η Μάρβελ θα δυσκολευτεί να βρει σύντομα αντικαταστάτη για τον Καναδό μεταλλαγμένο καθώς ο Τζάκμαν έχει συνδεθεί απίστευτα με τον Λόγκαν/ Γούλβεριν, απολύτως δικαιολογημένα. Ο Τζέιμς ΜακΑβόι επιστρέφει ως νέος Τσαρλς Εξέβιερ όπως και ο Μάικλ Φάσμπεντερ ως Μαγκνίτο. Οι ερμηνείες και των δύο είναι εξαιρετικές ισορροπώντας περισσότερο σε σχέση με το προηγούμενο φιλμ, όπου την παράσταση έκλεβε ο Μαγκνίτο του Φάσμπεντερ, ενώ εξαιρετική ιδέα ήταν η συνάντηση των δύο Εξέβιερ, ΜακΑβόι και Τζέιμς Πάτρικ Στιούαρτ, κάτι σαν αλλαγή δρομέα στη σκυταλοδρομία. Ο παλιός δίνει τα ηνία στο νέο. Ο Φάσμπεντερ από την άλλη δίνει πλέον τον απολύτως κακό Μαγκνίτο, αφήνοντας κάθε ίχνος καλοσύνης και ανθρωπιάς που μπορεί να υπήρχε μέσα του στο προηγούμενο φιλμ. Σημαντικό ρόλο παίζει και η Μυστίκ, την οποία υποδύεται η Τζένιφερ Λόρενς. Καλύτερη εδώ η Λόρενς αλλά και πάλι νιώθω ότι δεν δίνει κάτι ιδιαίτερο στο χαρακτήρα, πράγμα που καταφέρνει η πλειοψηφία του νέου επιτελείου, όπως ο Νίκολας Χόουλτ στο ρόλο του Μπιστ. Κι επειδή ο κακός σε αυτά τα φιλμ είναι εξίσου σημαντικός με τους καλούς, εκτός από τον Μαγκνίτο έχουμε και τον Μπόλιβαρ Τρασκ, τον οποίο ερμηνεύει έχοντας κάνει πολύ καλή δουλειά, ο Πίτερ Ντίνκλεητζ.
Με το Days of Future Past έχουμε στην ουσία την επανεκκίνηση των ταινιών των μεταλλαγμένων. Από εδώ και πέρα δεν υπάρχουν όλα όσα γνωρίσαμε στα πρώτα τρία φιλμ και η νέα φουρνιά μπορεί να απαλλαχτεί από την προηγούμενη εξέλιξη των χαρακτήρων και της ιστορίας. Τεράστια κίνηση αυτή, τόσο για τη σειρά όσο και για τους φίλους της σειράς που δε χρειάζεται να πονοκεφαλιάσουν για να συνδέσουν τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν, προσπαθώντας να βρούνε πώς θα ενωθεί η παρελθοντική ιστορία των νέων ταινιών με τη μελλοντική των παλιών ταινιών (ακόμα κι αυτό που έγραψα είναι ικανό να με πονοκεφαλιάσει όταν το ξανά διαβάζω...). Μην ξεχνώντας το σχόλιο πάνω στη διαφορετικότητα και στο ρατσισμό, το φιλμ του Σίνγκερ είναι ένα από τα καλύτερα της σειράς, ένα κλικ πάνω από το First Class κυρίως χάρη στο τελευταίο του ημίωρο, αλλά κι ένα από τα καλύτερα υπερηρωικά, κόμικ φιλμ που έχουμε δει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου