Risen (2016)

Είδος: Δραματική, Θρησκευτική

ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Σκηνοθεσία:Kevin Reynolds

Σενάριο:Kevin Reynolds,Paul Aiello

Παίζουν:Joseph Fiennes,Tom Felton,
Peter Firth

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Πόντιος Πιλάτος αναθέτει στον Κλάβιο, τον καλύτερο αξιωματικό του, να ερευνήσει την υπόθεση του χαμένου πτώματος του Ιησού του Ναζωραίου, τρεις ημέρες μετά την ταφή του, προσπαθώντας να αποφύγουν την εξέγερση του λαού που θεωρεί τον Ιησού ως τον Μεσσία. Ο Κλάβιος αναζητά τους μαθητές του Ιησού και μέσα από αυτούς θα ανακαλύψει την αλήθεια.

ΑΠΟΨΗ: Οι ταινίες με θέματα θρησκευτικά και ιδιαίτερα αυτές που εστιάζουν στην ιστορία του Ιησού του Ναζωραίου, τα τελευταία χρόνια εμφανίζονται προβληματικές. Πέρα από τα Πάθη του Μελ Γκίμπσον, οι υπόλοιπες προσπάθειες είχαν πολύ συμβατικά αποτελέσματα. Το Risen μοιάζει να θέλει να ακολουθήσει ένα διαφορετικό δρόμο αρχικά αλλά στην πορεία ακολουθεί κι αυτό πιο "ασφαλή" μονοπάτια, περισσότερο διδακτικά παρά ερευνητικά.

  Ο Κέβιν Ρέινολντς, τον οποίο πάντα θεωρώ αδιάφορο σκηνοθέτη, προσπαθεί να στήσει ένα σκηνικό αστυνομικού μυστηρίου, με τον Ρωμάιο, Κλάβιο, στο ρόλο του ντέτεκτιβ. Όσο λοιπόν η ταινία ακολουθεί αυτό το δρόμο, παρουσιάζεται ενδιαφέρουσα, παρά την αργή ροή της και την εντύπωση που δίνει ότι πρόκειται για τηλεοπτική παραγωγή κι όχι για μια μεγάλη κινηματογραφική, Χολιγουντιανή παραγωγή. Η καλή ερμηνεία του Φάινς είναι αυτή που κρατά το θεατή περισσότερο προσηλωμένο στην οθόνη, μαζί με την περιέργεια. Περιέργεια για το πώς θα χειριστεί τη συνάντηση του Ρωμαίου με τον αναστημένο Ιησού αλλά και ποιά θα είναι η απεικόνιση του Ιησού σε αυτό το φιλμ. Σε αυτά τα δύο ο Ρέινολντς τα καταφέρνει πολύ καλά! Ο πολύ καλός καρατερίστας Κλιφ Κέρτις, μας δίνει έναν Ιησού πολύ μακρυά εμφανισιακά από αυτόν του Ρόμπερτ Πάουελ, της κλασικής σειράς του Φράνκο Τζεφιρέλι, ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ. Σύμφωνα, όμως, με όσα γνωρίζουμε σήμερα, ο Ιησούς ήταν μια φυσιογνωμία πολύ πιο κοντά σε αυτήν του Κέρτις, πιο μελαψός, πιο στρογγυλοπρόσωπος, σε σχέση με αυτήν του Πάουελ. Ερμηνευτικά ο Κέρτις δεν κάνει πολλά αλλά είναι αρκετά για να σε ικανοποιήσουν, καθώς το διάστημα που εμφανίζεται είναι ούτως ή άλλως μικρό.

  Οι πιο δυνατές στιγμές της ταινίας είναι οι δύο συναντήσεις του Κλάβιου με τον Ιησού. Η πρώτη έχει το χαρακτήρα της αποκάλυψης για τον Ρωμαίο, καθώς βλέπει ολοζώντανο μπροστά του έναν άνθρωπο που θεωρούσε νεκρό και η δεύτερη είναι πιο συγκινητική, με τον Ρωμαίο να συνομιλεί με τον Ιησού και να κατανοεί πολύ περισσότερα για το νόημα της ζωής του. Και οι δύο στιγμές αποδίδονται πολύ καλά από τον Ρέινολντς αλλά και τον Φάινς.

  Το φιλμ, ωστόσο, παρότι παρακολουθείται με ενδιαφέρον, δε μπορεί να αλλάξει πορεία και να σου δώσει κάτι παραπάνω. Λίγο η άτσαλη παρουσία των μαθητών, λίγο κάποια βιαστικά ηθικά διδάγματα, λίγο το ανακάτεμα "αποδεκτών", ιστορικών γεγονότων με άλλα που είναι αμφισβητούμενα, λίγο το εφετζίδικο αντίο του Ιησού και κάπως έτσι χάνει πόντους ο Ρέινολντς και μας δίνει ένα ακόμα μέτριο δημιούργημα.

  Για τις μέρες του Πάσχα δεν είναι κακή επιλογή το Risen. Έχει κάποιες καλές στιγμές και προσπαθεί να σεβαστεί τόσο τους πιστούς όσο και τους άπιστους ή τους μη πεπεισμένους, αν θέλετε, καθώς περισσότερο μοιάζει να παρακολουθεί τα γεγονότα μέσα από τα μάτια των τελευταίων. Ο Κλάβιος ερευνά αρχικά για την υπηρεσία του και σταδιακά για τον εαυτό του, για τη δική του εσωτερική ανάγκη να ανακαλύψει τον Άνθρωπο που έχει μπροστά του. Απλώς όλα αυτά ο Ρέινολντς μας αφήνει να τα συμπεράνουμε με την καλή μας πίστη, εστιάζοντας λανθασμένα στα θαύματα του Ιησού ως τις πράξεις που πείθουν απόλυτα τον Κλάβιο και όχι στα λόγια και στη γενικότερη αύρα που εκπέμπει ο Ναζωραίος. Τέλος πάντων, ούτε ο Χιτών είναι το φιλμ του Ρέινολντς, ούτε το Μπεν Χουρ, που μπορείς να τα δεις και να τα ξανά δεις και να τα ξανά δεις. Ναι μεν βλέπεται με ευκολία, αλλά με την ίδια ευκολία θα το ξεχάσετε.

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Cine.gr
PopCorn