Είδος : Δραματική, Βιογραφία
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Τα τελευταία σαράντα λεπτά του φιλμ είναι αυτά που είναι τα πιο δυνατά του. Η απόφαση αλλαγής φύλλου, τρόπος που το ζευγάρι το αντιμετωπίζει και η κορύφωση των ερμηνειών απογειώνουν το φιλμ σε εκείνο το κομμάτι. Για μεγάλα διαστήματα, όμως, η σκηνοθεσία του Χούπερ είναι επίπεδη και η δράση κινείται αργά, κάνοντας πιο επιθυμητή ίσως τη μικρότερη διάρκεια, από τις περίπου δύο ώρες. Αν έλειπε και η σκηνή του πάρκου στη Γαλλία (ο Άιναρ ξυλοκοπείται από δύο νεαρούς) θα είχαμε να καταλογίσουμε ακόμα λιγότερα στο σκηνοθέτη, που για λίγο θέλησε να προκαλέσει έναν μικρό συναισθηματικό εκβιασμό, που δε χωρά σε ένα τέτοιο φιλμ.
 |
ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΝΙΑ
Σκηνοθεσία:Tom Hooper
Σενάριο:David Ebershoff (novel),
Lucinda Coxon
Παίζουν:Eddie Redmayne,
Alicia Vikander,Amber Heard |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Στην Κοπεγχάγη του 1920 ζει το ζευγάρι ζωγράφων Άιναρ και Γκέρντα Βέγκενερ. Ερωτευμένοι και επιτυχημένοι, βρίσκονται μπροστά σε μια πρωτοφανής κατάσταση όταν ο Άιναρ, αρχικά σαν παιχνίδι μετά από κάποιες πόζες για τη γυναίκα του, εμφανίζεται στις κοσμικές συγκεντρώσεις μεταμφιεσμένος σε γυναίκα και παρουσιάζεται από τη σύζυγό του ως ξαδέλφη του Άιναρ. Ο Άιναρ ανακαλύπτει ότι αυτό που πάντα ήθελε και ένιωθε ήταν να αφήσει το ανδρικό σώμα που του δόθηκε. Η Γκέρντα στέκεται δίπλα του μέχρι το τέλος.
ΑΠΟΨΗ: Εκατό περίπου χρόνια πίσω μας ταξιδεύει το νέο φιλμ του Τομ Χούπερ, για να μας διηγηθεί (ελεύθερα) την ιστορία του Άιναρ Βέγκενερ ή Λίλι Έλμπε! Του πρώτου ανθρώπου που υποβλήθηκε σε εγχείρηση αλλαγής φύλλου.
Ο Χούπερ και το συνεργείο του μας μεταφέρουν εντυπωσιακά στην εποχή που έζησε ο Άιναρ και η σύζυγός του, μέσα από τα προσεγμένα κοστούμια και τα υπέροχα σκηνικά. Η φωτογραφία του Ντάνι Κοέν δημιουργεί πίνακες ζωγραφικής τέλειας συμμετρίας και μελαγχολίας και ο Χούπερ τα χρησιμοποιεί κατάλληλα ενώ ακόμα και τα κάδρα με τους ηθοποιούς κρύβουν μια παραπάνω καλλιτεχνία κρυμμένη μέσα στον Λονδρέζο σκηνοθέτη.
Για άλλη μια φορά ο Χούπερ συνεργάζεται άψογα με τους πρωταγωνιστές του, καταφέρνοντας να αποσπάσει και από τους δύο ερμηνείες υψηλού επιπέδου και ευαισθησίας. Ο Έντι Ρεντμέην αναλαμβάνει το δύσκολο έργο της απεικόνισης του Άιναρ και της Λίλι και χάνεται ξανά μέσα στο ρόλο του, όπως και με το περσινό Η Θεωρία Των Πάντων. Μεγάλη πρόκληση ο ρόλος για τον Βρετανό, ο οποίος τα βγάζει πέρα αξιοπρεπώς και καταφέρνοντας μεν να μας κάνει να νιώσουμε αμήχανα κάποιες στιγμές αλλά να μην φτάνει στα όρια της καρικατούρας ο ρόλος του δε. Η Αλίσια Βικάντερ είναι αυτή που δίνει την πιο εντυπωσιακή και εσωτερική ερμηνεία της ταινίας. Η Βικάντερ, η οποία φαίνεται να είναι ένα πολύ γλυκό νεαρό κορίτσι στις συνεντεύξεις της, εδώ βγάζει μια ωριμότητα εκπληκτική ενώ η εσωτερικότητά της είναι τρομακτική. Η στιγμή που αποχαιρετά για πάντα τον Άιναρ στο σταθμό (η πιο συγκινητική της ταινίας) και ο τρόπος που πενθεί όταν το τρένο αναχωρεί είναι βαθιά συναισθηματική. Ένας άνθρωπος φεύγει, ο άνθρωπος που ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε, κι ένας άλλος θα γεννηθεί.
Τα τελευταία σαράντα λεπτά του φιλμ είναι αυτά που είναι τα πιο δυνατά του. Η απόφαση αλλαγής φύλλου, τρόπος που το ζευγάρι το αντιμετωπίζει και η κορύφωση των ερμηνειών απογειώνουν το φιλμ σε εκείνο το κομμάτι. Για μεγάλα διαστήματα, όμως, η σκηνοθεσία του Χούπερ είναι επίπεδη και η δράση κινείται αργά, κάνοντας πιο επιθυμητή ίσως τη μικρότερη διάρκεια, από τις περίπου δύο ώρες. Αν έλειπε και η σκηνή του πάρκου στη Γαλλία (ο Άιναρ ξυλοκοπείται από δύο νεαρούς) θα είχαμε να καταλογίσουμε ακόμα λιγότερα στο σκηνοθέτη, που για λίγο θέλησε να προκαλέσει έναν μικρό συναισθηματικό εκβιασμό, που δε χωρά σε ένα τέτοιο φιλμ.
Το Κορίτσι Από τη Δανία παρά τις ατέλειές του είναι σίγουρα μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες του 2015. Το πρωταγωνιστικό του δίδυμο είναι αυτό που κλέβει την παράσταση με τις εξαιρετικά προσεγμένες ερμηνείες του και την απόδοση των συναισθημάτων των δύο αυτών ανθρώπων που αγαπήθηκαν τόσο δυνατά και που δεν απαρνήθηκαν ο ένας τον άλλο μέχρι το τέλος, έστω κι αν ο Άιναρ ήταν πλέον Λίλι. "Δεν έχει σημασία τι φοράω", λέει ο Άιναρ πριν ακόμα αλλάξει φύλλο. "Σημασία έχει πως όταν ονειρεύομαι, βλέπω τα όνειρα της Λίλι". Η καλύτερη ατάκα που άκουσα φέτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου